سایت توکلی: از نامه‌های احمدی‌نژاد بوی فتنه می‌آید

سایت الف، وابسته به احمد توکلی در یادداشتی نوشت: دومین نامه علنی شخص دوم مملکت به ريیس دستگاه قضا در کمتر از سه روز با لحن تند و عجیب به بهانه یک موضوع فرعی منتشر شد و زمینه التهاب سیاسی در داخل کشور را فراهم ساخت. محتوای این نامه شامل گلایه‌های تند و تهدیدهای تندتر ريیس یک قوه‌خطاب به ريیس قوه‌دیگر است.

هرچند ظاهرا بهانه موضوع این نامه‌نگاری، «درخواست برای بازدید از زندان اوین» است که قاعدتا امری نیست که موجب ایجاد معضل سیاسی در کشور شود، اما از لحن کلام ريیس‌جمهور، نه دلسوزی؛ بلکه ستیزه‌جویی به مشام می‌رسد.

سایت توکلی اضافه کرد: متاسفانه نمی‌توان این واقعیت را انکار کرد که «شرایط زمانی» انتشار این نامه و محتوای آن، بوی بیانیه‌های نامزد شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ را به مشام می‌رساند.

هم این نامه و هم آن بیانیه‌ها چند وجه مشترک داشتند. در هر دو قابلیت ایجاد التهاب سیاسی، وجود داشت و دارد و هر دو پس از خطابه صریح رهبر معظم انقلاب و کاملا مغایر با فرامین ایشان منتشر می‌شدند و منتشر شده‌اند.

الف می‌نویسد: اگر نامه‌نگاری تند و التهاب‌آفرین آقای احمدی‌نژاد علیه ريیس قوه‌قضائیه را در کنار سخنان مشابه‌اش علیه ريیس قوه‌مقننه در نشست خبری اخیر بگذاریم، متاسفانه باید اذعان کنیم که از این اقدامات آقای ريیس‌جمهور، بوی فتنه می‌آید، اما همان طور که ذکر شد عاقبت فتنه‌گران، مشخص است و در جامعه اسلامی، بن‌بستی نداریم.

حکایت «فرخنده پی» ای که از حمام می‌آمد
روزنامه کیهان هم در سرمقاله دیروز خود با اشاره به نامه احمدی‌نژاد نوشت: به اين ترتيب روشن است اينكه رييس‌جمهور مسوول اجراي قانون اساسي است و درباره آن بايد سوگند ياد كند، به مفهوم مسووليت و تكليف ساقط نشدني در حوزه اختيارات وي در قوه‌مجريه است و منطقا نمي‌توان به نحوي اجتهاد مقابل نص كرد كه منجر به نقض استقلال قوا و در واقع نقض و دور زدن قانون اساسي شود. بي اعتنايي به اصول قانون يا نظر فيصله بخش شوراي نگهبان قانون اساسي، مقدمه قانون‌شكني و آنارشيسم است و منطقا كسي مجاز نيست به اسم اجراي قانون آن را نقض كند. آخر اين خط در صورت تداوم به همان جا منجر مي‌شود كه جريان مصطلح به فتنه طي 3 سال گذشته پيمودند و به موازات نقض مباني اسلامي و جمهوريتي نظام، مدعي اجراي بدون تنازل قانون اساسي شدند! يعني حكايت همان فرخنده «پي اي» كه مي‌گفت از حمام مي‌آيد، اما زانوانش چيز ديگري را دلالت مي‌كرد.