گزارش تظاهرات پاريس برای گراميداشت ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ سالگرد جنبش سبز آزاديخواهی مردم ايران

در سومين سالگرد ۲۵ خرداد ۱۳۸۸، به دعوت کميته مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی، نزديک به صد نفر از ايرانيان آزاده ساکن پاريس برای گراميداشت جنبش سبز آزاديخواهی مردم ايران و بزرگداشت جانباختگان راه آزادی و عدالت اجتماعی، روز يکشنبه ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ در ميدان آزادی ها و حقوق بشر(تروکادرو) پاريس گرد آمدند.

آنها با گردهمايی خود همبستگی و همراهی شان را با مبارزات مردم کشورمان برای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر، ابراز نموده و از آزادی، حقوق بشر، جدايی دين از دولت، حاکميت قانون، برابری همه شهروندان در برابر قانون و آزادی همه زندانيان سياسی و عقيدتی دفاع کردند.

آنها همراه و همزمان با ايرانيان آزاده در ديگر کشورها که به فراخوان شبکه سراسری «همبستگی برای حقوق بشر در ايران» برای تبديل هفته آخر خرداد به هفته همبستگی با مبارزات مردم ايران پاسخ داده بودند، اعتراض شان را به جمهوری اسلامی به خاطر اِعمالِ سرکوب، شکنجه، زندان؛ پايمال کردن حقوق شهروندان؛ رواج فقر، فساد، فحشا، بيکاری؛ تاراج سرمايه های ملی؛ فراهم کردن زمينه فرار مغزها با پياده کردن سياست های ضد علمی و ضد فرهنگی؛ خوارکردن ايران و ايرانی؛ نابودی محيط زيست و سياست خارجی ماجراجويانه و ضد ملی، به ويژه در زمينه غنی سازی هسته ای، با صدای بلند بيان کردند.

ابتدا، بهمن امينی عضو کميته مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی به جنبش عظيمی که در ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ با شرکت ميليون ها نفر در بيشتر شهرهای ايران شروع شد و نزديک به يک سال با حضور شجاعانه و مسالمت آميز خود در خيابان ها، جهانيان را به تحسين واداشت، اشاره کرد و يادآور شد که سومين سالگرد جنبش سبز، سومين سالگرد تاسيس کميته مستقل ضد سرکوب در پاريس و بسياری از نهادهای دموکراتيک در کشورهای ديگر نيز هست. چرا که کميته از فردای کودتای انتخاباتی، برای اعتراض به دزديده شدن رای مردم و سرکوب اعتراض آنها شکل گرفت و در اين سه سال با برگزاری بيش از ۱۰۰ حرکت اعتراضی (گردهمايی، راهپيمايی، کنفرانس مطبوعاتی، جلسات بحث و گفتگو ...) در پاريس تلاش کرده است صدای اعتراض مردم ايران به نظام ديکتاتوری جمهوری اسلامی و انعکاس دهنده مبارزه آنها برای آزادی و دمکراسی باشد. او تاکيد کرد که کميته همواره به اساسنامه خود برای دفاع از آزادی و دمکراسی وفادار مانده، و استقلال خود را از دولت ها، سازمان های سياسی و پروژه های آلترناتيو حفظ کرده است و گفت مسئوليت سخنان مهمانان برنامه های کميته به عهده خود آنهاست.

بهمن امينی در پايان سخنش از کلوتيلد رايس برای حضورش در کنار مردم ايران و دفاع از مبارزه آنها سپاسگزاری کرد. در حقيقت، کلوتيلد رايس برنامه سفر خو د را تغيير داد تا در بزرگداشت جنبش سبز آزاديخواهی مردم ايران در پاريس شرکت کند. نوشته زيبای شهاب عموپور با عنوان «تو را ياد و ما را فراموش، مادموازل رايس» در باره حضور کلوتيلد رايس در اين تظاهرات خواندنی است. کميته مستقل ضد سرکوب در روزهای سخت زندانی بودنش همراه با ديگر دستگيرشدگان آن روزها، با اعتراض به اين بی عدالتی و خواست آزادی او و ديگر دستگيرشدگان، سپاسگزاری از اين دختر شجاع فرانسوی را ابراز داشته بود. در فردای بازگشت او به پاريس، روزی که در کاخ اليزه با رييس جمهور فرانسه ديدار داشت تعدادی از اعضای کميته با دسته گلی به استقبالش رفتند.

