گزارش کامل تجمع بزرگ "دانشگاه فرياد آزادی" با حضور بيش از سه هزار دانشجو، اميرکبير

خبرنامه اميرکبير: تجمع بزرگ دانشجويی «دانشگاه فرياد آزادی» امروز، يکشنبه، به ميزبانی دفتر تحکيم وحدت در دانشگاه تهران برگزار شد. در اين تجمع که با استقبال گسترده گروه های مختلف دانشجويی همراه بود بيش از ۳۰۰۰ نفر شرکت داشتند. دفتر تحکيم وحدت در خصوص تجمع خود در نامه ای به وزارت علوم و دانشگاه تهران از مسئولين اين دو نهاد خواسته بود با دانشجويان در برگزاری اين برنامه همکاری کنند. وزارت علوم و دانشگاه تهران موضعی مبنی بر مخالفت با تجمع اتخاذ نکرده بودند.

به گزارش خبرنامه اميرکبير حرکت دانشجويان ابتدا از مقابل دانشکده حقوق و علوم سياسی آغاز شد. دانشجويان با راهپيمايی در صحن دانشگاه و خواندن سرود يار دبستانی به مقابل دانشکده فنی رسيدند. پس از ملحق شدن دانشجويان ديگر به تجمع، اعلام شد تعداد زيادی از دانشجويان پشت درها مانده اند و انتظامات و حراست دانشگاه اجازه ورود به آن ها نداده است. بنا بر اين دانشجويان برای وارد کردن دانشجويانی که در خيابان مانده بودند به سمت در خيابان ۱۶ آذر حرکت کردند.

دانشجويان در حين حرکت سرود يار دبستانی و ای ايران را می خواندند. انتظامات دانشگاه حتی پس از رسيدن دانشجويان به پشت در، قفل در را باز نکرد. از اين رو فشار جمعيت از داخل و خارج دانشگاه باعث شکسته شدن در و ورود دانشجويان پشت درها به داخل دانشگاه شد. دانشجويان شعار می دادند «دانشجوی آزاده حمايتت می کنيم»، «پليس به اين بی غيرتی هرگز نديده ملتی»، «نيروی انتظامی خجالت خجالت» و… در اين لحظه تعداد معدودی از شرکت کنندگان در تجمع قصد داشتند با تحريک جمعيت وارد خيابان ۱۶ آذر شوند اما اعضای شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت مقابل در ايستادند و اجازه خروج به دانشجويان ندادند.

دانشجويان سپس برای برگزاری تجمع بار ديگر به مقابل دانشکده فنی حرکت کردند. مقابل دانشکده فنی اعلام شد چند نفر از دانشجويان دانشگاه اميرکبير توسط حراست دانشگاه تهران بازداشت و در کيوسک نگهبانی نگه داشته شده اند، يک نفر ديگر نيز در درگيری با نيروهای حراست به شدت زخمی شده بود که به علت خونريزی شديد بلافاصله به درمانگاه منتقل شد. جمعيت بار ديگر به طرف در شمالی دانشگاه، در پزشکی، حرکت کرد. اعضای شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت با يکی از مسئولين حراست دانشگاه که اين دانشجويان را بازداشت کرده بود مذاکره کردند. آن ها به اين مسئول اعلام کردند کليه عواقب تجمع به عهده آن هاست و از او خواستند اجازه دهد اجازه دهد اين سه دانشجو به داخل دانشگاه بيايند و در تجمع شرکت کنند.

