فراخوان سراسری مادران پارک لاله ايران و حاميان آنان در خارج از کشور به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان

روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان را به روز دفاع از زندانيان سياسی- عقيدتی زن در ايران تبديل کنيم!

بيست و پنج نوامبر روز جهانی رفع تمامی اشکال خشونت عليه زنان شناخته شده است. انتخاب اين روز برای يادآوری فاجعه ای است که نمونه های آن بارها در تاريخ ايران و جهان تکرار شده است و برای جلوگيری از تکرار آن بايد تلاش کنيم. در اين روز آدم ربايی، تجاوز و قتل سه زن به بيرحمانهترين شکل ممکن در سال ۱۹۶۰ به دست سربازان تروجيلو، ديکتاتور جمهوری دومينيکن به وقوع پيوست. اين سه خواهر به نام های، پاتری، مينروا و ماريا ترزا ميرابل، در منطقهای اطراف سانتياگو در جمهوری دومينيکن، همراه با همسران خود در پشتيبانی از گروه (جنبش ۱۴ ژوئن) عليه حکومت ديکتاتوری رافائل تروجيلو مبارزه ميکردند.

اينک خواهران ميرابل "خواهران پروانه" در جهان به عنوان يکی از نمادهای مقاومت در برابر ديکتاتوری شناخته شدهاند. نخست در سال ۱۹۸۱ روز ۲۵ نوامبر، سالروز قتل «خواهران ميرابل»، به وسيله فمينيست های آمريکای لاتين، بهعنوان روز مقابله با خشونت عليه زنان انتخاب شد و سال ها بعد مجمع عمومی سازمان ملل در تاريخ ۱۷ دسامبر ۱۹۹۹ طی قطعنامه ای تعيين روز ۲۵ نوامبر به عنوان "روز جهانی مقابله با خشونت عليه زنان " را تصويب نمود.

قتل و کشتار و شکنجه و تجاوز در طی دوران حاکميت جمهوری اسلامی, همواره خشونت مضاعف عليه زنان در کنار خشونت ساختاری استثمار، هر روز ابعاد گسترده خود را به اشکال متنوع نشان ميدهد؛ تجاوزهای دسته جمعی به زنان در کشورهايی مانند افغانستان، عراق، کنگو، سومالی، بوسنی و ... قاچاق زنان، مهاجرت اجباری، ترور دولتی و آزار و اذيتهای سياسی، عقيدتی و دينی، از جمله دستگيری و قتل مبارزان مقاوم زن در جهان.

در ايران، در جامعهای که نيمی از جمعيت خود را به عنوان انسان رسما و قانونا به رسميت نمی شناسد، تبعيض جنسيتی و جداسازی جنسی از ظريفترين و فراگيرترين شکلهای خشونت عليه زنان بشمار می رود.
سنگسار که عمده قربانيان آنرا زنان تشکيل ميدهند، تجاوز، تهديد و تحقيرهای جنسی در زندانها، قتل های ناموسی، ختنه دختران، خريد و فروش زنان و دختران، چند همسری، رواج فحشا تحت عنوان شرعی صيغه، قوانين غير عادلانه ارث، شهادت، حق طلاق و حضانت فرزند، دستمزد های نابرابر در مقابل کار يکسان، حجاب اجباری... همه و همه تنها بخش هايی از تبعيض هايی است که هر روزه بر زنان ايران تحميل ميکنند
زندان، شکنجه، تحقير، تجاوز و کشتار زنان در ايران کم نبوده است. زنان علاوه بر اينکه بايستی به عنوان يک زندانی مقاومت نشان دهند، بايستی به وسطه زن بودن مشکلات عديده ای را تحمل کنند و زير بار تحقيرهای بازجو، جامعه و خانواده خرد نشوند. کشتار زنان و مادران باردار؛ تجاوز به دخترکان باکره قبل از اعدام؛ زندانی کردن زنان به همراه فرزندانشان؛ وادار کردن زنان به رعايت حجاب اسلامی؛ شکنجه های قرون وسطايی در تابوتها؛ شکنجه های روانی برای ايجاد فضای گناه آلود و تواب سازی؛ شستشوی مغزی با ايجاد عذاب وجدان برای دوری از خانواده؛ وادار کردن زنان به پذيرش ارتباط جنسی با بازجو؛ در انزوا قرار دادن زندانی و مهيا کردن شرايطی برای خودکشی؛ شکنجه زنان و مادران برای گرفتن اطلاعات در مورد خانوادهشان و در نهايت کشتار در خيابانها. اين نمونه ها در طول حاکميت جمهوری اسلامی تداوم داشته است و زنان را به وحشيانه ترين شکل ممکن در زندان و بيرون زندان تحقير کرده، شکنجه داده و
کشته اند. از جمله: زهرا کاظمی، زهرا بنی يعقوب، شيرين علم هولی، پروانه فروهر، ترانه موسوی، ندا آقا سلطان، شبنم سهرابی، هاله سحابی و

زنان ما علاوه بر نداشتن حقوق مساوی انسانی، فرهنگی، اجتماعی، سياسی و مدنی، برای دفاع از حقوق طبيعی خود نيز دستگير و زندانی ميشوند.

