بيانيه بيش از ۲۸۶ نفر از فعالان سياسی و مدنی در خصوص تحريم فعال انتخابات نمايشی مجلس نهم

انتخابات فرمايشی مجلس نهم در شرايطی برگزار می شود که حکومت بی پرواتر از گذشته حق نامزدی افراد، تشکل منتقدان و آزادی بيان را زير پا گذاشته و بسياری از نامزدهای بالقوه يک انتخابات رقابتی را محبوس و حذف کرده است. انتخابات در جمهوری اسلامی هيچگاه در معنای متداول آن آزاد نبوده و مخالفان نظام همواره از حقوق شهروندی و بخصوص حق انتخاب شدن محروم بوده اند اما هيچگاه چنين سرکوب همه جانبه ای برای جلوگيری از ورود هر گونه فکر متفاوت به مجلس وجود نداشته است.

انتخابات مجلس شورای اسلامی عمدتا، جز مواردی استثنايی، يکی از راهکارهای تقسيم قدرت ميان جناح های گوناگون جمهوری اسلامی بوده است. اما در دوره های اخير، تيغ رد صلاحيت های دولتی و نظارت استصوابی ديگر جايی برای رقابت های درون نظام هم باقی نگذاشته و اين بار برخوردهای حذفی حتی نيروهای درون حکومت را نيز در بر گرفته است. انتخابات مجلس نهم نخستين انتخابات پس از جنبش سبز است که به دنبال به تعويق افتادن انتخابات شوراها برگزار می شود. مجلس يکدست عملا به تقويت قدرت ولايت فقيه انجاميده و نظام وکالتی را تضعيف کرده است و افزون بر اين، مجلس اصولا به صورت نهادی شده ای قدرت و اختيارات خود را در نظارت بر ادارهقانونیِ کشور تقريبا از دست داده است. نمايندگان منصوب ولايت و وابسته به حکومت هيچ وظيفه ای برای خود در راستای استيفای حقوق ملت قائل نيستند. امروز ديگر نه دولت به قوانين مصوبه مجلس وقعی مينهد و نه ولی فقيه بازخواست از دولت را ميسر می سازد. تقريبا تمامی سياست های حکومت در کشاکش بين نهادهای ديگری از جمله بيت رهبری، دولت و شورای امنيت ملی و با دخالت نيروهای امنيتی، به خصوص عده ای از سرداران سپاه، تعيين می شود. مجلس ديگر نقشی در تعيين سياستهای ملی ندارد و حتی برای تصويب قوانين روزمره و يا طرح سوال از وزرا محتاج اذن ولی فقيه است. انتخابات مجلس نهم فقط بستری برای افزايش وزن نيروهای مقرب تر به دستگاه رهبری و پالايش کسانی است که در آزمون تبعيت کامل از ولی فقيه نمره لازم را نگرفته اند و همسويی تمام عيار با رهبری ندارند.

حکومت در انتخابات اين دوره بر خلاف ادوار قبل با گسترش دامنه بازداشت ها، تهديدها و ممانعت از گردش آزاد اطلاعات، فضای پليسی و بسته را تشديد کرده است. همچنين برای نخستين بار قوه قضائيه به صورت علنی دعوت به تحريم و عدم شرکت در انتخابات را عملی مجرمانه و در خور مجازات به شمار آورده است.

سياستهای تعيين شده توسط نهادهای انتصابی، مشکلات مردم را روزافزون ساخته و فشار بيکاری و تورم را به حد غيرقابل تحملی رسانده است. ترکيب ندانمکاريهای دولت، فساد سازمانيافته، فشار تحريم های بينالمللی و نبودن نظارت مردمی و پارلمانی موثر، اقتصاد ايران را به سوی پرتگاهِ بحرانی بزرگ سوق می دهد.