اولين سخنران گردهمايی رضا عليجانی بود که پس از تاکيد بر اهميت رويداد تاريخی ۲۵ خرداد ۱۳۸۸ و جنبش سبز در تاريخ مبارزاتی مردم ايران، گفت جنبش سبز بسياری از مرزها و خط کشی ها را از بين برد و نشان داد که خودی و ناخودی کردن ها ابزار استبداد است برای سرکوب آزادانديشان. بر مبنای تجربه تلخ گذشته و توجه به شکاف هايی که استبداد حاکم در بين نيروها ايجاد می کند، امروز برای دفاع از آزادی و حقوق بشر نبايد خط کشی کنيم. نيروهای مختلف با حفظ ديدگاه هاشان در باره مسائل ديگر، برای دفاع از آزادی و حقوق بشر در ايران می توانند در کنار همديگر قرار بگيرند. همان گونه که مردم در جنبش سبز در کنار هم قرار داشتند و همانگونه که جانباختگان جنبش در کنار هم آرميده اند. رضا عليجانی در سخنانش به نکته مهم ديگری نيز اشاره داشت. او گفت جنبش آزاديخواهی بايد به مسائل و مشکلات مزدبگيران جامعه بيشتر بپردازد. دفاع از حقوق کارگران و مزدبگيران و تهيدستان جامعه برای داشتن کار، مسکن و درآمد کافی تا خود و خانواده شان از يک رفاه نسبی برخوردار باشند نيز دفاع از حقوق بشر است. دفاع از حقوق زنان، تنها دفاع از آزادی پوشش، که در جای خود بسيار مهم است، نيست. دفاع از برابری فرصت های شغلی و برابری حقوق برابر با مردان برای کار برابر هم، دفاع از حقوق زنان است. دريک کلام برای دفاع از حقوق بشر در ايران بايد بتوانيم توده های وسيع مردم را با خود همراه کنيم. برای اين کار به همگرايی بيشتر نيروها در اين زمينه و گسترش مفهوم حقوق بشر به حقوق اوليه توده های ميليونی کارگر و مزدبگير برای يک زندگی انسانی نياز داريم.

پس از سخنان رضا عليجانی، فروغ جواهری نوشته سوده راد با عنوان «ماجوانه می زنيم» را خواند. سوده راد در نوشته خود از نقش جنبش سبز در نزديک کردن نسل ها به هم برای مبارزه عليه استبداد حاکم و به ويژه نقش زنان در اين مبارزه صحبت می کند.

