 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
-وقايع فرانسه ناآرامي اجتماعي بود نه شورش
-تحولات فرانسه بخشي ازوقايع جهاني‌سازي است
-بايد از بروزهرج ومرج درعراق جلوگيري كرد
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: بين‌الملل - فرامنطقه‌يي
برق گرفتگي دو نوجوان مهاجر در ترانسفورماتور برق در شهر "كليشي سوبوآ" كافي بود تا آتش زير خاكستر در كشور فرانسه شعله‌ور شود. موج ناآرامي‌هاي فرانسه و اعتراضات نسل مهاجر به تبعيض و عدم اشتغال تا حدي خروشيد كه اعتبار رييس جمهور كشوري كه داعيه مساوات و برابري حقوق انسان‌ها را دارد، زير سوال رود.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) كريستين امانپور، گزارشگر ارشد شبكه‌ي سي.ان.ان با دومينيك دوويلپن، نخست وزير فرانسه مصاحبه‌اي را درخصوص ناآرامي‌هاي اخير اين كشور و پيامد‌هاي آن انجام داده كه در زير بدان اشاره شده است:
امانپور: فرانسه با مشكل اجتماعي بسيار جدي كه نيازمند راه‌حلي چشمگير است، روبروست. آيا اين مطلب را قبول داريد؟
دوويلپن: بله مسلما. ما با يك ناآرامي اجتماعي حاد مواجهيم. طي اين ناآراميها كه دو هفته به طول انجاميد تقريبا 9 هزار دستگاه خودرو به آتش كشيده شد و حدود 130 افسر پليس مجروح شدند. همچنين به 100 ساختمان دولتي خسارت وارد شد.
امانپور: پس از طوفان سهمگين كاترينا در آمريكا بسياري از مردم انتقادات شديدي را متوجه دولت آمريكا كردند، بر اين مبنا كه چنين حادثه‌اي در حقيقت تبعيض نژادي و فقر نهفته در جامعه را آشكار ساخت، حال عده زيادي از فرانسوي‌ها و حتي مردم گوشه و كنار جهان نسبت به شورش‌ها در مناطق فقير نشين فرانسه ديدگاهي مشابه دارند ...
دوويلپن: نمي‌توانم به يقين بگويم آنچه در فرانسه به وقوع پيوست، شورش بود. ناآرامي‌هاي فرانسه با اوضاع حاكم در سال 1992 در لس آنجلس تفاوت بسياري دارد. طي ناآراميها در آن مقطع زماني در آمريكا 54 تن كشته و 2000 تن زخمي شدند. در حاليكه در فرانسه طي دو هفته ناآرامي هيچ كس كشته نشد. بنابراين تصور مي‌كنم شما نمي‌توانيد اين ناآراميها را با ديگر شورش‌ها مقايسه كنيد.
امانپور: شما وقايع فرانسه را چه مي‌ناميد؟
دوويلپن: ناآرامي اجتماعي، شما بايد اين مطلب را درك كنيد كه در فرانسه از تفنگ و اسلحه خبري نبود و بزرگسالان نيز در خيابان‌ها حضور نداشتند. اين ناآراميها غالبا توسط جوانان 12 تا 20 سال برپا شد؛ بنابراين يك جنبش خاص تلقي مي‌شود.
امانپور: بسياري از مردم مي‌گويند، ميزان زياد بيكاري در ميان جوانان، زمينه‌ساز وقوع چنين جنبشي خاص يا ناآرامي اجتماعي شده است.
دوويلپن: بله، بيكاري در مناطق ناآرام دو برابر ساير نقاط كشور است.
امانپور: و اين رقم بزرگي است.
دوويلپن: بله، يقينا علاوه بر فقر و نژاد پرستي حس تبعيض نيز وجود دارد. اغلب اوقات جواناني كه از نسل دوم مهاجر برخاسته‌اند، كشور آبا و اجدادي خود را نمي‌شناسند. آنها نمي‌توانند مانند والدين خود كه فرانسه را براي كار و امرار معاش انتخاب كردند، با كشور رابطه برقرار كنند، از اين رو همانطور كه ژاك شيراك، رييس جمهور فرانسه گفت، نوعي فقدان هويت بوجود آمده است.
