ابعاد نقض حقوق بشر در ايران فراتر از حد تصور است، فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران

بيانيه مطبوعاتی فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر (FIDH) جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران (LDDHI)

فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر (FIDH) و جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران (LDDHI) کارنامه ناکاملی از نقض حقوق بشر در ايران در سال های اخير را در گزارش مشترکی با عنوان «ايران: سرکوب آزادی، زندان، شکنجه، اعدام... سياست دولتی اختناق» به مناسبت روز جهانی حقوق بشر (۱۰ دسامبر ـ ۱۹ آذر) منتشر کرده اند. متن کامل اين گزارش را به زبان فارسی در اين نشانی دريافت کنيد:

http://www.fidh.org/-%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%D9%89-

http://www.fidh.org/Iran-Suppression-of-freedom-a?var_mode=calcul

متن گزارش به زبان انگليسی:
http://www.fidh.org/An-FIDH-LDDHI-report-at-the

ايران:
سرکوب آزادی، زندان، شکنجه، اعدام...
سياست دولتی اختناق

ابعاد نقض فاحش حقوق بشر در ايران از هرجهت فراتر از حد تصور و هر روز رو به گسترش است. فهرست انواع نقض حقوق بشر بسيار طولانی است: شکنجه و ديگر مجازات های ظالمانه و غيرانسانی، بازداشت های خودسرانه و اغلب بسيار طولانی پيش از آغاز محاکمه که آن هم پيوسته بر اساس اتهام های مبهم حتا برای صدور و اجرای حکم اعدام صورت می­گيرد، اعدام مخالفان و نوجوانان و استفاده از مجازات اعدام برای "جرايم" غيرمهم، تبعيض شديد و رو به افزايش عليه زنان و مدافعان حقوق زن، تمام اقليت ها و گروه های مذهبی و جوامع قومی، سرکوب هرگونه مخالفت و انتقاد، درهم کوبيدن شديد گروه های جامعه مدنی و فعالان و سازمان های سياسی از هر گرايشی، افزايش تعداد زندانيان سياسی و فشار های شديد بر آنها، نفی آزادی گردهمايی، تشکل، بيان و مطبوعات، سانسور کتاب ها و مسدود کردن وبگاه ها و بلاگ ها...

در چنين شرايطی، طرح مقدماتی گزارش حاضر را با نگاه به گزارشِ جمهوری اسلامی ايران به کميته حقوق بشر، ابتدا در مارچ ۲۰۱۱ (فروردين ۱۳۹۰) به نشست اوليه کميته حقوق بشر سازمان ملل در نيويورک ارائه کرديم و پيشنهادهايی برای طرح پرسش از جمهوری اسلامی به کميته داديم. سپس، کميته حقوق بشر ـ شامل ۱۸ کارشناس مستقل ـ ۳۴ پرسش طرح کرد و جمهوری اسلامی ايران به آنها پاسخ داد. پس از آن، گزارش مشترک فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران را تکميل و در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۱ (۶ مهر ۱۳۹۰) به نشست ۱۰۳ کميته حقوق بشر سازمان ملل (۱۷ اکتبر ـ ۴ نوامبر ۲۰۱۱) در ژنو که برای رسيدگی به گزارش جمهوری اسلامی ايران و چند کشور ديگر تشکيل شد تقديم نموديم. در عين حال، گزارش مشترکی را در پايان آگوست ۲۰۱۱ (۸ شهريور ۱۳۹۰) در اختيار آقای احمد شهيد، گزارشگر ويژه حقوق بشر برای ايران، قرار داديم.

اکنون گزارش ارايه شده به کميته حقوق بشر سازمان ملل را مورد بازبينی گسترده قرار داده و با افزودن رويدادها تا پايان نوامبر ۲۰۱۱ (۹ آذر ۱۳۹۰) اطلاعات آن را به روز کرده­ايم. در اين گزارش پژوهشی، بخش هايی از گزارش ادواری سوم جمهوری اسلامی ايران در باره اجرای ميثاق بين المللی حقوق مدنی و سياسی به کميته حقوق بشر،[۱] پرسش های کميته حقوق بشر از ايران[۲] و تعدادی از پاسخ های ايران به آن پرسش ها[۳] را نيز مورد بررسی قرار داده ايم.

