بيانيه مشترک چهار سنديکا، اتحاديه و کانون کارگری به مناسبت روز جهانی کارگر

امسال در حالی به استقبال روز کارگر می رويم که طبقه ی کارگر ايران بيش از هر زمان تحت فشارهای اقتصادی و اجتماعی قرار دارد و زير بار کمر شکن بيکاری و کمی دستمزد از يک سو و تورم لجام گسيخته و هزينه های سنگين ابتدايی ترين نيازهای زندگی است. گرانی کالاهای مورد نياز اوليه از قبيل خوراک، پوشاک، مسکن، بهداشت آن هم در پايين ترين حد از يک طرف و تحميل حداقل حقوق ناچيز برای اين زندگی از طرف ديگر سفره ی خالی کارگران، مزد و حقوق بگيران و اقشار زحمتکش جامعه را مورد هجوم قرار داده است.

هم زمان نظام سرمايه داری و جهانی و در پی بحران های فزاينده ی سال های اخير تلاش می کند تا بار سياست های غير انسانی و استثمارگرانه خود را بر دوش کارگران و زحمتکشان بيندازد و با اعلام سياست های رياضت اقتصادی تلاش می کند تا سودهای سرمايه داران را حفظ کرده و فشار فزاينده ای را بر مردم تحت ستم واستثمار سراسر جهان وارد کند.
سرمايه داری جهانی متحدان آنان در کشورهای مختلف دست در دست يکديگرند و برای تحميل هر چه بيشتر بار فقر و تنگدستی بر توده های عظيم کارگران، مزد و حقوق بگيران هماهنگ عمل می کنند. کارگران و زحمتکشان ومردم تحت استثمار نيز در سراسر جهان اعتراض های خود را در سال گذشته به انواع مختلف و به هر شکل که توانسته اند، بيان کرده اند.
هر چند فشار اقتصادی واجتماعی از طريق افزايش نيروهای امنيتی و پليسی بر مردم تحت ستم هر روزه افزايش می يابد، اما گسترش مبارزات سراسری کارگران و زحمتکشان جهان، کارکنان بخش های خدماتی و اقشار تهی دست در سال گذشته و تداوم آن ، بيانگر آن است که امروزه نظام سرمايه داری بيش از هر زمان ديگر با بحران های فزاينده مواجه شده است.
اعتراضات گسترده جنبش ضد سرمايه داری در سال گذشته و اعتصاب ها و مبارزات سراسری کارگران و حقوق بگيران فرودست در سراسر کشورهای سرمايه داری نشان داد که بخش وسيعی از توده های عظيم مردم تحت ستم به آگاهی های عينی و ذهنی رسيده است. اعتصاب ها واعتراض های ميليونی در امريکا، انگلستان، اسپانيا، پرتغال، يونان، ايتاليا، فرانسه، هند، و... همه و همه نشان دهنده ی آن است که اين نظام ديگر نمی تواند با شيوه های گذشته به تسلط بر نيروی کار ادامه دهد.
به مناسبت اين روز و با گراميداشت آن، با مبارزات سراسری کارگران در کشورهای مختلف اعلام همبستگی می کنيم و بار ديگر خواسته های مبرم جامعه ی کارگری ايران را بيان کرده و از همگان می خواهيم برای تحقق اين خواسته ها چه در ايران وچه در کشورهای ديگر متحدانه وهماهنگ به مبارزات خود ادامه داده و تا رسيدن به يک جامعه ی انسانی از پای ننشينند.

