بيانيه جمعی از فعالان سياسی و دانشجويی و اساتيد و محققان دانشگاهی به مناسبت سومين سال تولد جنبش سبز

سه سال پيش يکايک ما بر آن شديم تا انتخابات رياست جمهوری ۸۸ را به فرصتی برای پايان دادن به حاکميت اقتدارگرايان بر سرنوشت خود تبديل کنيم. هر يک از ما در تجربه روزمره‌مان می‌ديديم که روند رو به رشد اقتدارگرايی و انحصارطلبی، جامعه را در سراشيبی سقوط قرار داده‌است. نقض حقوق بنيادين و قانونی شهروندان، گسترش شکاف‌های طبقاتی و محروميت‌های اقتصادی و اجتماعی، سوءمديريت، عدم تحمل سبک‌های مختلف زندگی و کاهش چشمگير کارآمدی دولت، هر يک از ما را بر آن داشت که در توان خويش مسئوليت‌مان را بپذيرم و با شرکت در انتخابات صدای اعتراض خويش را فرياد کنيم.

تقلب در انتخابات نه فقط از بار مسئوليت ما و از تعداد همراهان ما نکاست، بلکه چشم بسياری از هموطنان ما را بر واقعيتِ رواج گسترده دروغ و قانون‌گريزی در کشور گشود. تقلب در انتخابات نه فقط ما را نااميد و خانه‌نشين نکرد بلکه به تجديد ميثاقی ميان ما و آرمان‌هايی که برای احيای آنها به پای صندوق رأی رفته بوديم انجاميد. ميثاقی که تفاوت‌ها و اختلاف‌های مان را کمرنگ‌تر و پيوندها و همبستگی‌های‌مان را آشکارتر کرد. ميثاقی که به سياستمدارانی که با ما همگام بودند و ما با آنها همراه، نشان داد که همگرايی و هم¬سويی ما، همدلی و اتحاد آنان را می‌طلبد. صدای ما شنيده شد و اينک جنبش سبز رهبران خويش را يافت.

آشکار بود که حکومتی که بر قانون اساسی خود و قرار خويش با ملت وفادار نمی‌ماند، حاکميتی که عليه نهادهای قانونگذاری خويش کودتا می‌کند، جنبش آزاديخواهانه و عدالت‌طلبانه ما را تحمل نخواهد کرد. روشن بود حاکميتی که در طی سی سال از هر فرصتی برای کنار زدن بخشی از نيروهای سياسی و اجتماعی استفاده کرده‌است، تمامی توان خود را برای حذف ما مردم از صحنه سياست بکار خواهد برد. روشن بود که سرکوب را افزايش خواهد داد، انسداد و اختناق در فضای مدنی را سرعت خواهد بخشيد و انحصارش را بر رسانه ملی و ساير امکانات ارتباطاتی و فضای اينترنتی تشديد خواهد کرد. اما حاصل اين رفتار پس از سه سال چه بوده است؟ گسترش روزافزون فساد، افت شتابان اخلاق و معنويت در کشور، افزايش غريب قانون‌گريزی و دست‌اندازی بر ثروت کشور و مايملک عمومی، تاراج منابع ملی و نابودی دستگاه‌های اجرايی و قانونگذاری و نظارتی، سقوط جايگاه بين المللی ايران.

اينک و پس از گذشت سه سال از مقاومت در برابر خواست مردم و ديدن نتايج اسفبار خودکامگی، اقتدارگرايی و سرکوب، اگر حاکمان تشنه قدرت گمان می‌‌کنند که می‌توانند با سوء استفاده از تعلق خاطرگروه‌های مختلف اجتماعی به استقلال کشور، با دست زدن به ماجراجويی‌ در صحنه بين‌المللی بر شکست همه جانبه‌شان سرپوش بگذارند سخت در اشتباه‌اند. اينکه گمان کنند که با نگاه داشتن رهبران جنبش سبز در حصر و سرکوب و زندان فعالان اين جنبش بر حرکتی اينچنين گسترده غالب خواهد آمد، فقط از خامی آنان و خيال باطل‌شان حکايت دارد. اينکه حکومت گمان کند که با بستن بيش از پيش فضاهای مدنی و رسانه‌ای، ما را در جايگاه نظاره‌گر خواهد نشاند فقط نشان از وهم او دارد. ما نه نظاره‌گر که شاهد و بازيگر اين تاريخ هستيم.