ماجراجوييهای هستهای حاکمان جمهوری اسلامی و تخاصم با جامعه جهانی بدون اينکه از مردم و خواست آنها نمايندگی کند، ضمن تحميل تحريم های سنگين، ميهنمان را زير سايه شوم جنگ قرار داده است. اميدی هم به تغيير فضا پس از انتخابات مجلس وجود ندارد. زيرا ترکيب کانديداهای تاييد صلاحيت شده، نشانی از توانايی مجلس نهم برای تغيير سياستهای ويرانگر کنونی نظام ندارد.

اعلام پيشاپيش حضور «دشمنشکن» و «پرشور» مردم در انتخابات آتی از سوی رهبر جمهورياسلامی اين باور را ايجاد کرده که حکومت به تقلب و دستکاری در آمار مشارکت در انتخابات روی خواهد آورد و انتخابات را تنها به عنوان نمايش مشروعيت لازم دارد.

ما معتقديم که شرکت در چنين انتخاباتی معنايی جز تاييد سياست های حکومت و همدستی در تشکيل مجلسی دست نشانده نخواهد داشت. از اين رو از تمامی مردم ايران دعوت می کنيم تا با نه گفتن به صندوق های تزئينی رای، بار ديگر خواست خود را برای دستيابی به انتخاباتی آزاد، سالم و موثر در تحقق حاکميت واقعی ملت ابراز دارند. از ديد ما، تا زمانی که حاکميت مطلق اراده ولی فقيه بر تمامی امور کشور جاری است، رای مردم نقشی فراتر از تزئين استبداد دينی نخواهد داشت.

در اين راستا نامه ۳۹ زندانی سياسی که شجاعانه از درون زندان مردم را به تحريم انتخابات فرا خواندند اهميتی استراتژيک دارد و شرکت در انتخابات به معنای بی اعتنايی به مقاومت های دليرانه زندانيان سياسی است.
به باور ما، به موازات تحريم انتخابات، کوشش برای تغيير ساختار انتخابات موجود ضروری است تا زمينه برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه مطابق با کنوانسيون بين المللی حقوق سياسی و مدنی منشور ملل متحد و موافقتنامه اتحاديه بين المجالس از طريق تامين مهمترين پيش شرط ها مانند آزادی بی قيد و شرط زندانيان سياسی، آزادی اجتماعات، آزادی رسانه ها و گردش آزاد اطلاعات و آزادی احزاب مخالف و اعمال نظارت بی طرفانه بر روند اجرای انتخابات فراهم گردد.

از اين رو ما از نيروهای سياسی آزادی خواه، احزاب سياسی منتقد، فعالان جامعه مدنی و اعضای شبکه های اجتماعی منتقد حکومت دعوت می کنيم تا با آگاهی بخشی پيرامون مشکلات کشور، افشای ماهيت فرمايشی-نمايشی انتخابات و مشروعيتستانی از سياستهای ولايت استبداد و توسعه و تقويت شبکه های مجازی، با انجام اقداماتی در حد توان برای شکست مانور تبليغاتی حکومت و تحريم فعال انتخابات بکوشند.

فضای شبه انتخاباتی هفتههای آينده فرصتی است تا همگرايی بين صفوف اپوزيسيون دموکراسيخواه و معتقد به منافع ملی افزايش يابد و مسير شکل گيری اپوزيسيونی قدرتمند هموار شود و شبکه های اجتماعی نيرومندتری برای روزهای خطير پيش رو به وجود آيد.

جا دارد تا تمام نيروهايی که راه عبور کشور از گردنه دشوار کنونی را در انتقال قدرت به ملت، پايان بخشی به ستيزه جوييهای خارجی، رفع همه تبعيض های سياسی، قوميتی، مذهبی و جنسيتی و برقراری فرصت های برابر می دانند، از فرصت همگرايی برای تحقق اين اهداف استفاده کنند.