به گزارش خبرنامه اميرکبير اين مقام مسئول در اقدامی مشکوک منتظر شد تا جمعيت به مقابل در پورسينای دانشگاه برسد. پس از آن مداما اقدام به تحريک جمعيت می کرد و در مقابل اصرار اعضای دفتر تحکيم مبنی بر حل مسالمت آميز مسئله پيش آمده، از اين امر سر باز می زد. اقدامات تحريک آميز فرد مزبور باعث شد دانشجويان جهت آزادی اين سه دانشجو به سمت اتاقک نگهبانی بروند که فشار جمعيت موجب شکسته شدن گيت های امنيتی شد. اين فرد سپس در دانشگاه را باز کرد و از نيروی انتظامی خواست برای مقابله با دانشجويان وارد دانشگاه شوند. در حالی که نيروی انتظامی باتوم به دست چند قدمی وارد دانشگاه شد، اعضای دفتر تحکيم مقابل آن ها ايستادند و از آن ها خواستند از دانشگاه خارج شوند. پس از آن دانشجويان آزاد شدند و به تجمع پيوستند.

سپس دانشجويان با حرکت در صحن دانشگاه بار ديگر به مقابل دانشکده فنی باز گشتند و تريبون آزاد با سخنرانی دبير تشکيلات دفتر تحکيم وحدت آغاز شد. مهدی عربشاهی در سخنان خود گفت: «ما اينجا هستيم تا فرياد بزنيم بر سر آرمان های اصيل جنبش دانشجويی ايستاده ايم. آزادی و دموکراسی آرزهای ناکام تاريخی ملت است و ما امروز اينجا آمده ايم تا بگوييم که دانشجو در برابر ظلم ساکت نمی نشيند. آن هايی که قرار بود تجمع ۵ هزار نفری برگزار کنند با اتوبوس از بيرون دانشگا آورده شده بودند ولی همه ديديم حداکثر تعداد آن ها به ۴۰۰ نفر رسيد. اکنون کجايند دانشجويان ارزشی که تجمع ۳۰۰۰ نفری دانشجويان منتقد را ببينند؟! ما آمده ايم فرياد بزنيم دانشجو در کنار معلمان است که جز حقوق شان چيز بيشتری نمی خواهند، دانشجو در کنار کارگرانی است که حقوقشان پايمال می شود. مگر ما جز آزادی بيان، تشکل های آزاد دانشجويی و… چه می خواهيم؟ مگر جز نشريات آزاد دانشجويی می خواهيم؟ مگر ما جز اين می خواهيم که دانشجويان زندانی آزاد شوند؟ چرا که فکر می کنيم جای دانشجودر دانشگاه است نه زندان. آمده ايم تا فرياد بزنيم خواسته ی ما جز دموکراسی برای ايران و صلح برای همه ی جهان نيست. هموطنان ما را در کردستان به بند می کشند و ما آزادی آن ها را می خواهيم. می خواهيم فرزاد کمانگر، معلم پرتلاش، آزاد شود و به سر کلاس درسش بازگردد. محمدصديق کبودوند مگر چه خواست جز حقوق بشر برای همه مردم ايران که بايد حکم ۱۱ سال زندان برايش صادر شود؟ دوستان آذربايجانی ما در تابستان بازداشت شدند. ما آزادی و حقوق بشر برای همه ی ايرانيان می خواهيم. ما می دانيم که منافع ملی ما را دولت احمدی نژاد در پای روسيه و چين قربانی کرده است. اما احمدی نژاد بداند که هيچ محبوبيتی در بين دانشجويان ندارد.»

سخنران بعدی اين مراسم مرتضی سمياری، ديگر عضو شورای مرکزی دفتر تحکيم، بود. اين دانشجو در سخنان خود گفت: «جنبش دانشجويی نشان خواهد داد که ايستاده است و نخواهد مرد. تبعيد و اعدام همان طور که در نسل های پيشين دانشجويان اثری نداشت، هيچ گاه در دانشجوی امروز نيز اثری نخواهد کرد. ۱۶ آذر نه به امريکا بود و مقابله ای بود با دولت استبدادی و حمايت از دولت مردمی مصدق. ۱۶ آذر فرياد دانشجوست و نه به استبداد و استعمار. دانشجويان به دنبال تعامل و اتحاد با يکديگر باشند. جريان هايی که امروز می خواهد دانشجو را به حاشيه برانند اين را بدانند که دانشجو اين مسئله را درک می کند و در برابر توطئه های آن ها مقابله خواهد کرد. مشکل اصلی کشور ما اين است که دولت قانونمند، جامعه مدنی و طبقه متوسط نداريم. ۱۶ آذر درسی بود که بر روی رفتار نسل های مختلف دانشجويی تأثير خواهد گذاشت.»