ما امضاء کنندگان اين بيانيه بر ميثاقی که سه سال پيش با همگی همراهان جنبش سبز بستيم پايبنديم، حکومت را فرا می‌خوانيم که با آزادی زندانيان سياسی، رهايی رهبران جنبش سبز از حصر، رفع ممنوعيت فعاليت احزاب، گشايش فضای مدنی و اجتماعی و احترام به حقوق بنيادين و قانونی شهروندان مقدمات تحقق خواست‌های ملت و برقراری همزيستی مسالمت‌آميز و برخورداری از حقوق برابر همه ايرانيان را فراهم آوَرَد. فقط و فقط از اين طريق است که می‌توان اميدوار بود با کوشش همگانی بر فقر و فساد روزافزون کشور، بحران‌های اقتصادی و خطرات بين‌المللی فائق آمد. وگرنه اين جنبش خاموش ناشدنيست.

آبتين غفاری، آرش آبادپور (کمانگير)، آرش جنتی عطايی، آرش حسينی پژوه، آرنوش آزرحيمی، آزاده اسدی، آيدا قجر، احسان امينی، احسان منصوری، اردوان اصحابی، اسماعيل ختائی، اميد کوهی، امير اعتدالی، امير بيگلری، امير دهقان، امير رشيدی، امير معماريان، اميرحسين سراجی، امين احمديان، امين رياحی، امين گنديپور، ايرج باقرزاده، بلال مرادويسی، بهرام پرتوی، بهروز خليق، بهنام صارمی، بيژن افتخاری، بيژن پيرزاده، بيژن خواجه پور خويی، بيژن صف سری، پرستو متين زاده، پروين بختيارنژاد، پويان محموديان، پيمان ملاذ، تاياز فخری، جلال خرمن بيز، جهانشاه جاويد، حبيب تبريزيان، حسن طالبی، حسن نايب هاشم، حسن يوسفی اشکوری، حسين سبحان الهی، حميد فرخنده، حميدرضا ظريفی نيا، حنيف مزروعی، خديجه مقدم، خسرو علاف اکبری، داراب شباهنگ، داريوش مجلسی، داريوش محمدپور، داوود بشيری، راضيه نشاط، رحيم همتی، رضا بهزاديان نژاد، رضا جعفريان، رضا چرندابی، رضا عليجانی، رضا مبين، روح الله شهسوار، سامان زمان زاده، سپيده پورآقايی، ستاره ثابتی، سجاد شاهمرادی، سجاد نيک آيين، سحر رضازاده، سعيد آگنجی، سعيد پيوندی، سعيده سهرابی، سهيل پرهيزی، سياوش رضائيان، سيد ابراهيم نبوی، سيد علی بنی جمالی، سيد کوهزاد اسماعيلی، سيد مصطفی علوی، سيدابراهيم موسوی، شاهين انزلی، شاهين نوربخش، شروين نکويی، شهاب عموپور، شهاب فيضی، شهرام تهرانی، شهره عاصمی، شيوا نوجو، صابر عباسيان، صادق شجاعی، صدرا سمنانی رهبر، صنم غيائی، طيبه عليرضايی، عبدالحميد معصومی تهرانی، عبدالرضا احمدی، عسل پيرزاده، علی‌اکبر قنبری، علی اکبر موسوی خوئينی، علی تارخ، علی تقی پور، علی حسين قاضی زاده، علی شاکری، علی طباطبايی، علی عبدی، علی فتوتی، علی قلی زاده، علی معينی، علی هنری، غلام عباسی، غلامرضا شاهمرادی، فاريا بارلاس، فاطمه فنائيان، فرزين وحدت، فرشاد توماج، فرشيد آذرنيوش، فرشيد فاريابی، فرهاد توانا، فرهاد صوفی، فرهاد گلياردی، فيروزه فولادی، کارن صدر، کاظم علمداری، کاميار بهرنگ، کاوه شيرزاد، کيان امانی، کيوان فروزان، ليدا حسينی نژاد، محسن زمانی، محسن صنعتی پور، محمد برقعی، محمد حسين جعفری، محمد حسين يحيايی، محمد صادقی، محمد هدايتی، محمدعلی توفيقی، محمدعلی کديور، محمودرضا فرخيان، مرتضی اصلاحچی، مرتضی صادقی، مرتضی کاظميان، مرتضی نگاهی، مرضيه آذرافزا، مرضيه اميری، مريم روزبهانی، مزدک عبدی پور، مزدک نصيری، مصطفی خسروی، منصور معدل، منصوره شجاعی، مهدی سعيدپور، مهدی عربشاهی، مهدی قليزاده اقدم، مهدی محسنی، مهدی نوربخش، مهرداد احمدزاده، مهناز پراکند، مهناز هدايتی، موسی ساکت، ميثاق پارسا، نادر هاشمی، نريمان مصطفوی، نسيم سرابندی، نگين بانک، نگين سهراب خانی، نيره توحيدی، هادی کحال زاده، هاشم هاشمی، ياسر يوسف زاده، يدی قربانی، يوسف سهرابيان، بهرام خراسانی.