ايران، اعدام کودکان و همايشی در استکهلم، گفتگو با آسيه امينی، نازنين پايدار

روز جمعه ۱۶ دسامبر (۲۵ آذر)، وضعيت حقوق بشردر ايران ازجمله وضعيت زنان، همجنسگرايان، اقليت‌های قومی و مذهبی و همچنين مجازات اعدام در اين کشور در همايشی در استکهلم مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
تئاتر ملی سوئد، در اين روز، دو برنامه در پيوند با وضعيت حقوق بشر در ايران برگزار می‌کند: همايش "بعد چه اتفاقی در ايران خواهد افتاد؟" و کنسرت گروه "کيوسک".

در همايش "بعد چه اتفاقی خواهد افتاد؟" که بين ساعت ۱۲ و سی دقيقه تا چهار بعد از ظهر به همت تئاتر ملی سوئد و مجمع سوئدی همکاری و توسعه بين‌المللی (سيدا) برگزار می‌شود، مهرانگيزکار (وکيل و روزنامه‌نگار)، آسيه امينی (روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی)، رويا طلوعی (فعال اجتماعی) و آرشام پارسی (فعال حقوق دگرباشان ايرانی) درمحل تئاتر ملی سوئد و مهناز افخمی (نويسنده و پژوهشگر زنان) و پيام اخوان (استاد دانشگاه و پژوهشگر) از طريق اسکايپ در پيوند با وضعيت حقوق بشردر ايران سخن خواهند گفت. اين همايش را اردلان شکرآبی (فعال سياسی در سوئد) مديريت خواهد کرد.

آسيه امينی، روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی که در اين برنامه درباره اعدام کودکان در ايران سخن خواهد گفت، معتقد است: "طی ده سال اخير، علی‌رغم فشارهای بين‌المللی، مسئولان جمهوری اسلامی نسبت به بهبود شرايط کمترين حساسيت را از خود نشان داده‌اند. حکومت اسلامی همواره افکار عمومی را دور زده است و اگر ناچار شده زير فشارهای رسانه‌ای و بين‌المللی يک گام به جلو بردارد، بلافاصله با زير ضرب رفتن از طرف برخی فقها و مراجع اسلامی، دو قدم پس نشسته است. بنابراين تا زمانی‌که منشا قانون، شريعت است، در بر همين پاشنه می‌چرخد."

اين روزنامه‌نگار که در ايران در زمينه اطلا‌ع‌رسانی درباره اعدام کودکان فعاليت و تحقيق می‌کرد، در توضيح فريب مردم توسط مسئولان قضايی می‌گويد: "در سال۸۷ خورشيدی يک مقام قضايی اعلام کرد که حکم اعدام افراد زير ۱۸ سال به حبس تبديل می‌شود، اما آنها پس از ذوق‌زدگی فعالان حقوق بشر توضيح دادند که منظور از اعدام، قصاص نبوده است. اين در حالی است که همه مسئله فعالان حقوق بشر نفی کشتن کودکان و نوجوانان است نه چانه‌زنی در مورد اسم اين عمل. اگر قرار باشد اعدام افراد به دلايل جرم‌های زير ۱۸ سالگی متوقف شود در همه موارد بايد باشد و نمی‌توان برای آن شرط گذاشت."

خانم امينی که دو سال است از ايران خارج شده و در نروژ به‌سر می‌برد، درباره نقش رسانه‌ها در ساختن افکار عمومی می‌گويد: "رسانه‌ها آيينه شرايط اجتماعی يک جامعه هستند. اين که در رسانه‌ها آنطور که بايد در زمينه اعدام کودکان تلاش نمی‌شود نشان دهنده شرايط اجتماعی ماست. نشان‌دهنده شدت سرکوب حکومت است. فضا برای فعاليت‌های مدنی بسيار تنگ شده است و رسانه‌ها بايد از نتيجه فعاليت و تحقيق‌های فعالان حقوق بشر استفاده کنند."

او با اشاره به اين که در حال حاضر بيش از ۱۰۰ روزنامه‌نگار ايرانی در خارج از کشور فعاليت می‌کنند و در داخل نيز بسياری تحت فشار هستند می‌گويد: "در حال حاضر فعاليت‌های حقوق بشری مصداق جرم در ايران به شمار می‌آيد و معلوم است در چنين فضايی بسياری از فعاليت‌ها محدود و يا زيرزمينی می‌شود. وقتی فعاليتی زيرزمينی بشود رسانه‌های حرفه‌ای در استفاده از اطلاعات آنها دچار بحران می‌شوند. چون به سختی می‌توانند صحت منابع اطلاعاتی و تحقيقات زيرزمينی را کنترل کنند."