اسامی امضاء کنندگان
آ (۱تا ۱۰) - آرش آباد پور، بهزاد آذر هوشنگ، ليلا آذری، کمال آذری ، فرشيد آذرينوش، آينده آزاد، احمد آزاد، روشنک آستراکی، داريوش آشوری، سعيد آگنجی
الف (۱۱ تا ۴۲) - حامد ابراهيمی نژاد، بابک اجلالی، احسان احسانی، مهرداد احسانی پور، عبدالرضا احمدی، فريدون احمدی، احمد احمديان، جعفر اردبيلی، اردوان ارشاد، جمشيد اسدی، زينت اسماعيل زاده، رشيد اسماعيلی، فريد اشکان، مرتضی اصلاحچی، امير حسين اعتمادی، بيژن افتخاری، علی افشاری، گودرز اقتداری، دنيا اکبری، مريم اکبری، محمد جواد اکبرين، نصير امامی، امير رضا امير بختيار، منوچهر اميری، چنگيز اميری، مهدی امينی، بهنام امينی، فريبا امينی، رضا انصاری، مريم اهری، نيکروز اولاد اعظمی، کاظم ايزدی
ب (۴۳ تا ۵۹) - عبدالعلی بازرگان، احمد باطبی، حسين باقرزاده، ايرج باقرزاده، موريس باقری، نسيبه باقری، پروين بختيار نژاد، مهران براتی، بهداد بردبار، محمد برزنجه، مقداد بريمانی، وحيد الدين بزرگ تبار بائی، خسرو بندری، شهلا بهار دوست، بهروز بيات، عباس بيدار، امير بيگلری
پ (۶۰ تا ۷۱) - مهناز پراکند، علی پرسان، بهزاد پرنيان، حبيب پرنيان، مهدی پرويز، راضيه( پری )نشاط، کتايون پزشکی، سپيده پورآقايی، سعيد پور حيدر، بيژن پيرزاده، عسل پيرزاده، سعيد پيوندی
ت (۷۲ تا ۸۱) - علی تارخ، حبيب تبريزيان، حسين ترکاشوند، علی تقی پور، سعيد توانا، نيره توحيدی، امير توسطی، محمد علی توفيقی، رحمت توکل، مجيد تولايی
ج (۸۲ تا ۹۳) - مهدی جامی، جهانشاه جاويد، محمد حسين جعفری، رضا جعفريان، مهدی جلالی، فرزانه جلالی، محمد جلالی چيمه، آرش جنتی عطايی، آيدين جهانبخش، پويا جهاندار، گيسو جهانگيری، فرزاد جواهری
چ (۹۴)- رضا چرندابی
ح (۹۵ تا ۱۰۳) - محمد حاجتی، مانی حامديان، سعيد حبيبی، آرام حسامی، ناهيد حسينی، ميلاد حسينی، سعيد حق جو، بيژن حکمت، عباس حکيم زاده
خ (۱۰۴ تا ۱۰۹) - اسماعيل ختائی، زاگرس خسروی، مصطفی خسروی، واحده خوش سيرت، ابراهيم خوش سيرت، جمشيد خونجوش
د (۱۱۰ تا ۱۱۴) – کمال داوودی، مهرداد درويش پور، حسن درويش پور، عذرا دهکردی، آزاده دواچی
ر (۱۱۵ تا ۱۲۷)- نيما راشدان، احمد رحمتی، سهراب رزاقی، امير رشيدی، سحر رضازاده، شيده رضايی، پدرام رفعتی، علی اصغر رمضانپور، فرهاد روحی، ميثم رودکی، مريم روزبهانی، امين رياحی، عليرضا رئيسی
ز (۱۲۸ تا ۱۳۰) - محسن زمانی، مينا زند سيگال، گيو زندی
س (۱۳۱ تا ۱۳۹) - حسين سبحان اللهی، محمد سجاد نقوی، نسيم سرابندی، امين سرخابی، مهدی سعيد پور، متين سلسله، رضا سياووشی، همن سيفی، سلمان سيما