امانپور: از لحاظ هويت، بسياري از اين افراد به ما گفته‌اند كه از آنها خواسته شده كه تنها در چارچوب جمهوريت به فرانسه تعلق داشته باشند، وليكن دولت اين كشور علاوه بر اينكه به آنها علاقمند نبوده و توجهي نيز به آنها ندارد، در زمينه اعطاي فرصت‌هاي يكسان در جامعه‌اي كه مساوات طلب است، تلاشهاي لازم را به كار نگرفته است.
دوويلپن: ما بايد اين نكته را به رسميت بشناسيم كه در تمام طول اين سالها و دهه‌ها آنچنان كه بايد كار نكرده‌ايم، بايد به اوضاع و شرايط كاملا واقف باشيم، ما بايد بگوييم كه درك طبيعت حقيقي چنين جنبشي از اهميت بسزايي برخوردار است، اين جنبش مبنا و هسته‌ي مذهبي و اخلاقي كه ديگر جنبش‌ها از آن برخوردار بودند، نداشت. اما حس تبعيض و عدم برخورداري از حقوق و فرصت‌هاي يكسان يك حقيقت است، جالبترين نكته آن است كه اغلب جوانان مي‌خواهند 100 درصد فرانسوي باشند. مي‌خواهند از فرصت‌ها و حقوق يكسان برخوردار باشند و هدف ما نيز تحقق اين درخواست و قرار دادن آنان در اولويت امور است. طي هفته‌ها و ماه‌هاي آينده برنامه دولت ما پاسخ به درخواست‌ها در حوزه‌ي آموزش، بيكاري و تهيه مسكن خواهد بود.
امانپور: اكثريت كساني كه در حومه‌ي شهر پاريس زندگي مي‌كنند، سياه پوست و اصالتا از كشورهاي شمال آفريقا هستند، آنها نه تنها تصور مي‌كنند در كشورشان هيچ فرصتي نيست، بلكه الگوي خاصي را نيز نمي‌بينند كه به آن تاسي كنند، در پارلمان كشور شما اقليت وجود ندارد و در تمام سازمان‌هاي خبري نيز چنين چيزي به چشم مي‌خورند.
دوويلپن: آنها نمي‌خواهند به عنوان مسلمان، افراد سياه پوست يا مهاجران آفريقاي شمالي به رسميت شناخته شوند. بالعكس مي‌خواهند فرانسوي بوده و از فرصت‌هايي يكسان مثل فرانسوي‌ها برخوردار باشند.
امانپور: با اين اوصاف به فردي كه "محمد" نام دارد و مي‌داند حتي اگر بهترين نمرات درسي را از دانشگاه سوربن داشته باشد، باز هم نسبت به يك فرانسوي الاصل كه وضعيتي مشابه دارد پنج بار بيشتر در معرض رد درخواست شغلي خود قرار خواهد گرفت، چه خواهيد گفت؟
دوويلپن: ما در نظر داريم اين ذهنيت را تغيير دهيم، ما در اين راستا به يكسري ابتكار عمل دست زده‌ايم. به طور مثال در نظر بگيريد، شركت‌هاي فرانسوي زيادي تصميم گرفته‌اند از اقشار مختلف استخدام كنند. ما بايد تغيير كنيم و تصميمات زيادي طي سالهاي گذشته اتخاذ كرده‌ايم. به عنوان نمونه، برخي شركت‌ها با بررسي برگه‌ي سوابق شغلي بي‌نام صرفنظر از نژاد يا دين فرد متقاضي، استخدام مي‌كنند. بنابراين معتقدم كشور بايد به منظور اطمينان يافتن از اينكه تبعيض مورد پذيرش نخواهد بود، بسيج شود. ژاك شيراك تصميم گرفته يك مرجعيت قضايي بر ضد تبعيض و در حمايت از مساوات ايجاد كند تا در قبال كساني كه به اصول و قوانين جمهوري فرانسه پايبند نيستند، يكسري تحريم‌ها اعمال شود.