حبيب فرحزادی، نايب دبير انجمن دموکراسی خواه دانشگاه تهران، در ادامه اين مراسم به قرائت بيانيه اين تشکل پرداخت. در اين بيانيه آمده بود: «مگر ما چه می خواهيم جز آزادی و دموکراسی؟ اين روزها هر طرف که می روی ندای انقلاب فرهنگی می شنوی و حکومتيان بر اين باورند که انقلاب فرهنگی ديگری نياز است تا دانشگاه مطلوبشان شود. آيا اکنون اين اتفاق نيفتاده است؟! آن بار اساتيد را اخراج می کرديد اين بار بازنشسته؛ آن بار دانشجويان را تصفيه می کرديد اين بار ستاره دار؛ آن بار تشکل ها را ممنوع از فعاليت می کرديد اين بار قلع و قمع؛ آن بار کتاب ها را سانسور می کرديد اين بار وجين؛ آن بار دانشجويان را به زندان نمی فرستاديد اما اکنون اوين را دانشگاه کرده ايد؛ آن بار شبانه به خانه ی دختران نمی ريختيد اين بار امنيت خانه ی آن ها را به بازی گرفته ايد. ۱۶ آذر ضد استبدای هنوز زنده است و ما نمی گذاريم اين استبداد در پوست مهرورزی به کار خود سکوت ادامه دهد. به کميته های انضباطی احضار می شويم، زندان را به جان می خريم چون ما هنوز زنده ايم و نفس می کشيم.» به گزارش خبرنامه اميرکبير اين فعال دانشجويی در در ادامه در سخنانی گفت که شب گذشته نيروهای امنيتی به منزل اعضای انجمن دموکراسی خواه از جمله سه نفر از دانشجويان دختر ريخته اند. فرحزادی همچنين گفت: «ميثم قاسمی، دبير تشکيلات دموکراسی خواه، صبح امروز توسط نيروهای امنيتی دستگير شد. اما دموکراسی خواهان دانشگاه تهران سنگر دانشگاه را رها نخواهند کرد.»

مجری برنامه، امين نظری، در سخنانی اظهار داشت: «روز گذشته نيز دانشجويان همدان به مناسبت روز دانشجو تجمعی را برگزار کردند که پاسخ آن ها را با گاز اشک آور و تهديد به اخراج از دانشگاه دادند.» نظری در ادامه گفت: «سال گذشته در همين مراسم ما عکس سه دانشجوی در بند دانشگاه اميرکبير را در دست داشتيم و خواستار آزادی آن ها بوديم. امروز مجيد توکلی، يکی از آن سه دانشجو در جمع ماست و به نمايندگی از انجمن اسلامی دانشگاه اميرکبير برای ما صحبت می کند.» اين سخنان با تشويق حاضرين همراه بود.