فعالان جنبش زنان، وکلا، روزنامهنگاران و هنرمندان زير فشار مستقيم هر روزه رژيم زنستيز جمهوری اسلامی قرار دارند، و در حال حاضر تعداد بسياری از زنان فعال ايران، از جمله:
نسرين ستوده، بهاره هدايت، مهديه گلرو، زينب جلاليان، فريبا کمال آبادی، مهوش ثابت، فرشته شيرازی، عاليه اقدام دوست، محبوبه کرمی و ده ها تن ديگر در زندان ها، در بد ترين شرايط غير انسانی و ضدحقوق بشری به سرمی برند.

از جمله مادران پارک لاله، مادران خاوران، خانواده های جانباختگان و حاميان آنان نيز همواره مورد اذيت و آزار و بی حرمتی و ضرب و شتم قرار ميگيرند و فقط به جرم دادخواهی، حمايت و همدردی، دستگير و زندانی می شوند و تعدادی از آنان با گذاشتن وثيقه های سنگين و کمرشکن، برای محدود زمانی آزاد می گردند، ولی هر آن در خطر جدی بر گرداندن به زندان می باشند .

هماکنون نيز دو تن از حاميان مادران عزدار، به نامهای ليلا سيفاللهی و ژيلا کرمزاده مکوندی به جرم انسان بودن و همدردی در معرض خطر اجرای حکم ناعادلانه زندان ميباشند. آنها در سال ۱۳۸۸ چندين بار دستگير و در آخرين بازداشت ۳۴ روز زندان بودند و هر يک با کفالت ۵۰ ميليون تومانی آزاد شدند و در دادگاه بدوی به ۴ سال زندان تعزيری و در دادگاه تجديد نظر به ۲ سال زندان تعزيری و ۲ سال تعليقی که تا ۵ سال قابل اجراست، محکوم شدهاند. آنها طی اخطاری که در نيمه آبان سال ۱۳۹۰ برای ضامنهايشان ارسال شده، بايد طی ۲۰ روز خود را به زندان اوين معرفی کنند.

منصوره بهکيش يکی ديگر از حاميان مادران عزادار که خواهر- شوهرخواهر و ۴ برادرش در دهه ۶۰ به جرم فعاليتهای سياسی به قتل رسانده و اعدام کردهاند؛ بارها به جرم دادخواهی بازخواست، تهديد و بازداشت شده است. او در سال ۱۳۸۸ از کار برکنار و از ۲۶ اسفند همانسال پاسپورتاش در فرودگاه ضبط و تا کنون ممنوع الخروج است. او در آخرين بازداشت يک ماه در زندان بود و با کفالت آزاد و در ۴ ديماه ۱۳۹۰ دادگاه او در شعبه ۱۵ برگزار خواهد شد.

اکرم نقابی يکی ديگر از حاميان مادران عزادار که بارها به جرم دادخواهی دستگير و در آخرين بازداشت ۲ ماه زندان بود که با کفالت آزاد و دادگاه او در ۹ آبان ۱۳۹۰ برگزار شد و هنوز بلاتکليف است. سعيد زينالی(پسر وی) در ۲۳ تير ۱۳۷۸ در منزل بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده و تا کنون هيچ پاسخی مبنی بر زنده بودن يا کشته شدن وی به خانواده نداده اند.

همچنين تعدادی ديگر از حاميان مادران عزادار به جرم همدردی، وضعيتی مشابه افراد فوق دارند و در انتظار دادگاه به سر ميبرند.

ما حاميان مادران پارک لاله، با همه زنان شجاع و مبارز ايران و جهان ابراز همبستگی می کنيم و هر گونه خشونت عليه زنان را خشونت عليه بشريت دانسته و به شدت محکوم می کنيم .

ما حاميان مادران پارک لاله، خواستار آزادی فوری و بدون قيد و شرط تمامی زندانيان سياسی - عقيدتی بخصوص زندانيان زن هستيم. ما خواهان لغو احکام جاری در دادگاهها و رفع هر گونه خشونت عليه زنان در ايران می باشيم .

مادران پارک لاله، صدای دادخواهی مادران جان باختگان ۳۳ سال گذشته در دوران حاکميت جمهوری اسلامی در ايران می باشند که خواستار آزادی همه زندانيان سياسی - عقيدتی و لغو مجازات اعدام بوده و تا محاکمه علنی و عادلانه همه آمران و عاملان جنايات صورت گرفته، به دادخواهی خود ادامه خواهند داد.

با اتحاد و سازماندهی گسترده و يکپارچه، جنبش زنان مبارز در سراسر جهان را تبديل به يک نيروی پيشرو عليه خشونت بر زنان سراسر جهان کنيم.

مادران پارک لاله ايران
حاميان مادران پارک لاله ايران- اسلو
حاميان مادران پارک لاله ايران - ايتاليا
حاميان مادران پارک لاله ايران- دورتموند
حاميان مادران پارک لاله ايران- فرانکفورت
حاميان مادران پارک لاله ايران- کلن
حاميان مادران پارک لاله- لوس آنجلس/ ولی
حاميان مادران پارک لاله ايران - وين
حاميان مادران پارک لاله ايران- هامبورگ
حاميان مادران پارک لاله ايران- نورنبرگ
حاميان مادران پارک لاله ايران- ژنو