توضيح ف. م. سخن در باره مطلب "خامنه‌ای ديوث؟!"

مى گويند وقتى سخنى بر زبان رانده شد يا مطلبى در جايى منتشر شد، مثل تيرى ست كه از چله ى كمان رها شده باشد؛ به عبارتى بازگرداندن آن ممكن نيست!...

نه! خيال تان راحت باشد! نمى خواهم به خاطر مطلب «خامنه اى ديوث؟!» عذرخواهى كنم يا آن را به سَبْكِ فرزاد حسنى چنان توجيه و تفسير كنم كه شب تبديل به صبح شود و صبح تبديل به شب! ما هر چه تا كنون نوشته ايم و هر چه بعد از اين مى نويسيم تا جاى ممكن با دقت و فكر كافى مى نويسيم كه بعدا دچار چنين سفسطه گرى هايى نشويم ولى خب يك سرى مسائل جنبى هست كه ممكن است در ذهن خواننده ايجاد سوء تعبير كند. اين توضيح هم به خاطر روشن كردن اين سوءتعبير احتمالى ست نه چيز ديگر.

يكى از اساتيد ارجمند رسانه، طى پيامى ضمن مورد تشويق قرار دادن من به خاطر اين مطلب، فرمودند كه از قسمت آخر آن راضى نيستند چرا كه ممكن است باعث شود كسى مهدور الدم شود. درك من اين بود كه نكند منظور كارتونيست هنرمند ما مانا نيستانى باشد كه من با شرح كارتون او مطلب ام را به پايان رسانده ام.

مى خواهم در اين جا صريحا عرض كنم كه من اصلا و ابدا نظر آقاى مانا نيستانى را در مورد كارتونى كه كشيده اند نمى دانم و به نظرم مى رسد كه ايشان، خامنه اى را با توضيح جوادى آملى در متن كارتون، -از صفتى كه به نظر اين دومى -كه معلم اخلاق اسلامى هم هست- به كار بردن اش در سياست و براى كسانى كه راه بر بيگانگان باز مى كنند ايرادى ندارد- معاف مى داند و با گفتن اين كه پوتين خودى است، خامنه اى را به اين صفت متصف «نمى كند». من نه با آقاى مانا نيستانى آشنا هستم و نه با ايشان تماس دارم و نه از منظور ايشان از كشيدن اين كارتون چيزى مى دانم. بنابراين لطفا مگسك هاى تفنگ را از سمت مانا نيستانى به طرف من بگيريد كه هم چنان معتقد هستم بنا بر تعريف جوادى آملى اگر كسى در حكومت راه بر بيگانگان باز مى كند ديوث سياسى ست، پس اين صفت برازنده ى كسى ست كه راه بر روسيه باز مى كند و كشور را براى چند فروند موشك اس ٣٠٠ و حق وتو، دو دستى تقديم اين قدرت جهانى مى كند.

حقيقتا ما در كار آقايان حكومتى مانده ايم! از يك سو فحاشى مى كنند و بر اين عمل، نام بحث فنى و فقهى مى گذارند، از سوى ديگر ممكن است اگر كس ديگرى از اين زبان و بيان، دقيقا در همان زمينه و چهارچوب استفاده كند بشود مهدور الدم! به هر حال مى دانيم كه آقايان معظم و معزز، خيلى حق ها دارند كه ما نداريم از جمله حق فحش دادن و كلمات زشت به كار بردن و خون انسان ها را به خاطر حرفى كه مى زنند -حتى اگر تكرار حرف خود آن ها باشد- بر زمين ريختن.

به هر حال، مسووليت مستقيم مطلبى كه نوشته ام بر عهده ى من است و مباد كه باز به خاطر چيزى كه من گفته ام و نوشته ام، كس ديگرى خداى نكرده آسيب ببيند.

ف. م. سخن

در همین زمینه: [خامنه‌ای ديوث؟!]