امانپور: آيا اين تبعيض موجه است؟ (تبعيض به نفع كساني كه مورد تبعيض قرار مي‌گيرند)؟
دوويلپن: خير، ميان تبعيض موجه و اصول جمهوري فرانسه و آنچه ما بر آن پايبند و استوار هستيم، تفاوت‌هايي وجود دارد. تبعيض موجه، نژاد و مذهب يك فرد را به حساب مي‌آورد، اما در جمهوري ما همه با هم برابرند. ما قصد نداريم رنگ پوست، يا دين كسي را در تصميم‌گيري‌هاي خود دخيل كنيم؛ در عوض مي‌خواهيم به مشكلات و سختي‌هاي آنان بپردازيم. بنابراين به هر فردي با در نظر گرفتن مشكلاتش كمك خواهيم كرد. به همين سبب در نظر داريم براي كمك بيشتر به اهالي حومه‌ي شهرها كه به عنوان مثال در زمينه آموزشي با مشكلات عديده دست و پنجه نرم مي‌كنند، برنامه‌اي مهم تنظيم كنيم. اين مساله بدان معناست كه طرحي را مدنظر قرار خواهيم داد كه در مدارس مختلف در اين مناطق در راستاي كمك به جواناني كه ممكن است در زبان فرانسوي تبحر نداشته يا در مدارس مشكلاتي داشته باشند، از طريق چنين برنامه‌هاي فشرده‌اي فرصت‌هاي يكسان اعطا كنيم.
امانپور: چنانچه بر اين عقيده‌ايد كه آنها به خاطر رنگ پوست‌شان مورد تبعيض قرار نمي‌گيرند، چگونه آنان را كمك خواهيد كرد؟
دوويلپن: ما قصد داريم كمك هزينه‌هاي تحصيلي و تعداد مدارس شبانه را به ميزان سه برابر افزايش دهيم تا بستر ورود جوانان به دانشگاه‌ها را فراهم و فرصت شغلي مناسب در اختيارشان قرار دهيم. تفاوت نظام آموزشي ما با شما در اين است كه تمامي جوانان صرفنظر از اينكه سياه پوست، مغربي يا مسلمان است، مورد حمايت ما قرار مي‌گيرند.
امانپور: اين دولت شما بود كه بودجه و برنامه‌هاي بسياري را در اين مناطق كاهش داد و سرانجام نارضايتي‌ها به صورت خشونت فوران كرد.
دوويلپن: اين مساله كاملا اشتباه است.
امانپور: اما بودجه به ميزان قابل توجهي كاهش داشت...
دوويلپن: بله ما در برنامه‌هاي مختلف ديگر اين مبالغ را هزينه كرديم، ما تهيه مسكن را اولويت خود قرار داده‌ايم، ما تصميم گرفته‌ايم با برنامه‌ي 30 ميليارد دلاري، به شهرنشيني شكل جديدي ببخشيم. مشكل بزرگي كه وجود دارد اين است كه طي دهه 60 و 70 خانه‌هاي مرتفع در اين مناطق احداث شد و مردم به صورت دسته جمعي در شرايط دشوار زندگي مي‌كردند، بنابراين بر آن شده‌ايم كه خانه‌ها را در مقياسي كوچكتر احداث كنيم و اين برنامه خيلي سريع عملي خواهد شد. بين تخريب ساختمان‌هاي مرتفع و ساخت مجدد مناطق مسكوني 18 ماه طول خواهد كشيد. برنامه‌ي پر هزينه‌اي در نظر گرفته شده، همچنين بودجه‌اي را به سازمان‌هاي اجتماعي مشغول به كار در اين شهرها تخصيص خواهيم داد.
امانپور: اما برخي بر اين باورند كه قوانين كار در اين شهرها بايد تغيير يابد؛ چرا كه استخدام جوانان با توجه به قوانين سفت و سخت اجتماعي و كاري شما به امري بسيار دشوار تبديل شده است ...
دوويلپن: در درجه‌ي اول مي‌خواهيم اقدامات كاملا ويژه براي جوانان صورت دهيم. به همين دليل است كه تصميم گرفته شده آژانس ملي اشتغال طي ماه آينده از كليه جوانان دعوت به عمل آورد. اين دعوت يا براي پيشنهاد شغل يا برگزاري يكسري دوره‌هاي آموزشي است.
