ناگفته‌های علی لاريجانی درباره روايت صداوسيما از ماجرای کنفرانس برلين، تحصن مجلس ششم و ماجرا کوی دانشگاه، خبرآنلاين

مجلس - علی لاريجانی در گفت وگويی ، ماجرای کنفراس برلين ، تحصن مجلس ششم و ماجرا ۱۸ تير را از مهمترين چالش‌های مديريتی خود در صدا و سيما عنوان کرد.

به گزارش خبر آنلاين رييس مجلس شورای اسلامی در گفت و گوی مشروحی درباره پخش کنفرانس برلين در دوره رياستش بر صدا و سيما گفت: در آن زمان يک حرکت مشکوکی در آلمان صورت گرفت که تحت عنوان يک NGO، عده‌ای از افراد از جريان دوم خرداد را دعوت کرده بودند و در آن جلسه هم رفتار زشتی رخ داد و هم حرف‌های بد و ضدانقلابی مطرح شد که در رسانه های داخلی انعکاس نداشت . آنقدر ماجرا فصاحت‌بار بود که حتی روزنامه‌های دوم خردادی هم تلاش کردند از کنار آن بگذرند. نوارهای آن جلسات از دو کانال به دست ما رسيد و معلوم شد که برخی از آقايان حتی در نزد اجانب ، حرمت منافع ملی را حفظ نکرده اند لذا در معاونت سياسی، برنامه‌ای تدوين شد که حدود نيم ساعت بود و اجمالاً ماجرای زشت آن جلسه را روشن می‌کرد . اين برنامه را با من در ميان گذاشتند. من موافق بودم که پخش شود . پس از پخش آن ، فشارها و سروصداها بلند شد اما تا حد زيادی اشتباهات سياسی رخ داده را روشن کرد .

لاريجانی همچنين درباره علت بازپخش اين برنامه هم گفت: فشار و توهين در اين زمينه زياد بود و تصور می‌کردند با اين روش، صداو سيما عقب‌نشينی می‌کند. از طرفی عده زيادی از مردم که حساس شده بودند، آن برنامه را نديده بودند. در جلسه‌ای با مديران، اکثراً مخالف پخش مجدد آن بودند، اما من نظرم اين بود که بايد پخش مجدد شود که اولاً مردم در جريان قرار بگيرند و ثانياً افراطيون تصور نکنند که صدا و سيما با هياهو از حرف حق خود عقب‌نشينی می‌کند . همان روزها برای اينکه مطلب روشن‌تر شود و آقايان بدانند مسئولی نيستم که از زيربار موضوع فرار کنم خودم در برنامه شبکه دو بعد از خبر حضور يافتم و توضيح دادم که اين ماجرا چه بود و چرا صداوسيما آن را پخش کرد.

وی در بخش ديگری از اين گفت و گو درباره استعفا و تحصن نمايندگان مردم در مجلس ششم گفت: اقدام نمايندگان مجلس ششم در مسئله تحصن، کار خلاف امنيت ملی بود و نوعی ساختار شکنی نظام در آن نهفته بود. اما با هر دليل و با هر تحليلی که اين کار صورت گرفت، شايد تصور می‌کردند با حضور خبرنگاران خارجی، موجی از اعتراضات مردم و پيوستن آنان به اين تحصن سامان می‌يابد. صداوسيما در مقابل اين حرکت ضد امنيتی، روشنگری کرد و معلوم شد مردم در طول اين مدت از اينگونه رفتارها ناراحت هستند. عصبانيت آقايان از اين بود که چرا تحصن آنها موجی در جامعه ايجاد نکرد!

لاريجانی که در ۱۸ تير ۱۳۷۸ نماينده رهبری در شورای عالی امنيت ملی نيز بود درباره ماجرای کوی دانشگاه گفت:به نظر من يکی از حوادث مهم امنيتی در کشور ما که همچنان در هاله‌ای از ابهام ماند همين موضوع ۱۸ تير بود و با اطلاعيه دبيرخانه شورای‌عالی امنيت ملی که خيلی هم مفصل بود روشنگری در اين ماجرا نشد. ماجرا از بسته شدن روزنامه سلام آغاز شد و به کوی دانشگاه کشيده شد و درگيری‌هايی به وجود آمد و چند روز ادامه يافت. صبح روز شنبه ظاهراً ۲۰ تير بود که جلسه‌ شورای‌عالی امنيت ملی تشکيل شد و موضوع مطرح شد و در آنجا همه مسائل و مشکلات را بر سر فرمانده نيروی انتظامی که آن زمان سردار هدايت لطفيان بود خراب کردند و پيشنهاد دادند که شورا وی را عزل کند.

وی ادامه داد: من احساس کردم صحنه‌سازی تصنعی است، گفتم ما هنوز بررسی کافی نکرده‌ايم و ضمناً مرجع عزل و نصب فرمانده نيروی انتظامی ما نيستيم و فرماندهی کل قواست، لذا چنين اقدامی نمی‌توان کرد. قرار شد شورای امنيت کشور به سرپرستی وزير کشور موضوع را دنبال کند. آنجا پيشنهاد کردم بنده به عنوان نماينده رهبری در شورای عالی، در آن جلسات شرکت کنم که همين‌طور هم شد . جلسات از فردای آن روز در دفتر وزير کشور تشکيل می‌شد و حوادث را پيگيری می‌کرد، تا شب يک‌شنبه بيانيه‌ای صادر شد اما رفتار و گفتارها در جلسات حکايت از سازمان‌يافتگی موضوع می‌کرد ، لذا بعد از جلسه با محافظين خود در شهر دوری زدم و ديدم آنچه به ما گزارش می‌دهند با آنچه در شهر می‌گذرد متفاوت است. فردای آن روز موضوع را از طريق آقای دکتر روحانی دبير وقت شورای عالی امنيت ملی دنبال کرديم و جلسه‌ای در دبيرخانه گذاشته شد. من هم شرکت کردم . هر چند دولت با ورود سپاه برای حل مسئله مخالفت می‌کرد به بهانه اينکه فضا را نظامی‌ می‌کند ولی بعد از کش و قوس در اين مسئله، تصويب شد سپاه ، امنيت را بر عهده گيرد و خيلی زود ماجرا خاتمه يافت و اين نشان می‌داد که مسئله‌ای در مديريت ماجرا بوده است . البته نکات زيادی در اين حادثه وجود دارد که مجال طرح آن فعلاً وجود ندارد و شايد بعدا به شکل تفصيلی به آن بپردازم .