مجيد توکلی در سخنان خود گفت: «از دفتر تحکيم وحدت و دانشجويان حاضر به خاطر برگزاری اين برنامه تشکر می کنم. ما آزادی خود را مديون تلاش ۱۵ ماهه شما دوستان عزيزمان هستيم. سرزمين ما ايام تلخی را سپری می کند، عناد با دموکراسی، آزادی ستيزی و حق کشی، تاخت و تاز خردستيزان در دانشگاه، سرکوب نهادهای مدنی و فعالان کارگری و معلمان، خشم بر قوميت ها و اقليت ها، جفای بر زنان و دختران دانشگاه، اخراج اساتيد و دانشجويان از دانشگاه، تبعيد انديشمندان، سانسور شديد رسانه ای،‌ توقيف روزنامه ها و نشريات، تبديل رسانه ملی به مونولوگ حاکميت، پر شدن زندان ها از آزاد انديشان و شکنجه دانشجويان در بند و زندانيان در شادی فرزندان اهريمن خفقان و استبداد و… از جمله شرايط امروز ماست. فروش خزر در بازی رذيلانه روس ها، نشستن زير سايه ی خليج عربی، دست در دست و آغوش به آغوش با مستبدان و خيره سرانی چون چاوز، در کمک های بی حساب از ونزوئلا و… مواردی از اين دست است که احتياج به بيان تکراری ندارد. امروز متأسفانه دانشجويان برای ورود به خانه خودشان، دانشگاه با مشکلات فراوان روبرو هستند و نمونه ای از آن حضور دانشجويان فراوانی است که در پشت درهای دانشگه مانده اند و گوشه ای ديگر از آن فضای امنيتی و پليسی حاکم بر دانشگاه و قرار دادن گيت ها و حفاظ گذاشتن بر ميله ها و درهاست. اما با همه ی تدابير امنيتی رفته بر دانشگاه و فضای خفقان و سرکوب ويژه در دانشگاه ها، امروز همچنان دانشگاه زنده است و اين آخرين سنگر آزادی امروز ميزبان صدای رسا و فرياد آزادی و آزادی خواهی دانشجيوان است. دو توصيه در جامعه دانشجويی مغفول مانده که توجه به آن می تواند مثمر ثمر باشد: يکی نفی خشونت و ديگری شجاعت در بيان است.»

به گزارش خبرنامه اميرکبير در ادامه آيدين تقی لو، از دانشجويان ترک زبان، به سخنرانی پرداخت و گفت: «به نام ايران و به نام مردم ايران. اگر می خواهيم ايران باقی بماند شرط آن احترام گذاشتن به حقوق همديگر و به رسميت شناختن حقوق همه اقوام ملت ايران است. سوالی که پيش می آيد اين است که چطور شد آن مرزداران غيور که سپر بلای ما بودند حالا شدند جدايی طلب و اراذل و اوباش؟ مگر آنها چه می خواستند جز برابری؟ جز احترام؟ جز حق تعيين سرنوشت؟ اين چه نابرادری است؟» تقی لو در ادامه اسامی چند نفر از دانشجويان فعالين ترک در بند را ذکر کرد و خواستار آزادی هر چه سريعتر آن ها شد. افراد نام برده شده عبارت بودند از: «حسين حسينی، امان نوری، فيروز يوسفی، عبدالله عباسی جوان، شهناز غلامی، ابراهيم جعفرزاده، عليرضا ربايی، علی عباسی،‌ محمدرضا لوايی»

مهدی شيرمحمدی، نماينده دانشجويان دانشگاه آزاد، سخنران بعدی اين برنامه بود که بيانيه دانشجويان دانشگاه آزاد را قرائت کرد. در اين بيانيه آمده بود: «دانشگاه اين اولين صف مبارزه عليه استبداد و اين آخرين سنگر دفاع از آزادی علی رغم تمامی رنج ها و سختی هايی که در طول تاريخ اين سرزمين بر آن رفته است زنده است و زنده نيز خواهد ماند. ما دانشجويان دانشگاه آزاد نيز در کنار ديگر ياران دبستانی مان هستيم و اعلام می داريم که: با گذشت حدود ۳۰ سال از انقلاب اسلامی و روی کار آمدن دولت نهم روند سرکوب جامعه مدنی از جمله دانشجويان، زنان، معلمان، کارگران، مطبوعات و … سيری صعودی گرفته و عليرغم تمام شعارهايی که مبنی بر صلح و دوستی و مهرورزی از تريبون های رسمی فرياد زده می شود آزادی به رويايی دست نيافتنی تبديل شده است. تعيض عليه نيمی از جامعه و سرکوب خاموش زنان تحت هيچ عنوانی پذيرفتنی نيست و به واقع محروم کردن کشور از نيمی از توانمندی های خويش می باشد. تبعيض و تفکيک جنسيتی که اينک در دانشگه های سراسير اعمال می شود امری است که سال هاست در دانشگه آزاد وجود داشته است.»

