ویلیام هیگ: نقض حقوق شهروندان موجب بی‌آبرویی رهبران ایران است

ویلیام هیگ، وزیر امور خارجه بریتانیا امروز نقض گسترده حقوق بشر در حق شهروندان ایران را نمونه رفتار مشمئزکننده و شرم‌آور خواند و گفت چنین رفتاری موجب بی‌آبرویی رهبران ایران است.

گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد که حکومت ایران به نقض حقوق و آزادی‌های بنیادین شهروندان این کشور ادامه می‌دهد. از این جمله می‌توان به شمار اعدام‌های فراوان در ایران اشاره کرده که هرگز فروکش نکرده است. همچنین مجموعه‌ای از اقدامات هولناک در ماه‌های اخیر برملا شده است که به طور خاص اقلیت قومی عرب‌های ایران را هدف قرار داده.

از این جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• حلق‌آویز کردن چهار عضو جامعه عرب‌های اهوازی ایران به طور مخفیانه در ماه ژوئن به اتهام محاربه. سرنوشت دو تن دیگر همچنان نامعلوم است. این شش نفر، عبدالرحمن حیدری، طاها حیدری، جمشید حیدری، منصور حیدری، علی شریفی، و امیر معاوی بیش از یک سال تحت بازداشت بوده‌اند و بر اساس گزارش‌ها از حق دسترسی به وکیل و مترجم محروم بوده‌اند.

• چند هفته بعد از این واقعه در ماه ژوئیه، پنج عضو دیگر از جامعه اقلیت عرب‌های اهوازی به مرگ محکوم شدند و فرد ششمی به تحمل بیست سال حبس محکوم شد. محمد علی عموری، سید جابر آلبوشوکه، سید مختار آلبوشوکه، هاشم شعبانی عموری، هادی رشیدی، رحمان عساکره، آنچنان که گزارش شده از حق قضاوت منصفانه محروم بوده‌اند و از اطلاعات و گزارش‌های موجود درباره محکومیت آن‌ها چنین برمی‌آید که در زندان مورد شکنجه قرار گرفته‌اند. دو تن از آن‌ها به زور مجبور شدند در تلویزیون دولتی ایران و شبکه بین‌المللی ایران «پرس‌تی‌وی» به بیان اعترافاتی علیه خود بپردازند.

• به دار آویختن صفیه غفوری در روز ۱۲ ژوئیه به اتهام قتل. او تحت فشار ودار به اعتراف شد و محکومیتش در دادگاه [قضاوتی] غیرمطمئن به نظر می‌رسد. گزارش شده که او در زندان توسط چندین نفر مورد تجاوز قرار گرفته و حتی زمانی که برای اعدام او را برده‌اند به او گفته شده که به اتاق ملاقات زندانیان می‌رود.

• تداوم آزار و ایذاء سایر اقلیت‌های مذهبی، از جمله کشیش مسیحی، یوسف ندرخانی که به اتهام ارتداد به اعدام محکوم شده است. فرح حسامی، شهروند بهایی که برخلاف قوانین ایران بدون اطلاع قبلی از تصمیم دادگاه تجدید نظر بازداشت و روانه زندان شد نمونه‌ای جدیدتر از [آزار اقلیت‌های مذهبی] در ایران به شمار می‌رود.

• امتناع از ارایه خدمات پزشکی به زندانیانی که شدیداً بیمار هستند (بسیاری از این افراد به اتهام جرایمی که در اصل جرم نیستند محکومیت‌هایی دراز مدت را در زندان می‌گذرانند). از این جمله می‌توان به کشیش بهنام ایرانی، و محمدصدیق کبودوند اشاره کرد.

دولت بریتانیا از تعدد پرونده‌هایی که به این شکل در جریان هستند نگران است؛ پرونده‌هایی مانند ماجرای سکینه محمدی آشتیانی که در ابتدا به اعدام از طریق سنگسار محکوم شده بود. سرنوشت وی همچنان نامعلوم است و وکیل او، جاوید هوتن کیان بنا به گزارش‌ها در زندان مورد شکنجه قرار گرفته است.

بریتانیا به اعمال فشار بر ایران ادامه خواهد داد تا زمانی این کشور به وضعیت کارنامه حقوق بشر خود رسیدگی کند و از فعالیت‌های گزارشگر ویژه سازمان ملل در زمینه حقوق بشر ایران، دکتر احمد شهید، به طور کامل حمایت کند. گزارش سالانه حقوق بشر و دموکراسی وزارت امور خارجه بریتانیا که اخیراً منتشر شد نگرانی‌های موجود دولت بریتانیا را از کارنامه [حقوق بشر] ایران به تصویر کشید. بریتانیا با همکاری اتحادیه اروپا و سایر شرکا در عرصه بین‌المللی به طرح مسایلی خواهد پرداخت که به طور خاص موجب نگرانی از عملکرد مقامات ایرانی می‌شوند، و از طریق همکاری نزدیک با نهادهای مردمی و مدافعان حقوق بشر به گرد آوری اطلاعات بیشتر درباره پرونده‌هایی از این دست مبادرت خواهد کرد.

ویلیام هیگ، وزیر امور خارجه بریتانیا امروز درباره این پرونده‌ها گفت:

«از نقض حقوق بشر توسط حکومت ایران طی ماه‌های اخیر عمیقاً متاثر شدم. شکنجه و صدور حکم اعدام برای محمدعلی عموری، سید جابر آلبوشوکه، سید مختار آلبوشوکه، هاشم شعبانی عموری، و هادی رشیدی از اقلیت‌های عرب اهوازی کمتر از یک ماه پس از آن روی می‌دهد که در ماه ژوئن چهار عضو دیگر از این اقلیت قومی به طور مخفیانه اعدام شدند. این نشانگر روندی نگران کننده است. سورفتار حیرت‌انگیز در زندان با صفیه غفوری و اعدام ناگهانی او همچنان مثال دیگری است از عدم احترام ایران به اساسی‌ترین حقوق انسان.

متاسفانه، این‌ها اتفاقاتی پراکنده و محدود نیستند و در حال حاضر شمار زیادی از دیگر ایرانیان نیز از دست حکومت ایران در رنج هستند. ایذاء و آزار مداوم و گسترده اقلیت‌های قومی، مدافعان حقوق بشر، و زندانیان سیاسی در ایران موجب بی‌آبرویی شده و به عنوان نمادی از [رفتار] مشمئز کننده و شرم‌آور رهبران ایران شناخته می‌شود. حکومت ایران باید بداند که اقدامات سازمانه یافته آن در تلاش برای محدود کردن آزادی‌های شهروندانش در جامعه بین‌المللی بی‌هیچ چالشی پذیرفته نخواهد شد و تنها موجب انزوای بیشتر ایران خواهد شد. من از ایران می‌خواهم که فوراً این احکام اعدام را تخفیف داده و به شکنجه شهروندان و ایذاء و آزار سازماندهی شده اقلیت‌های قومی در این کشور خاتمه دهد.»