۱- آزادی تشکل های مستقل کارگری بدون هيچ گونه محدوديتی حق مسلم همه ی کارگران و زحمتکشان است. اعتصاب، آزادی انديشه و بيان ، آزادی تجمع، آزادی احزاب از حقوق مسلم انسان هاست که در ايران ناديده گرفته می شود. ما خواهان به رسميت شناخته شدن اين حقوق هستيم و تا به دست آوردن آنها به مبارزه ادامه خواهيم داد.
۲- تعيين حداقل دستمزد برای کارگران در سال جاری نوعی توهين مستقيم و آشکار به زندگی و معيشت کارگران است، درحالی که هيچ گاه محدوديتی برای حداکثر حقوق مديران در نظر گرفته نمی شود. ما خواهان تعيين حقوق مکفی برای تامين زندگی همه ی آنانی هستيم که نيروی کار جامعه خودرا ارزانی می دارند تا بتوانند از يک زندگی سالم وانسانی برخوردار باشند.
۳- اخراج، بيکار کردن، قراردادهای موقت وسفيد امضا و عدم پرداخت حقوق کارگران با هيچ عذر وبهانه ای پذيرفتنی نيست. به ويژه عذر و بهانه های ضد انسانی و ستمگرانه ای که نظام سياسی و اقتصادی سرمايه حق به جانب به زبان می آورد و رسانه ها را نيز به خدمت می گيرد. امنيت شغلی و زندگی انسانی از ابتدايی ترين حقوق همه ی انسانهاست. با توجه به اخراج های گسترده ی اخير، همگانی کردن بيمه های بيکاری برای خيل اخراج شدگان ضرورت دارد.
۴- زندانی کردن افراد و تعقيب و آزار و اعدام و حبس های طولانی مدت فعالين کارگری و اجتماعی به يک روال تبديل شده است. مسوولان بايد بدانند که اين اعمال نمی تواند در اراده ی فعالان سياسی و اجتماعی برای رسيدن به حقوق خود خللی ايجاد کند. ما خواهان آزادی فوری و بدون قيد و شرط کليه فعالان کارگری و اجتماعی به خصوص کارگران و فعالان کارگری زندانی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، علی اخوان، بهنام ابراهيم زاده، رضا شهابی، علی نجاتی... و منع تعقيب آنان هستيم.
۵- مجازات اعدام امروزه در اکثريت قاطع کشور ها ممنوع است .ما نيز اين مجازات را غيرانسانی می دانيم .امروزه اعدام تنها درچند کشور معدود اجرا می شود و ايران بيشترين تعداد اعدامی را نسبت به جمعيت خود در سطح جهانی داراست. ما خواهان لغواين مجازات در تمامی کشورها وبه خصوص در ايران هستيم.
۶- سرمايه داران تلاش می کنند تا برای سود بيشتر تبعيض های جنسی، قومی، نژادی و مذهبی را رواج دهند، اما کارگران و زحمتکشان به صورت اساسی برای رفع تبعيض در همه ی زمينه ها مبارزه می کنند. ما با هر گونه تبعيض و نابرابری مخالف بوده و خواهان تامين حقوق انسانی برای تمام کارگران وزحمتکشان از هر قوم نژاد ومذهبی هستيم
۷- کارگران مهاجر درايران تحت شرائط سخت و وحشتناکی زندگی می کنند واز حقوق ابتدائی ساير کارگران محرومند. ما ضمن محکوم کردن هر نوع ستم وتبعيض نسبت به آنان خواهان رعايت حقوق برابر برای مهاجران وبه رسميت شناختن حق تحصيل برای فرزندان آنان هستيم.
۸ - تامين اجتماعی حق همه کارگران و مزد وحقوق بگيران است، ما خوهان تامين اجتماعی برای کارگران ساختمانی و کليه کارگران روزمزد وموقت هستيم.
۹- بار ديگر تاکيد می کنيم وادار کردن کودکان به کار بر خلاف موازين انسانی است و ضمن محکوم کردن آن، خواهان تامين امکانات تحصيلی برای همه ی کودکان در تمام مقاطع تحصيلی هستيم.
۱۰- هرگونه هجوم سرمايه داری را به دست آوردهای کارگران و زحمتکشان تحت عنوان اصلاح قانون کار و خصوصی سازی، تعديل نيروی انسانی و جز آن محکوم می کنيم.
۱۱- کارگران ايران خود را جزئی از طبقه ی کارگر جهانی می دانند که در برابر نظام سرمايه داری ايستاده اند. ضمن همبستگی با مبارزات جهانی کارگران و پشتيبانی از مبارزات مردم خاور ميانه برای آزادی، هرگونه لشگرکشی و مداخله ی نظامی کشورهای سرمايه داری های عليه مردم منطقه را نه تنها رهايی بخش ندانسته بلکه آن را جهت تحت سلطه در آوردن بيشتر مردم منطقه برای سود بيشتر و حل بحران های نظام سرمايه داری می دانيم و آن را قويا محکوم می کنيم.
۱۲- تحريم های اقتصادی عليه ايران جزئی از تهاجم نظام سرمايه داری برای سرپوش گذاشتن بر مشکلات اين نظام است که چيزی جز فقر و سيه روزی برای کارگران وزحمتکشان ندارد و در سايه ی آن تنها دست اندرکاران بازارهای سياه و غيررسمی و انحصارگرانه با اين بهانه به سودهای افسانه ای می رسند.
۱۳- روز اول ماه می جشن جهانی کارگران و زحمتکشان است. اين روز بايد به روز تعطيل رسمی تبديل شود.

سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه
اتحاديه کارگران پروژه ای
هيات موسس کارگران نقاش ساختمان
کانون مدافعان حقوق کارگر
۱۲ ارديبهشت - اول ماه می ۱۳۹۱