به گزارش خبرنامه اميرکبير در ادامه تريبون آزاد مهديه گلرو، نايب دبير انجمن اسلامی دانشگاه علامه، به نمايندگی از دانشجويان محروم از تحصيل به سخنرانی پرداخت و گفت: «خوشحالم که بعد از يک هفته بازداشت آزاد شدم چون در يک ۱۶ آذر ديگر، يک بار ديگر حضور دارم و صحبت می کنم. ما در باز پس گيری حق تحصيل و حقوق دانشجو از همه چيزمان می گذريم و باز اين حرف را می زنيم که حقوق خود را می خواهيم. من و چند تن ديگر از دانشجويان دانشگاه علامه می خواستيم حق تحصيل خود را پس بگيريم، ما رفتيم حق تحصيل خود را پس بگيريم، حق آزادی را از ما گرفتند. اما ما حق خوردن و آشاميدن را از خود گرفتيم تا ثابت کنيم از حقوقمان عقب نشينی نمی کنيم هرچند چکمه های استبداد بر گلوی ما باشد. سهميه بندی، بومی گزينی، کميته انضباطی، ستاره دارد کردن دانشجويان و… باعث سکوت دانشجويان نخواهد شد. امروز برای وارد شدن به دانشگاه برای ما مشکلات زيادی به وجود آوردند. اما ما به دانشگاه آمديم تا نشان دهيم که ما می توانيم به دانشگاه وارد شويم.»

نسيم سرابندی، دبير کميسوين زنان دفتر تحکيم وحدت، سخنران بعدی اين مراسم بود. او در صحبت های خود گفت: «همه ما با سختی فراوان دور هم جمع شديم تا به شرايطی که برای دانشجويان، به خصوص دختران دانشجو، به وجود آورده اند اعتراض کنيم. هر روز طرح هايی برای محدود کردن ورود دانشجويان دختر به دانشگاه ها ارائه می شود. طرح هايی که آن ها را وادار به خانه داری و خانه نشينی کنند. زنانی را که وارد عرصه ی عمومی شده اند و وارد دانشگاه و بازار کار شدند را می خواهند دوباره به خانه ها باز گردانند. ما دختران دانشجو به تبعيض جنسيتی، سهميه بندی، بومی سازی که محدوديت بيشتری را برای ما به همراه دارد اعتراض داريم. ما نمی گذاريم دختران دانشجو مثل دانشجويان کرمانشاه، سهند و زنجان دستاويزی برای تعدی و تجاوز کسانی که در حراست های دانشگاه حضور دارند، شوند. ما نمی گذاريم خشونت عليه زنان هر روز بيش از گذشته به دانشگاه راه پيدا کند. ما حذف دختران را بر نمی تابيم و در مقابل تمامی طرح هايی که دختران را حذف می کند می ايستيم. »

