بيانيه جمعی از آزادانديشان، دانشجويان، روشنفکران و کنشگرانِ ايرانی در محکوميت خشونت مذهبی و ترور رافق تقی‌لی نويسنده و آزادانديش آذری

همبستگی با آزادانديشانِ آذری
هم‌ميهنانِ ايرانی،
آزادانديشانِ آذری،
آذر ماه ١٣٩٠ خورشيدی
رافق ناظر اغلو تقی‌زاده، معروف به رافق تقی‌لی، پزشک، نويسنده و آزادانديشِ آذری، در پیِ انتشارِ مقالاتی چند در نقدِ اسلام و پس از آن که از سویِ چند تن از مراجع تشیّع و از جمله مرتضی بنی فضل، نماينده‌یِ استانِ آذربايجانِ شرقی در مجلسِ خبرگانِ رهبری و از مدرسينِ حوزه‌یِ علميه‌ی قم، و نيز محمد فاضل لنکرانی، از مجتهدانِ همين حوزه، تکفير شده و "مهدورالدم" خوانده شد، در ١٩ نوامبر جاری با چاقو مورد سوءقصد قرار گرفته، چهار روز بعد، در بيمارستانی در باکو، جان سپرد. وی نخستين و واپسينِ قربانیِ خشونتِ مذهبی در اين منطقه نبود...

شصت و شش سال پيش، در ٢٠اُم اسفند ماه ١٣۲۴ خورشيدی، در دِل کاخ دادستگری در مرکز تهران، تاريخ‌دان، زبان‌شناس، حقوق‌دان و آزادانديشِ آذریِ ايرانی، زنده‌ياد احمد کسروی تبريزی، به همين "جرم"، يعنی نقدِ اسلام، و در پیِ تکفير کسانی که خود را مجتهد و مرجعِ اخلاق می‌دانستند، به همين شيوه، يعنی با چاقو، به فجيع‌ترين شکلی به همراهِ منشیِ خويش، از پای درآمد. کسروی و رافق تقی‌لی، هر دو در ميانِ سکوتِ چندش‌آور و رياکارانه‌یِ اهل قلم و روشنفکری، جانِ خويش را در راهِ انديشه‌یِ خويش از دست دادند. با اين حال و با کمال تأسف، نه احمد کسروی نخستين قربانیِ خشونتِ مذهبی بوده است و نه رافق ناظر اغلو واپسينِ قربانیِ آن خواهد بود ...

آزادانديشانِ آذری!
بدين وسيله، ما، گروهی از آزادانديشان، دانشجويان، روشنفکران و کنشگرانِ ايرانی، که سی و دو سال است با زشت‌ترين نوعِ استبداد، يعنی با استبدادِ مذهبی و با بدترين نوع تمامیّت‌خواهی ـ که درلباس و به نام اخلاق و ايمانِ دينی بر مردم تحميل می‌شود ـ دست و پنجه نرم می‌کنيم، با شما که اهلِ قلم، هنر و انديشه‌ايد و در نزديکیِ مرزهایِ ايران در کشور خود و برای دفاع از آزادی و حيثيتِ انسانی و حقوقِ بشر و در راه محدود شدنِ قدرت و پاسخگو کردن حکومتگران می‌کوشيد و درجهتِ دست‌يابی و برخورداری از حَقِ انتقاد، به عنوانِ بديهی‌ترين راهِ پويايیِ فکری و اجتماعی، به مبارزه برخاسته‌ايد و تا پایِ جان پايدار و ثابت‌قدم هستيد، اظهارِ همبستگی می‌کنيم و خود را با شما همدل و همسخن و همراه می‌دانيم.

باشد تا روزی رِسَد که سيمایِ منطقه‌یِ ما از نقابِ زشتِ اختناقِ مذهبی، برایِ هميشه رها گردد.
به اميدِ آن روز و به يادِ زنده‌يادان، احمد کسروی تبريزی و رافق تقی‌زاده...

امضاء:
فريدون احمدی، جواد اسديان، تهمينا آکفی (نويسنده‌ی افغان)، سارا اکرمی، بابک امير‌خسروی، بيژن افتخاری، ابراهيم آهنيان، شهريار آهی، ويکتوريا آزاد، امير حسين اعتمادی، دنيا اکبری، افشين الييان، احمد باطبی، رضا بايگان، سياوش بختياری، نيلوفر بيضايی، باقر پرهام، رامين پرهام، محمد جلالی چيمه (م. سحر)، محمدرضا جهان‌پرور، مهدی جلالی، عباس حکيم زاده، فريبا داودی مهاجر، آرامش دوستدار، آرمان رضا خانی، امين رياحی، بهرام رحيمی، سلمان سيما، رحيم شامبياتی، کريم شامبياتی، وحيد شعبانی، سعيد شعبانی، کاوه شيرزاد، فرد صابری، سياوش صفوی، ماشالله عباس‌زاده، ليونا عيسی قليان، سامانه فانی، شهلا فريد، سعيد قاسمی‌نژاد، رضا قاضی‌نوری، رضا قريشی، علی کلايی، عليرضا کيانی، دامون گلريز، حسن ماسالی، سيروس ملکوتی، داريوش مجلسی، محسن مخملباف، عليرضا موسوی، بهزاد مهرانی، عبدالمجيد مجيدی، ايرج مصداقی، کاظم موافق، محسن موسوی، مريم نايب يزدی، يوحنا نجدی، آرسن نظريان، مسعود والا، حميدرضا وصاف