رفسنجانی: من نمی​خواهم از این نظام جدا شوم

آرمان - هاشمی رفسنجانی درباره نماز خواندن تظاهرکنندگان با کفش در نماز جمعه جنجالی روز 26 تیرماه 88 می گوید: همه دردها این نیست که چرا با کفش نماز خواندند، کارهای دیگر را بگویید.

به گزارش روزنامه آرمان، آقای هاشمی رفسنجانی، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گفتگویی با ویژه نامه آرمان داشته است که در آن از آخرین نمازجمعه ای که به عنوان خطیب حضور داشت می گوید.

متن کامل این گفتگو در پی می آید:

الان چند وقتی است که مردم از خطبه های حضرتعالی محروم هستند، صداوسیما هم جلسات شما را حدود 30ثانیه پخش می​کند، حضرتعالی هم یکبار گفته بودید که مایل هستم از همه این سمت هایی که دارم، کناره گیری کنم...

اگر حالت قهر پیدا نکند، بله. ولی من نمی​خواهم از این نظام جدا شوم و تا حدی که مقدور است و توان خدمت داشته باشم، می​مانم.

چرا به نماز جمعه نمی​روید؟

اگر بخواهم به نماز جمعه بیایم و جمعیتی همانند نماز جمعه آخری بخواهد بیاید، مساله شکل دیگری به خودش می​گیرد. بعلاوه اینکه مایلم افراد دیگری نماز جمعه را اقامه کنند. من همه حرف​ها را در نماز جمعه زده​ام.

الان ستاد نماز جمعه جمعه از شما دعوت می​کند؟

اوایل مدتی دعوت می​کردند که من نمی​رفتم. وقتی نرفتم، دیگر دعوت نمی​کنند.

مطرح بود که در آن نماز عده​ای با کفش نماز خواندند، تعبیری از شما شنیدیم که گفته​اید قبلا نماز نمی​خواندند الان با کفش آمدند و مرحله بعدی کاری می کنیم که کفش​ها را دربیاورند و...

نه. من نگفته​ام و جزو شایعات است. حالا همه دردها این نیست که چرا با کفش نماز خواندند، کارهای دیگر را بگویید.

به نظر شما در عرصه بین المللی وضعیت ایران در سال 90 مثبت بود؟

از اداره سیاست خارجی در حال حاضر راضی نیستم.

مثلا در مورد سوریه، وزیر خارجه قبلی یک موضع می​گیرند و وزیر جدید یک موضع دیگر...

علت این است که دو تا وزیر هستند. اگر عوض نشده بود، همان موضع قبلی بود. وقتی عوض می​شوند ممکن است چزهای دیگر هم بگویند.

الان نگرانی شما با توجه به اینکه 32 سال از انقلاب گذشته، چیست؟

در درجه اول یکپارچگی مردم. فکر می​کنم ما با اتحاد مردمی پیروز شدیم، با اتحاد مردمی دفاع کردیم و با انسجام توانستیم کشورمان را تا حدودی بسازیم و تا این مرحله پیش آمده​ایم. این مورد در دعواهای جناحی یک مقداری در حال مخدوش شدن است، آن هم با این نسل جوان و تحصیل کرده. بعد هم مدیریت کشور به گونه​ای است که می​بینید؛ بیکاری​ها، گرانی​ها، بداخلاقی​ها، دعواها و به علاوه فسادهایی که گوشه​هایی از آن در حال روشن شدن است. همه برای ما رنج آور است. از طرفی هم در مسائل خارجی مشکل داریم. باید بسیاری از ارتباطات خارجی طبیعی شود؛ اینها مرا رنج می​دهد.