امين نظری، مجری اين مراسم، به حضور گسترده دانشجويان کردزبان در تجمع اشاره کرد و ضمن تشکر از حضور آن ها بخش هايی از بيانيه دانشجويان کرد را قرائت کرد. در اين بيانيه آمده بود: «همسنگران نستوه، آمده ايم که بدانيد در وانفسای سرکوب و اختناق، در اوج فاجعه ی بالادستی مرگ انديشان و در عمق بزنگاه بودن و نبودن، ترک سنگر صيانت از دانشگاه و وانهادن آرمان های ديرپای ۱۶ آذر در تخصص ما نيست. دوستان، آمده ايم که بدانيد و می دانيد که حسرت تماشای ننگ غيبتمان در آزمون آذر، بر دل و جان دشمنان قسم خورده کرامت دانشجو و حرمت دانشگاه تا فردای آزادی خواهد ماند! و باشد که بماند همانا نيک می دانيد هرچه در توان نامشروع خويش داشتيد، صرف ستردن صدی رسای ما از حريم اهورايی دانشگاه کردند و افسوس که ثمر نديدند! سهم فعالين جنبش دانشجويی کردستان از سرکوب نامحدود به اين شرح است: مرگ ابراهيم لطفی الهی، صدور حکم اعدام برای رحمت الله لطيفی، صدور ۱۵ سال زندان برای ياسر گلی، صدور احکام زندان بلند مدت و تبعيد برای هانا عبدی و روناک صفارزاده، صدور حکم ۴ سال زندان برای محمدصالح ايومند، يک سال و نيم زندان برای صباح نصری و هدايت غزالی و…»

پس از آن شاهين زينعلی، دانشجوی آزاديخواه ملی، به عنوان آخرين سخنران در اين مراسم صحبت کرد و گفت: «امروز در شرايطی روز دانشجو را گرامی می داريم که دانشجويان در سخت ترين شرايط خود قرار دارند. ۴ دانشجوی دانشگه علامه به دليل دفاع از بديهی ترين حقوق خود، از جمله حق تحصيل چندی را در بازداشت به سر بردند و به تازگی آزاد شده اند. بسياری از دانشجويان به کميته های انضباطی احضار شده و مورد تهديد قرار گرفته اند. برخی به مراجع قضايی و برخی نيز به مراجع امنيتی احضار شده اند. وزير علوم به صراحت به تهديد دانشجويان و جنبش دانشجويی پرداخته است. راه هر گونه تنفسی را بر فعالان دانشجويی بسته اند. امروز حاکميت جمهوری اسلامی از حق انرژی هسته ای دفاع می کند به ملت می گويد به دنبال ايفای حقشان است. ملت ايران حقوق ديگر هم دارد مانند حقوق بشر و… به نمايندگی از دانشجويان آزاديخواه ملی ما دفاع از همه دانشجوها از جمله کرد، ترک و … را وظيفه خود می دانيم.»

در انتها امين نظری، عضو شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت، آروز کرد ابوالفضل جهاندار و سعيد درخشندی، اعضای سابق شورای عمومی دفتر تحکيم وحدت، هر چه سريعتر آزاد شود. نظری همچنين با يادی از دانشجويان طيف چپ بازداشت گسترده سال گذشته آن ها را يادآور شد و از حضور و همکاری آن ها در اين مراسم تشکر کرد. همچنين فريد هاشمی، ديگر عضو شورای مرکزی دفتر تحکيم، گفت: «تجمع دفتر تحکيم وحدت در همين جا خاتمه می يابد. ضمن تشکر از کليه دانشجويان محترم خواهش می کنيم تجمع را ترک کنيد.» جمعيت سپس در حالی که شعار می داد و سرود يار دبستانی می خواند به سمت سردر اصلی دانشگاه تهران حرکت کرد. دانشجويان ساعتی در اين مکان به سر دادن شعار و خواندن سرود مشغول بودند و بعد از آن پراکنده شدند. دانشجويان شعار می دادند محمود احمدی نژاد/ عامل تبعيض و فساد، نصر من الله و فتح قريب/ وای بر اين دولت مردم فريب، دانشجو می ميرد/ ذلت نمی پذيرد، مرگ بر ديکتاتور، دانشجوی با غيرت/ حمايت حمايت، حکومت زور نمی خوايم/ پليس مزدور نمی خوايم، پليس چند ستاره/ غيرت چرا نداره، توپ, تانک, بسيجی/ ديگر اثر ندارد، ايران شده فلسطين/ ملت چرا نشستين؟، دانشجوی سياسی/ آزاد بايد گردد و…