شنبه 9 مهر 1390   صفحه اول | درباره ما | گویا


گفت‌وگو نباشد، یا خشونت جای آن می‌آید یا فریبکاری، مصطفی ملکیان

مصطفی ملکیان
ما فقط با گفت‌وگو می‌توانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مساله‌ای از سه راه رفع می‌شود، یکی گفت‌وگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفت‌وگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را می‌گیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]


بخوانید!
پرخواننده ترین ها

پاريس: دادخواهی قربانيان خشونت سياسی در جمهوری اسلامی، سخنرانی ميهن جزنی، رضا اکرمی، رضا عليجانی، رضا معينی و ايرج مصداقی، ۷ اکتبر

در حکومت های ديکتاتوری هزاران شهروند آزاده قربانی خشونت سياسی قدرت حاکم می شوند. خشونت سياسی گه گاه ابعاد وحشتناکی به خود می گيرد و فاجعه هايی به وجود می آورد که مفهوم «جنايت عليه بشريت» مصداق کامل آن است. پاسخ به دادخواهی قربانيانِ خشونت سياسی دولتی، در عرصه هايی مستقل و در همان حال پيوسته به يکديگر مطرح می شود.
پيش از هر چيز، دادخواهی در عرصه عدالت قضايی و پاسخگويی به حقوق پايمال شده قربانيان خشونت سياسی طرح ميشود. دادخواهان، بستگان نزديک قربانيان می باشند. هيچ کس نمی تواند در اين عرصه جای بستگان يک قربانی را بگيرد و و هيچ ملاحظه اجتماعی نمی تواند بهانه ای برای پاسخ ندادن به دادخواهی آنان باشد.



تبليغات خبرنامه گويا

advertisement@gooya.com 


دادخواهی در عرصه حقوق جامعه و به ويژه برای پيشگيری از تکرار فاجعه مطرح می شود. پاسخ دادن به دادخواهی یِ جامعه برای اين است که وجدان اجتماعی مخدوش و آزرده ای به ارث نماند و سايه شوم بيدادِ استبداد در گذشته، زندگی شاد و آزاد شهروندان را تيره نکند و ترس تکرار فاجعه را از زندگی آنها برای هميشه دور سازد.
پاسخ روشن و درست به دادخواهی در عرصه های ديگر، يکی از عوامل اصلی پرهيز از اسيرشدن در چرخه اهريمنی خشونت در عرصه سياسی، تضمين کننده گذار مسالمت آميز از ديکتاتوری، و تحکيم دموکراسی است.
در طی ۳۳ سال حاکميت استبداد مذهبی بر کشور ما، ده ها هزار نفر قربانی خشونت سياسی دولتی شده اند. اين امر به ويژه در ده سالِ پس از انقلاب ابعاد فاجعه آميزی داشته است. حذف مخالفين به وسيله حاکمين جديد از همان فردای انقلاب شروع شد. در سال های شصت، ده ها هزار ايرانی که سودايی جز آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی در سر نداشتند، بيرحمانه به وسيله ماشين خشونت دولتی سرکوب شدند و هزاران جان شيفته در برابر جوخه های آتش قرار گرفتند و پيکر هزاران عاشق زندگی آزاد بر فراز چوبه هایِ دار استبداد، پرچم آزاديخواهی مردم ايران شد.
اوج فاجعه و آنجايی که استبداد مذهبی جمهوری اسلامی چهره واقعی خود را عريان کرد، کشتار بزرگ زندانيان سياسی در تابستان ۱۳۶۷ بود. چندين هزار زندانی سياسی را که از سال ها پيش با حکم بيدادگاه های جمهوری اسلامی در زندان بودند و بسياری از آنها را پس از پايان محکوميت شان همچنان در زندان نگه داشته بودند در فاصله کوتاه دو تا سه ماه اعدام کرده و در گورهای دسته جمعی دفن کردند. اين فاجعه با دستور مستقيم آيت الله خمينی، بنيانگذار و رهبر جمهوری اسلامی، و شرکت فعال نهادهای مختلف حاکميت صورت گرفت.
از آن تابستان شوم بيست و سه سال گذشته است. خمينی و برخی ديگر از دست اندرکاران جنايت های دهه شصت مرده اند و برخی هم از عرصه قدرت رانده شده اند. به رغم سرکوب مداوم سی و سه ساله، مردم ايران به پيکارخود برای رسيدن به دمکراسی و عدالت اجتماعی، که در انقلاب مشروطيت شروع کردند، ادامه داده و در خرداد ۱۳۸۸ اوجی تازه از اين مبارزه ديرينه را به نمايش گذاشتند. ميليونها ايرانی، به ويژه زنان و جوانان، در سراسر کشور به خيابانها آمدند تا «نه» بزرگ به استبداد مذهبی را فرياد کنند و به جهانيان نشان دهند که مردم ايران همچنان تشنه آزادی و عدالتند و پايان دادن به ديکتاتوری و ساختن جامعه ای دموکراتيک در دستور کار آنهاست.
جنبش بزرگ آزاديخواهی مردم ايران که در خرداد ۱۳۸۸ شروع شد به سرعت بسياری از تابوها را شکست، مرزهای ممنوعه را درنورديد، اميد دستيابی هرچه زودتر به آينده ای روشن را در دل ميليونها ايرانی دوباره زنده کرد و پرداختن به تاريکی های استبداد سی و سه ساله، به ويژه دادخواهی قربانبان خشونتِ سياسی را خونی تازه بخشيد.
در بيست وسومين سالگرد فاجعه کشتار بزرگ زندانيان سياسی ايران در تابستان ۱۳۶۷ به وسيله جمهوری اسلامی، و در ادامه تلاش های افراد، شخصيت ها و نهادهای بسياری که از سال ها پيش در زمينه زنده نگاه داشتن ياد قربانيان و پيشبرد امر دادخواهی کوشا بوده اند، و با توجه به اهميتِ داشتن نگاهی روشن به اين گذشته و پاسخی درست که از طرف ايرانيان و جهانيان پذيرفته شود، کميته مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی با شرکت شاهدان کشتار ۶۷ و صاحبنظران، جلسه ای برای بررسی و تامل در اين زمينه برگزار می کند.

سخنرانان :
ميهن جزنی دادخواهی، ضرورتی اجتناب ناپذير برای تحکيم دموکراسی
رضا اکرمی آيا بدون نقد روشن گذشته می توان جامعه ای دموکراتيک ساخت؟
رضا عليجانی هولوکاست ايرانی
رضا معينی دادخواهی ملی در برابر «ابتذال شر» و انتقام گيری سياسی
ايرج مصداقی کشتار ۶۷ و اهميت مستندسازی
با شرکت مهرداد بران آهنگساز و نوازنده برجسته ويولنسل

جمعه، ۷ اکتبر ۲۰۱۱، ساعت ۱۹:۳۰، سالن آژکا
AGECA - 177 rue de Charonne – 75011 Paris – Métro : Alexandre Dumas

فراموش نکنيم دهم اکتبر، روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام است.


ارسال به بالاترین | ارسال به فیس بوک | نسخه قابل چاپ | بازگشت به بالای صفحه | بازگشت به صفحه اول 



















Copyright: gooya.com 2016