جمهوری اسلامی ايران در گزارش سوم خود که ۱۸ سال پس از گزارش دوم خود ارايه کرده و نيز در پاسخ هايش به پرسش های کارشناسان کميته حقوق بشر بدون هر گونه ترديد در تمام موارد در کوشش برای نشان دادن پايبندی خود به ميثاق بين المللی حقوق مدنی و سياسی و رعايت اصول پايه ای آن شکست خورده است: از جمله در موارد مربوط به حق آزادی و برابری شهروندان به دور از هر گونه تبعيض، حق زندگی، آزادی انديشه، عقيده، دين، آزادی بيان، گردهمايی و تشکل، حق انتخاب و حق برخورداری از موازين قضايی و محاکمه عادلانه.

در گزارش حاضر نه تنها کوشيده ايم خودداری جمهوری اسلامی ايران از اجرای ميثاق بين المللی حقوق مدنی و سياسی را نشان دهيم، بلکه تلاش کرده ايم ترازنامه­ای از بعضی جنبه های نقض فاحش حقوق بشر در جمهوری اسلامی به دست دهيم.[۴] بايد تاکيد کرد که با وجود کوشش های پيوسته سازمان های با اعتبار بين المللی حقوق بشر و تلاش های بی وقفه هزاران مدافع حقوق بشر، فعالان حقوق کارگری، سنديکايی و حقوق زنان، وکلای دادگستری، زندانيان سياسی، فعالان سياسی و دانشجويی و ديگران، گستره­ عظيم نقض حقوق بشر در ايران پرداختن به تمام موضوع ها و موارد مربوطه و حتا تمام جنبه­های يک موضوع را در يک گزارش غير ممکن می سازد.

در عين حال، به جای ارايه توصيه­، جمهوری اسلامی ايران را فرامی خوانيم که با توجه به ملاحظات کميته حقوق بشر برای اجرای توصيه ­های آن بی­درنگ به برنامه ريزی بپردازد.[۵]

در سالگشت تصويب اعلاميه جهانی حقوق بشر و روز جهانی حقوق بشر (۱۰ دسامبر ۲۰۱۱ ـ ۱۹ آذر ۱۳۹۰) گزارش حاضر را به تمام کوشندگان راه حقوق بشر تقديم می کنيم.

فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر (FIDH)
جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران (LDDHI)

۱۹ آذر ۱۳۹۰ (۱۰ دسامبر ۲۰۱۱)
http://www.fidh.org/spip.php?action=telecharger&arg=5764

[۱] گزارش ادواری سوم دولت­های عضو: ايران؛ CCPR/C/IRN/Q/3

[۲] «فهرست مسايلی که بايد در رسيدگی به سومين گزارش جمهوری اسلامی ايران مطرح شود»؛ CCPR/C/IRN/Q/3

[۳] پاسخ های دولت جمهوری اسلامی ايران به فهرست مسايل؛ CCPR.C.IRN.Q.3.Add.1. هر سه سند پيش­گفته در منبع زير در دسترس عموم قرار دارد: http://www.ccprcentre.org/en/home/25

[۴] بايد توجه داشت که در اين گزارش به بحث مشروح در باره مجازات اعدام و تبعيض عليه اقليت­های دينی و جوامع قومی نپرداخته­ايم، چون در باره اين موضوع­ها گزارش­های مستقلی منتشر کرده­ايم که در منابع زير در دسترس قرار دارد:

http://www.fidh.org/IMG//pdf/Death_Penalty_report-full062009.pdf;
http://www.fidh.org/IMG/pdf/ReportIran_Congress_Farsi_.pdf;
http://www.fidh.org/IMG//pdf/FIDH_LDDHI.pdf

[۵] نگاه کنيد به: پيوست ۳: ملاحظات پايانی کميته حقوق بشر

--------------------------------------------------------
lddhi(at)fidh.net

صفحه ايرانِ فدراسيون بين المللی جامعه های حقوق بشر
http://www.fidh.org/-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-

Iran Page of FIDH:
http://www.fidh.org/-Iran,228-