قطعنامه روز جهانی کارگر ارديبهشت ۹۱، سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

قطعنامه روز جهانی کارگر
سنديکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ارديبهشت۱۳۹۱

اول ماه مه روز همبستگی کارگران در سراسر جهان برای رهايی از مشقات روز افزون سرمايه داری و بيان خواسته های آنان جهت برپايی دنيايی عاری از ظلم و ستم و استثمار است
با گذشت بيش از يک قرن از مبارزات کارگران دستاوردهای بيشماری به قيمت جان باختن و زندانی شدن و اخراج هزاران کارگر در کشورهای مختلف جهان بدست آمده است
با توجه به وضعيت زندگی در قرن بيست ويکم انتظار می رود با تحولات و پيشرفت جوامع بشری کارگران از موقعيت مطلوبتری بهره مند شوند متاسفانه در حال حاضر شاهد تغيير قانون کار هستيم که کارگران هيچگونه دخالتی در روند آن ندارند ،طبق اصلاحيه قانون کار کليه دستاوردها پايمال و موجب فقر و بيکاری روز افزون کارگران خواهد شد لذا در حال حاضر در قانون کار فعلی اگر اصلاحاتی هم نياز باشد تنها بايد در فصل ششم اين قانون عمل شود تا موانع سر راه ايجاد تشکلهای مسقل کارگری هموار گردد و کارگران بتوانند برای تصميماتی که به حقوق و معيشت آنان ارتباط دارد دخالت مستقيم داشته باشند در چنين حالتی قطعا" دستمزدهای ۳۸۹ هزارتومانی که تنها يک چهارم دستمزد واقعی می باشد تصويب نخواهد شد .

از نظر ما همه اينها برای ميليونها خانواده کارگری مستاصل از تامين حداقل معيشت در شرايط کنونی، معنائی جز درماندگی بيشتر برای گذران زندگی و تحميل فقر و فلاکتی روز افزون بر آنها ندارد،. در اين راستا ما کارگران با ابراز انزجار از وضعيت موجود، همگان را در تمامی نقاط کشور به طرح متحدانه و سراسری خواستها و مطالبات شان فرا ميخوانيم و در شرايط حاضر خواهان تحقق بی درنگ مطالبات زير هستيم:
۱- آزادی بی قيد و شرط برپايی تشکل های مستقل کارگری، اعتصاب، اعتراض، راهپيمائی، تجمع و آزادی بيان و مطبوعات حق مسلم ما است و اين خواسته ها بايد ضمن برچيده شدن کليه نهادهای دست ساز دولتی از محيطهای کار و زندگی، به عنوان حقوق خدشه ناپذير اجتماعی کارگران و عموم مردم ايران به رسميت شناخته شوند.
۲- ما جامعه ای را که اقليتی صاحب ثروت وسرمايه های کلان باشند واکثريتی هم نان شب نداشته باشند بر نخواهيم تافت. از نظر ما ناچيز دستمزدها و افزايش سرسام آور هزينه های زندگی اهانت به منزلت انسانی و حق حيات کارگران است. ما تعيين چنين سطح دستمزدی را تحميل بيش از پيش فقر و فلاکت مطلق بر ميليونها خانواده کارگری ميدانيم و با رد شيوه کنونی تعيين و تعيين دستمزدها توسط نماينده های واقعی کارگران بر اساس بالاترين استانداردهای زندگی بشر امروز هستيم.
۳- ما خواهان محو قراردادهای موقت و سفيد امضاء، بر چيده شدن شرکتهای پيمانکاری و انعقاد قرارداد مستقيم و دسته جمعی، تامين امنيت شغلی کارگران و رعايت بالاترين استاندارد های بهداشت و ايمنی در محيطهای کار و زندگی هستيم
۴- دستمزدهای معوقه کارگران بايد فورا و بی هيچ عذر و بهانه ای پرداخت شود و عدم پرداخت آن بايستی به مثابه يک جرم قابل تعقيب قضائی تلقی گردد و خسارت ناشی از آن به کارگران پرداخت شود
۵- اخراج و بيکار سازی کارگران به هر بهانه ای بايد متوقف گردد و تمامی کسانی که بيکار شده و يا به سن اشتغال رسيده اند بايد تا زمان اشتغال به کار از بيمه بيکاری متناسب با يک زندگی انسانی برخوردار شوند
۶- به رغم اينکه سازمان تامين اجتماعی با دسترنج و پول کارگران به يکی از نهادهای دارای ثروت نجومی در ايران تبديل شده است اما اين سازمان با قرار گرفتن در چرخه سود و سودآوری سرمايه تنها به فکر کاهش خدمات درمانی و دريافت فرانشيز از کارگران بيمار است. ما بيمه های تامين اجتماعی را حق مسلم تمامی آحاد جامعه ميدانيم و خواهان اداره اين نهاد بدست نماينده های منتخب کارگران در سراسر کشور هستيم.
۷- ما ضمن محکوم کردن هر گونه تعرض به اعتراضات کارگری ، خواهان آزادی فوری و بی قيد و شرط کليه کارگران زندانی و توقف فوری پيگرد های قضايی عليه آنان هستيم
۸- ما خواهان برابری حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجماعی ، افتصادی ، سياسی و فرهنگی و خانوادکی هستيم
۹- ما خواهان برخورداری تمامی بازنشستگان از يک زندگی مرفه و بدون دغدغه اقتصادی و رفع هرگونه تبعيض در پرداخت مستمری بازنشستگان و بهره مندی آنان از تامين اجتماعی و خدمات درمانی هستيم
۱۰- کار کودکان بايد ملغی گردد. برخورداری کودکان و والدين آنها از تامين اجتماعی گسترده و کامل، امکانات آموزشی رفاهی و بهداشتی يکسان و رايگان جدا از موقعيت اقتصادی و اجتماعی خانوادگی شان، نوع جنسيت و وابستگی های ملی و ن‍‍ژادی و مذهبی می بايدبرسميت شناخته شود.
۱۱- ما ضمن قدردانی از تمامی حمايت های بين المللی کارگری و مردمی از مبارزات کارگران در ايران و حمايت قاطعانه از اعتراضات و خواسته های کارگران در سراسر جهان خود را متحد آنان می دانيم و بيش از هر زمان ديگری بر همبستگی بين المللی کارگران برای رهايی از مشقات نظام سرمايه داری تاکيد می کنيم
۱۲- اول ماه مه بايد تعطيل رسمی اعلام گردد و در تقويم رسمی کشور گنجانده شود و هر گونه ممنوعيت و محدوديت برگزاری مراسم اين روز ملغی گردد

سنديکای کارگران شرکت واحد اوبوسرانی تهران و حومه
۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۱