دکتر عبدالکريم لاهيجی سومين سخنران برنامه بود. او نيز بر اهميت گسترش مبارزه در ميان همه طبقات و قشرهای جامعه و به ويژه کارگران و مزدبگيران تهيدست تاکيد کرد و يادآور شد که برای رسيدن به اين هدف، جنبش مبارزاتی مردم ايران بايد هرچه بيشتر به دفاع از حقوق فرودست ترين بخش های جامعه و اقليت های قومی و دينی بپردازد. او گفت جنبش سبز را به جرئت می توان مهمترين رويداد اجتماعی و مبارزاتی پس از روی کارآمدن جمهوری اسلامی دانست. از پايداری مهدی کروبی و ميرحسين موسوی ياد کرد و گفت گذشته از گذشته یِ آنها، مقاومتشان در برابر فشار حاکميت سرکوبگر و پايبند بودن به عهدشان با مردم، سزاوار تقدير است. با اشاره به شرکت برخی از سران اصلاح طلب، به ويژه آنهايی که شرط های غلاظ و شداد برای شرکت در انتخابات گذاشته بودند و بی آنکه حتا کوچکترين توجهی از طرف حاکمان به خواست های آنها بشود در انتخابات شرکت کردند، گفت مردم آنهايی را که به عهد خود پايبند نيستند و به اين سادگی به آنچه گفته اند پشت پا می زنند طرد می کنند. و هشدار داد که نمی توان به آنهايی که حفظ نظام برايشان از منافع مردم مهمتر است اعتماد کرد. لاهيجی در ادامه سخنانش به اين واقعيت اشاره کرد که سه سال مبارزه مسالمت آميز مردم برای احقاق حقوق اوليه پايمال شده شان و تنها پاسخ جمهوری اسلامی يعنی سرکوب هرچه بيشتر، هرگونه توهمی را نسبت به اصلاح اين نظام همچون حباب نقش بر آب کرد و بر همگان روشن شد که تنها گذار از استبداد دينی حاکم به نظامی دموکراتيک و لاييک می تواند تضمين کننده آزادی، دموکراسی و حقوق بشر برای مردم ايران باشد.

آيدا قجر يکی ديگر از سخنرانان برنامه بود که در باره نقش مطبوعات در جمهوری اسلامی، به ويژه در سه سالِ جنبش سبز آزاديخواهی مردم ايران، سخن گفت. او يادآور شد که اطلاع رسانی چشم اسفنديار همه نظام های ديکتاتوری است و به همين دليل هم روزنامه نگاران و مطبوعات جزو اولين قربانيان ديکتاتورها هستند و سرکوبشان همواره در دستور کار آنهاست. با اشاره به اينکه ايران در بين صد و هشتاد کشور، رتبه صد و هفتاد و پنجم را در زمينه آزادی مطبوعات دارد و بيش از هر کشور ديگری روزنامه نگاران را به زندان افکنده، به حبس های طولانی محکوم کرده و آنها را ممنوغ القلم ساخته است، گفت همه اينها نشان می دهد که روزنامه نگاران و مطبوعات در کنار مردم قرار دارند و در مبارزه آنها برای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر فعالانه شرکت می کنند. آيدا قجر با خواندن بخشی از نامه بهمن احمدی امويی از زندان به همسرش ژيلا بنی يعقوب که خود طعم سرکوب و زندان جمهوری اسلامی را چشيده است، سخنان خود را پايان داد.

رسول آذرنوش آخرين سخنران برنامه بود. او در سخنان خود بيان کرد که جنبش سبز گرچه پس از تقلب بزرگ حکومت، با سئوال ساده «رای من کو» شروع شد ولی به سرعت گسترش و تعميق يافت و به مهمترين رويداد سياسی و اجتماعی پس از روی کارآمدن جمهوری اسلامی تبديل شد. او در ادامه افزود که جنبش سبز همچون زلزله ای قدرتمند همه ارکان جامعه را تکان داد و با ايجاد شکاف های عميق در جامعه و حاکميت، دسته بندی های تازه ای را به وجود آورده و بخشی از حاکميت را از او جدا و برای هميشه به سوی اپوزسيون راند. او گفت گرچه مردم و نيروهای آزاديخواه جامعه بيرحمانه سرکوب شدند و در اين سه سال دوباره تعداد زيادی از فرزندان ايران کشته شده و يا به زندان افتادتد، جنبش مبارازاتی مردم با افت و خيزهايی به حيات خود ادامه می دهد و ديری نخواهد پاييد که برای دست يابی به آزادی، دموکراسی و حقوق بشر، در شکل های تازه به مصاف جمهوری اسلامی خواهد رفت.

گردهمايی با خواندن سرودهای انقلابی و سرود «ای ايران» پايان يافت.

عکس: مريم اشرافی، رضا جعفريان

ما بيشماريم
کميته مستقل ضد سرکوب شهروندان ايرانی – پاريس
Comité indépendant contre la répression des citoyens iraniens