اولین رئیس جمهورها: احمد بن بلا، نلسون ماندلا، ابوالحسن بنی صدر، رضا رضایی

چندی پیش خبر درگذشت احمد بن بلا اولین رئیس جمهور الجزایر توسط بعضی خبرگزاریها پخش شد که بعدا تکذیب گردید . ظاهرا بن بلا 95 ساله سخت بیمار است و آنطور که در جایی خواندم مدتی است که حافظه اش را از دست داده است . نگاهم که به عکس بن بلای سالخورده خورد ، بلافاصله تصویر کنونی آقای بنی صدر 85 ساله در برابرم مجسم شد . امروز هم که خبر بیماری نلسون ماندلا و ابراز نگرانی مردم آفریقای جنوبی نسبت به سلامتی او را شنیدم دوباره تصویر آن دو در کنار تصویر این سومی در ذهنم جا گرفت .

خوشحال از اینکه اولین رئیس جمهور آفریقای جنوبی هنوز در دل مردم کشورش جای دارد ، خاطره ای از چندماه قبل برایم تازه شد که در جمعی از نوجوانان وطن و در میان بحثی در مورد دموکراسی و دیکتاتوری و اینکه چرا نمیتوانند رئیس جمهوری را که در راستای منافع ملی عمل نمیکند برکنار کنند ، از آنان سوال کردم که آیا اولین رئیس جمهور ایران را می شناسند ! معلوم شد که تقریبا تمام جمع سی نفره او را به اسم می شناسند . از آنان علت برکناریش را سوال کردم . دو سه نفر همزمان جواب دادند که چون دیکتاتور بوده ! بلا فاصله پرسیدم اگر دیکتاتور بوده چرا به آن سرعت و به راحتی عزل شد ؟! همه در فکر فرو رفتند و جوابی ندادند . گویی به آنان القا شده بوده که بنی صدر دیکتاتور بوده و حالا با آن سوالی که من مطرح کردم ، که البته مجال ادامه آن بحث هم فراهم نبود ، آنرا هم در کنار دروغهای دیگری گذاشتند که در ایران امروز رایج شده اند .

بهرحال اولین رئیس جمهور ما هم با کوله باری از علم و تجربه حدود هشتاد سال از عمر پر کار و پربار خود را سپری کرده است . اگر مبارزات سیاسی او علیه دیکتاتوری شاهنشاهی و سلطه خارجی در دوران جوانیش و تلاش او در جلوگیری از انحراف انقلاب هم فراموش شود ، آنچه در نوشته ها و گفتارهایش در اختیار همگان گذاشته است ، سرشار است از دروسی که توجه به آنها بر هر ایرانی که به خود و به تاریخ کشور و آینده آن علاقمند باشد لازم است .

جای بسیار خوشحالیست که ایشان هنوز تقریبا با همان انرژی و روحیه گذشته به تلاش خود در اعاده آزادی و استقلال به کشورش ادامه می دهد . و این در حالیست که بیشتر عمر خود را از حضور در کشور محروم بوده است و مخصوصا از زمان برکناری از ریاست جمهوری که ناشی از توطئه های خارجی و خیانتهای داخلی بود ، ترور دائمی بر زندگی او و خانواده اش سایه افکن بوده است .

متاسفانه سلطه طولانی دیکتاتوری بر کشور که مانع از ایجاد تشکلهای مردمی شده است ، ایران ما را هم مانند بسیاری از کشورهای جهان سوم از ناحیه قدرتهای مسلط بر دنیا آسیب پذیر کرده است . سوء استفاده قدرتها از نادانان حاکم بر کشور مانع از پیروزی آزادیخواهان می شود و تجربه عصر اخیر نمایانگر این نظر است که قدرتهای سلطه گر هر زمان که نسل جدیدی در ایران بر سر کار می آید که فاقد تجارب مبارزاتی گذشته و خسته از سیاستهای حاکمین فاسد است ، سعی می کنند از آب گل آلود ماهیانی بگیرند که خوراک طولانی مدت آنانرا فراهم کنند .

در ایران کنونی ما ، مدتهاست آب گل آلود مانده است و ماهیگیران هم مشغول و به انتظار نشسته اند که زمانی تجربه دیده ها از فعالیت بازمانند و در این دریای گل آلود نهنگ صید کنند . آیا ممکن است ما ایرانیان بتوانیم سایه دروغ و تزویر را از سر خود دور نماییم و قبل از اینکه تجربه های گرانقدر از خاطره ها بروند زندگی خود و فرزندانمان را از دور باطل دیکتاتوریهای داخلی و سلطه اجنبی رها کنیم؟!