ش (۱۴۰ تا ۱۵۲) - رحيم شامبياتی، کريم شامبياتی، سجاد شاهمرادی، داراب شباهنگ، منصوره شجاعی، صادق شجاعی، حسن شريعتمداری، شيوا شفائی، روحی شفيعی، ليلا شکوهی، محمد رضا شکوهی فرد، عباس شيرازی، کاوه شيرزاد
ص (۱۵۳ تا ۱۶۲) - محمد صادقی، آرش صالح، بهنام صامری، ليلا صحت، امير صحتی، بيژن صفسری، سياوش صفوی، رامين صفی زاده، مسعود صفيری، فرهاد صوفی
ض (۱۶۳ تا ۱۶۴) – سجاد ضرغام، معصومه ضياء
ط (۱۶۵ تا ۱۶۸) - حسن طالبی، اشکبوس طالبی، علی طباطبايی، رويا طلوعی
ظ (۱۶۹)- حميد رضا ظريفی نيا
ع (۱۷۰ تا ۱۸۵) - شهره عاصمی، غلام عباسی، اصغر عبدی، نازلی عراقی، مهدی عربشاهی، کريم عزتی زاده، پويا عزيزی، احمد عشقيار، خسرو علاف اکبری، کاظم علمداری، حسين علوی، شاهد علوی، رضا عليجانی، طيبه عليرضايی، جعفر عليزاده، ليونا عيسی قليان
غ (۱۸۶ ) - پويا غلامرضايی
ف (۱۸۷ تا ۱۹۸) - مهدی فتاپور، علی فتوتی، آذر فخر، پويان فخرائی، سياوش فرجی، احمد فرهادی، منصور فرهنگ، کيوان فروزان، روزبه فروزان، شهلا فريد، فيروزه فولادی، شهاب فيضی
ق (۱۹۹ تا ۲۰۷) - سعيد قاسمی نژاد، رضا قاضی نوری، آيدا قجر، جعفر قديم خانی، يدی قربانی، رضا قريشی، مهدی قلی زاده اقدم، علی اکبر قنبری، فرزاد قنبری
ک (۲۰۸ تا ۲۱۹) - مونا کاشف، علی کافی، هادی کحال زاده، کاظم کردوانی، سياوش کريمی، اسفنديار کريمی، محمود کريمی حکاک، حسن کلانتری، علی کلائی، اميد کوهی، آزاده کيان، عليرضا کيانی
گ (۲۲۰ ) – امير حسين گنج بخش
م (۲۲۱ تا ۲۵۶) - حميد مافی، رضا مبين، امير مبينی، نويد محبی، دانيال محمد زاده، مجيد محمدی، امير محسن محمدی، پويان محموديان، پرويز مختاری، احمد مدادی، نريمان مصطفوی، مهدی معتمد مهر، نگار معتمدی، منصور معدل، عبدالحميد معصومی ، امير معماريان، حسن مکارمی، پيمان ملاز ، مرتضی ملک محمدی، عمار ملکی، مهدی ممکن، اشکان منفرد، نوشين منوچهری، علی مهتدی، علی اکبر مهدی، محمد مهديان، بهزاد مهرانی، بهناز مهرانی، سيد داوود موسوی، عليرضا موسوی، علی اکبر موسوی خوئينی، رضا موصولی، زيبا مير حسينی، انور مير ستاری، مهران مير فخرائی،احمد ميرفخرائی
ن (۲۵۷ تا ۲۷۳) - حسن نايب هاشم، يوحنا نجدی، روجا نجفی، جواد نجيب، مزدک نصيری، محمود نصيری، بورگان نظامی نرج آباد، علی نظری، آرسن نظريان، شروين نکوئی، مرتضی نگاهی، شيوا نوجو، مهدی نوربخش، آذرم نوروزی، پرتو نوری علا، کامران نوزاد، سجاد نيک آئين
ه (۲۷۴ تا ۲۷۸) - نادر هاشمی، مرسده هاشمی، شيخ محمد هدايتی، هادی هدايتی، رضا هيوا
و (۲۷۹ تا ۲۸۲) – صبا واصفی، فرزين وحدت، مهدی وزيری، سجاد ويس مرادی
ی (۲۸۳ تا ۲۸۶) - اشکان يزدچی، لادن يزديان، زهرا يوسفی، رضا يونسی