دروغ حقيرانه، خنده شجاعانه، مجتبی واحدی

رئيس فريب‌کار دولت ايران، در حالی مدعی شد که با اين اقدام موافق نبوده که از زمان صدور حکم کينه‌توزانه عليه پيمان عارف بيش از يک سال می‌گذرد و در همين مدت احمدی‌نژاد در گفت‌وگوها و سخنرانی‌های خود به جزئيات ده‌ها حکم قضايی اشاره کرده که در کشورهای ديگر عليه متهمان و مجرمان صادر شده است

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

مجتبی واحدی ـ ويژه خبرنامه گويا

عقده گشايی وحشيانه حکومت ايران عليه دانشجوی شجاع - پيمان عارف - به طور وسيع در شبکه های مجازی ايرانی منعکس شد و رسوايی بزرگ ديگری بردفتر قطور رسوايی های دولت و قوه قضائيه ايران افزود . اين اقدام تا ديروز واکنش رئيس دولت ايران را به دنبال نداشت در حالی که او در شش سال گذشته ، بارها نسبت به سرنوشت جوانان خارجی و حتی اراذل و اوباش انگليسی ابراز نگرانی کرده و از سخت گيری حکومت های ديگر نسبت به معترضان ، اظهار شگفتی نموده است . اما به محض آنکه تصاوير رسواکننده از اين اقدام قرون وسطايی ، بر صفحه اول مطبوعات غربی جا گرفت باز هم ادعای «دموکراسی خواهی وآزادی پرستی» بر زبان احمدی نژاد جاری شد. او با اين کار خويش بار ديگر نشان داد رسانه های ايرانی را به هيچ می انگارد و در عوض، از واکنش رسانه های خارجی به ويژه غربی ، به شدت نگران است .

رئيس فريب کار دولت ايران ، در حالی مدعی شد که با اين اقدام موافق نبوده که از زمان صدور حکم کينه توزانه عليه پيمان عارف بيش از يک سال می گذرد و در همين مدت ، احمدی نژاد در گفتگوها و سخنرانی های خود ، به جزئيات دهها حکم قضايی اشاره کرده که در کشورهای ديگر عليه متهمان و مجرمان صادر شده است . حتی او بعضآ به گونه ای سخن گفته که گويی آمار کاملی از احکام قضايی صادره در ديگر کشورها در اختيار دارد . پس هر ايرانی حق دارد از احمدی نژاد سؤال کند «اگر از حکم صادره عليه پيمان» با خبرو در عين حال با آن مخالف بوده ، چرا برای توقف آن اقدامی صورت نداده است ؟ اگر هم او ادعا کند که از اين حکم ، اطلاعی نداشته ، باز هم جای اين سؤال باقی خواهد بود که «احمدی نژاد، خود را رئيس جمهور مروه شربينی در آلمان ، تراز لوئيس در ويرجينيای امريکا و کسانی می داند که در جريان آشوب های خيابانی لندن دستگير شدند يا رئيس جمهور جوانان ايرانی ؟» چگونه است که احمدی نژاد ليست پنجاه وسه زن امريکايی محکوم به اعدام را همراه با جزئيات اتهامات آنها در اختيار دارد اما از حکم غير انسانی و پُر سر وصدايی که عليه پيمان عارف صادر شده ، اظهار بی خبری می کند؟

ادعای اخير احمدی نژاد در حالی مطرح شده که مدارک موجود، نشان دهنده نقش آفرينی مستقيم احمدی نژاد و همکاران او عليه منتقدان و مخالفان است . هنوز سه ماه از آغاز رسمی دوره اول رياست احمدی نژاد بر دولت نگذشته بود که اعتراضات و انتقادات به او اوج گرفت . او که در برابر اين انتقادات ، بی تاب شده بود نخستين بار روز ۱۸ آبان‌ماه ۸۴ در داخل صحن علنی مجلس، هشدار و تهديد را آغاز کرد و و خطاب به «راه يافتگان مجلس هفتم » درباره آنچه «حجم تبليغات عليه دولت» ناميده می شد گفت: «اين تبليغات، جُرم محرز است، توهين به رئيس جمهور ، جُرم محرز است.» (خبرگزاری ايسنا - سرويس مجلس روز هجدهم ابان ماه هشتاد و جهار ساعت ۱۳:۵۸:۲۶ کد خبر ۰۹۲۶۳-۸۴۰۸)

۹ ماه بعد از اين تهديدِ زبانیِ احمدی نژاد ، رئيس دفتر او و سخنگوی وقت دولت - شوهر خانم فاطمه رجبی - نامه ای رسمی به دادستان تهران نوشت و ضمن يادآوری همان ادعای احمدی نژاد ، رسماً خواستار تعقيب و مجازات کسانی شد که به «رئيس جمهور پاک دست» اهانت کرده و می کنند . در بخشی از نامه غلامحسين الهام که خبرگزاری ايسنا در تاريخ ۲۸ مرداد ۸۵‌ و طی کد خبری «۱۶۲۰۵-۸۵۰۵» آن را مخابره کرد آمده بود : «…در روزنامه ای به راحتی سرمقاله نوشته می شود و رئيس جمهور کشور را که در داخل و خارج به پاکدامنی و سلامت مالی ، شهره است متهم می کنند و سايتی با انتشار اخبار جعلی ، تمام دولت را تبهکار معرفی می کند و دادستان معظم تهران ، لابد منتظر شکايت است . اگر چنين است سخنگو و رئيس شورای اطلاع رسانی دولت اعلام جُرم می کند و تقاضای تعقيب عاملان افترا ونشر اکاذيب را طبق موازين شرعی و قانونی دارد.»

ديروز وقتی اظهارات فريب کارانه احمدی نژاد در خصوص نارضايتی او از شلاق خوردن پيمان عارف و پاسخ پيمان که « فقط می توانم بخندم » را خواندم به ياد تهديد هجدهم آبان ماه ۸۴ احمدی نژاد و نامه ۲۸ مرداد ۸۵ الهام افتادم .آيا شما هم مثل من گمان نمی کنيد پاسخ آن «دروغ حقيرانه» همين «خنده شجاعانه» است؟