امانپور: چه مدت طول خواهد كشيد تا برنامه‌هاي خود را تحقق بخشيد؟
دوويلپن: اين موضوع از فوريت ويژه‌اي برخوردار است و بايد در سريعترين زمان ممكن بدان پرداخته شود. من پنجشنبه (فردا) برنامه‌ي كامل خود را تشريح خواهم كرد. ما طرح‌هاي خود را كاملا جدي گرفته‌ايم و مي‌خواهيم خيلي سريع پاسخي جهاني در مواجهه با مشكلات داشته و به تعهدات خود كاملا پايبند باشيم. براي حل مشكل بيكاري قصد داريم توجه شركت‌هاي بيشتري را به اين مناطق جلب كنيم. ما مناطق عاري از ماليات ايجاد كرده‌ايم و درصدديم تا آن را گسترش دهيم تا شركت‌هاي بيشتري را به اشتغال زايي بپردازند اما از جوانان مي‌خواهيم اگر شغل‌هايي خارج از محدوده سكونت‌شان به آنها پيشنهاد مي‌شود، آن را بپذيرند چون اين امر براي برقراري توازن و تعادل در جامعه مورد نياز است. بنابراين با چالش بزرگي روبرو هستيم و اين چالشي بزرگ براي اهالي مهاجرنشين و كل فرانسوي‌ها محسوب مي‌شود. موفقيت ما در اين حيطه بسيار اهميت دارد، زيرا هر اتفاقي كه در فرانسه به وقوع مي‌پيوندد مي‌تواند در ساير كشورهاي اروپايي نيز حادث شود. اين جنبش‌ها بخشي از فرآيند جهاني سازي است، از اين رو بايد به موفقيت دست يابيم و نشان دهيم كه فرانسه جامعه‌اي سرزنده و پرظرفيت است كه براي رفع چالش‌هاي موجود ميل وافري دارد.
امانپور: فرانسه زماني كه شما وزير امور خارجه بوديد، در مورد جنگ عراق به طور علني اظهارنظر مي‌كرد. كاملا بديهي است كه از جنگ حمايت نكرديد و نيز مشكلاتي را كه تازه افشا شده در آن مقطع زماني بازگو كرديد، در اين باره چه نظري داريد؟ آيا زماني كه به روند كنوني جنگ نگاهي مي‌اندازيد، حق را به جانب خود مي‌دهيد؟
دوويلپن: خير شرايط كاملا دشوار شده است. مسيري طولاني براي دستيابي به دموكراسي پيموده شده است و راهي طولاني همچنان پيش روي ما باقي است و بايد طي شود. بايد همه نيروهاي سياسي در اين تلاشها وارد شوند. پس از برگزاري همه پرسي قانون اساسي در عراق، انتخابات پارلماني كه قرار است 15 دسامبر برگزار شود پيش رو قرار دارد، فكر مي‌كنم انتخابات پارلماني فرصت مهمي است كه كليه‌ي نيروها و اركان‌هاي اجتماعي و سياسي عراق براي حل مشكلات با يكديگر همگام شوند. مي‌دانيم كه دو ريسك بزرگ عراق را تهديد مي‌كند يكي بروز تفرقه و دودستگي كه البته كابوسي براي منطقه خواهد بود و ديگري گسترش فعاليت تروريسم. بنابراين جوامع بين‌المللي بايد براي حل مشكلات نيروهاي خود را بسيج كنند و همچنين معتقدم كه بايد از ابتكار عمل اتحاديه‌ي عرب حمايت كرد.
امانپور: اما شما مي‌بينيد كه مشكلات بزرگي سر راه قرار دارد...
دوويلپن: ما مي‌دانستيم كه آغاز جنگ كاري ساده اما خروج از آن كار بسيار دشواري خواهد بود و اين امر به دليل تزلزل اين كشور و حساس بودن اوضاع منطقه است. بنابراين در مقطع كنوني بايد با اوضاع همانگونه كه هست روبرو شويم و اين مسووليت جوامع بين‌المللي است كه به پيشبرد روند كمك كنند و اطمينان خاطر حاصل كنند كه در اين زمينه پيشرفت حاصل مي‌شود.
امانپور: آيا شما معتقديد كه دولت آمريكا بايد يك جدول زماني مشخص براي خروج نظاميان از عراق تعيين كند؟
دوويلپن: معتقدم كه هر اقدامي بايد منطبق با اوضاع عراق و منطقه صورت پذيرد. تعيين جدول زماني بايد جهاني باشد. جدول زماني واقعي منوط به اوضاع عراق است. ما بايد به هر قيمت ممكن از بروز هرج و مرج در عراق كه البته فاجعه‌آميز براي كل منطقه خواهد بود، جلوگيري كنيم.
