محمد بنا‌: برمی‌گردم ولی شرط دارم

کشتی - محمد بنا می‌گويد فدراسيون کشتی بايد از بلاتکليفی درآيد تا او به تيم ملی برگردد.

به گزارش خبرآنلاين؛ محمد بنا که بعد از قهرمانی تيمش در المپيک لندن، به قول خودش در اوج کناره‌‌گيری کرد تا همه با خاطره خوش سه مدال طلای المپيک لندن از او ياد کنند، در مراسم تجليل از قهرمانان، وقتی محمود احمدی‌نژاد از او خواست تا سرمربی تيم‌ملی بماند، حرفی جز گفتن چشم نداشت. او با لبخندی بر لب رضايتش را برای ماندن نشان داد. بنا دراين‌باره می‌گويد‌: «بالاخره رئيس‌جمهور دستور داده است. او رئيس قوه مجريه است و قدرت اجرايی دارد و ما هم زيرمجموعه قوه مجريه هستيم. او خيلی محبت و لطف کرد. من هم چاره‌ای جز قبول دستور ندارم. با اين دستور برگشتنم حتمی است اما بايد برای کار کردن شرايط هم مهيا باشد.»

بهترين مربی کشتی‌ فرنگی جهان برای ادامه کار شرط دارد‌: «اول از هر چيزی بايد فدراسيون از بلاتکليفی درآيد. تيم کشتی فرنگی، تيم قهرمان المپيک است. بايد از نظر اجرايی شرايط و امکانات فراهم باشد. حالا که تيمم در بالاترين نقطه قرار گرفته، نبايد عقبگرد کند بلکه بايد حرکت رو به جلو را ادامه دهد. برای اين کار هم بايد ثبات و آرامش با تعيين رئيس فدراسيون، کادر اجرايی و تأمين امکانات به تيم داده شود.»

او که قبل از اين خستگی را يکی از دلايلش برای خداحافظی مطرح کرده بود، حالا می‌گويد‌: «خستگی‌ام در نهايت با مدال‌های بچه‌ها در لندن دررفت اما خستگی جسمانی به‌خاطر فشارهايی که در اردوها به من، کادرفنی و کشتی‌گيران وارد شده هم با تجليل رئيس‌جمهور، کميته ملی المپيک و وزارت ورزش دررفت. حالا بايد ببينيم چه کار بايد کنيم تا جلوی مردم شرمنده نشويم.» منظور او درباره تأمين امکانات تنها پول برای خودش نيست‌: «من خيلی ابا دارم تا همه امکانات را به مسائل مالی ربط دهم. آن هم در ورزش که درونش را پرمحتواتر می‌بينم. دوست ندارم مسائل مالی را برای ادامه کارم شخصی ببينم اما کشتی بودجه خوب می‌خواهد چراکه همه امکانات به اعتبار ختم می‌شود و بودجه ابزاری است برای گرفتن امکانات و پيشرفت کار. ترکيه، آذربايجان، روسيه و... هزينه زيادی می‌کنند تا بتوانند جايگاه جهانی قوی برای خود دست و پا کنند. اين مسئله خيلی مهم است. اگر فردی وارد هیأت‌رئيسه فيلا بشود بدون اسپانسرينگ مالی فيلا، هيچ فايده‌ای ندارد. چرا قطر که کشتی ندارد عضو هیأت‌رئيسه است. به‌خاطر هزينه‌ای است که سه، چهار سالی است می‌کنند. اين هزينه‌ها برای اعمال نفوذ می‌شود. در حالی که کشتی ندارند اما ما که کشتی داريم به نفوذ در فيلا هم احتياج داريم تا اتفاقات لندن و حتی مسابقه نوجوانان جهان تکرار نشود، يا در مسابقه‌های بعدی کشتی‌گيران با خيال راحت کارشان را بکنند، يا حتی کشتی‌گيران از اين به بعد با خيال راحت و بدون دغدغه فقط تمرين کنند. وقتی حميد سوريان و قاسم رضايی جوان بودند، شايد با يک جفت کفش انگيزه زيادی پيدا می‌کردند اما حالا آنها قهرمان المپيک هستند و بايد با خيال راحت آينده‌شان را بسازند.»

او پاداش ۲۰ سکه‌ای دستيارانش را کم‌لطفی می‌داند‌: «به نظرم همه رشته‌هايی که در لندن مدال گرفتند کار بزرگی کردند اما تيم کشتی ‌فرنگی تنها تيمی بود که قهرمان المپيک شد. مربيان تيم زحمت زيادی کشيدند، دادن ۲۰ سکه به آنها کم‌لطفی بود. در حالی که برای بازی‌های آسيايی آنها ۶۰ سکه پاداش گرفتند. من اميدوارم در ادامه کار با توجه بيشتر، کميته ملی المپيک و وزارت ورزش جبران کنند.»

او امروز بعد از ۱۰ سال دخترش را در دبی می‌بيند. برای بنا در آغوش کشيدن دخترش با مدال طلا همتراز است‌: «خوشبختانه من دخترم را بالاخره می‌بينم. او ساعت ۳۰: ۸ به دبی می‌رسد. من هم که ويزايم دير صادر شده بالاخره به آرزويم می‌رسم. ديداری که برايم به اندازه مدال طلای المپيک ارزش دارد.» سرمربی تيم‌ملی کشتی‌فرنگی سه روز کنار دخترش می‌ماند‌: «من برای بغل گرفتن او لحظه‌شماری می‌کنم. من يک روز را از دست داده‌ام اما در فرصت سه روزه کنار او هستم. فکر می‌کنم اين قشنگ‌ترين هديه خدا به من است.»