آسيه امينی با تاکيد بر اين که چرخش اطلاعات در جامعه ايران همواره با مشکل روبه‌رو بوده است، می‌گويد: "از سال‌های پيش از ۱۳۶۹ ما اطلاعات کمی داريم. آمارهايی منتشر شده ولی صحت آنها هنوز مورد تاييد نهادهای حقوق بشری تحقيقی قرار نگرفته است و ما به طور دقيق نمی‌دانيم چند فرد زير ۱۸ سال در دهه ۶۰ اعدام شده‌اند و از اين ميان، چه شماری از آنها به جرم فعاليت سياسی اعدام شده‌اند. از سال ۱۳۶۹ و در خارج از کشور تلاش‌هايی برای ارائه گزارش به مجامع بين‌المللی و مردم صورت گرفت. گفته می‌شود از آن زمان تا به امروز بيش از ۵۲ فرد به دليل جرم‌هايی که در زير ۱۸ سالگی مرتکب شده‌اند اعدام شده‌اند؛ آن‌هم به دلايل مختلف مانند لواط، مواد مخدر، قتل و غيره."

به گفته اين فعال اجتماعی، "در گزارش‌های موجود از سال‌های گذشته، درسال ۱۳۶۹ به اعدام يک نفر اشاره شده است. در فاصله سال ۷۱ تا ۷۷ فهرستی از اعدام کودکان ارائه نشده، اما از ۷۸ تا ۸۰ هر سال نام يک نفر گزارش شده و دوباره طی دو سال ۸۱ و ۸۲ گزارشی نشده است. سال ۸۲ سه نفر، سال ۸۴ هشت نفر، سال ۸۵ پنج نفر، سال ۸۶، يازده نفر و سال ۸۷ هفت نفر اعدام شده‌اند. اين آمار نيز به دليل عدم شفافيت در ارائه اطلاعات دقيق نيست." آسيه امينی تعداد اعدام شدگان در دو سال ۲۰۱۰ و۲۰۱۱ را به ترتيب دست کم دو نفر و چهار نفر اعلام می‌کند.

او با اشاره به اين که ما نهادهای مستقل برای فعاليت حقوق بشری در داخل ايران نداريم می‌گويد: "متاسانه به دليل شدت سرکوب و خفقان در ايران، ما ديده‌بان نقض حقوق بشر نداشتيم و هنوز هم نداريم. به همين دليل تا به امروز اکثر گزارش‌های مستند نيز توسط خود افراد تهيه شده است و افراد جای نهادها را گرفته‌اند. اين افراد هم در شرايط فعلی يا از ايران خارج شده‌اند يا در حبس به‌سر می‌برند. در واقع ما با زنجيره‌ای از بحران در زمينه فعاليت حقوق بشری و اطلاع‌رسانی در اين زمينه روبه‌رو هستيم. حکومت با اين بهانه که فعاليت‌های حقوق بشری امنيت مملکت را به خطر انداخته است همه را زير ضرب برده است. الان سخنگويان حقوق بشر همه تحت فشار هستند و اين سکوت، سکوت معناداری است."

کنسرت گروه کيوسک
گروه کيوسک در اين روز پنجمين آلبوم خود، "نتيجه مذاکرات" را اجرا خواهد کرد که سويه‌ای حقوق بشری دارد. اين گروه علاوه بر اجرای برنامه در روز ۱۶ دسامبر، دو برنامه ديگر نيز در سوئد خواهد داشت: روز چهارشنبه ۱۴ دسامبر در گوتنبرگ و روز شنبه ۱۷ دسامبر در مالمو.
کيوسک از گروه‌های موسيقی راک ايرانی است که کار خود را با انتشار آلبوم" آدم معمولی" در سال ۲۰۰۷ (۱۳۸۴) آغاز کرد. آرش سبحانی آهنگساز، ترانه‌سرا، خواننده و نوازنده گيتار الکتريک گروه است. اين گروه می‌کوشد، ترانه‌های انتقادی و اجتماعی را در قالب موسيقی متفاوت ارائه دهد، موسيقی‌ای که در آن رگه‌های بلوز و جاز هم به گوش می‌رسد. ديگر آلبوم‌های اين گروه، "عشق سرعت"، "سه تقطيره" و "باغ وحش جهانی" نام دارد.