خامنه‌ای و تابستان ۶۷، اسب‌ها در سربالايی يکديگر را گاز می‌گيرند؟ شادی امين

shadiashadi@gmail.com

سايت " بازتاب امروز" منتسب به محسن رضايی در روز ۲۵ آذر ۱۳۹۱ و در آستانه بيست و پنجمين سالگرد کشتار وسيع زندانيان سياسی در سال ٦٧ مطلبی منتشر کرده و در آن به قول خودش "به ناگفته هايی" در رابطه با "جلوگيری از اعدام زندانيان مارکسيست و چپ" دست پيدا کرده است. در اين مطلب گفته می شود: "يک منبع آگاه در اين باره به "خبرنگار "بازتاب" گفت: پس از صدور حکم تشکيل محاکم سه نفره در سال ۱۳۶۷ برای اعضای سازمان مجاهدين خلق(منافقين)، افرادی که اين حکم را از امام دريافت کرده بودند، توانستند حکم مشابهی را در مورد اعضای سازمانهای چپ و مارکسيستی اعم از چريکهای فدايی خلق، حزب توده و... دريافت کنند." (۱)

و سپس می گويد: " با آگاهی وزير وقت اطلاعات، حجت الاسلام ری شهری از اين موضوع، گزارشی به امام خمينی ارائه گرديد و ايشان پس از دريافت اين گزارش، حکم را متوقف و موضوع را جهت تصميم گيری نهايی به مجمع تشخيص مصلحت ابلاغ کردند."

و ادامه می دهد: "در جلسه اين مجمع که در دفتر آيت الله خامنه ای تشکيل گرديد، ايشان پس از طرح موضوع با صراحت و شدت با اين اقدام مخالفت کرده در سخنان صريح و تندی به مخالفت با اين رويه می پردازد و بر اساس اين نظر آيت الله خامنه ای و حمايت رييس وقت مجلس شورای اسلامی و ساير اعضا از اين نظر، موضوع اعدامهای زندانيان چپ که تعدادشان به هزاران نفر بالغ می شد، منتفی گرديد."

اهميت اين نوشته موجز در چهار نکته کليدی ست:

۱- پذيرش "تابستان ۶۷" به عنوان يک مفهوم تاريخی و مهم در تاريخ زندان و اعدام در ايران: مطلب سايت بازتاب نشان می دهد که سکوت ديگر ممکن نيست و به همين دليل، برای اولين بار "تابستان ٦٧" به عنوان يک مفهوم شناخته شده و رسميت يافته تاريخی بيان می شود. همانگونه که امروزه "۲۸ مرداد" و يا "۲۲ بهمن" مفاهيمی تاريخی و غير قابل انکار است.

۲- اعتراف به صدور احکام اعدام مجاهدين و چپهای زندانی از سوی خمينی: در اين گزارش، برخلاف ادعاهای تاکنونی که صدور حکم توسط خمينی را مسکوت گذاشته و يا آن را مورد سوال قرار می دادند، دستور خمينی برای ايجاد "محاکم سه نفره" يعنی هيئت مرگ (مرتضی اشراقی، حسينعلی نيری و نماينده وزارت اطلاعات) که مسئول اجرای چنين کشتاری بوده و برگزاری دادگاه های چند دقيقه ای بدون معيارهای يک دادگاه عادلانه را بر عهده داشته است، تاييد می شود.

۳- اعتراف به وجود هزاران زندانی سياسی مارکسيست و چپ در آن سال در زندانهای ايران: اين مطلب، برخلاف اخبار تاکنونی رسمی رژيم که زندانيان سياسی دهه ۶۰ را به عنوان تعداد قليلی افراد محارب، تروريست و منافق معرفی می کرد، اعترافی به اين نکته است که اين زندانيان، "سياسی- عقيدتی" بوده و به دليل باورهايشان زندانی شده و بالغ بر هزاران نفر بوده اند.

۴- تلاش برای تطهير دست اندر کاران اين جنايت که نهان کردن مطلق آن ديگر ممکن نيست: اين نوشته سعی دارد ذهن خواننده را صرفا به امر" جلوگيری از اعدام ها" توسط مسئولين بکشاند. در واقع صحبت از شفافيت بخشيدن به " ناگفته هايی" در مورد "اعدام های انجام شده " در کارنيست. به نظر می رسد اين ناگفته ها بيش از هر چيز بيان شده تا از علی خامنه ای رهبر فعلی جمهوری اسلامی و رييس وقت مجمع تشخيص مصلحت نظام در دست داشتن در اين کشتار وسيع زندانيان سياسی اعلام برائت کند. در اين گزارش سعی شده در درجه اول خامنه ای و پس از آن، هاشمی رفسنجانی، رييس وقت مجلس شورای اسلامی و در درجه بعد، اعضای ديگر مجمع تشخيص مصلحت در آن زمان (عبدالکريم موسوی اردبيلی٬ محمدرضا توسلی٬ محمد موسوی خوئينی‌ها٬ ميرحسين موسوی٬ سيد احمد خمينی و اعضای شورای نگهبان قانون اساسی) و نيز، وزير وقت اطلاعات ری شهری که به درستی مورد اتهام قرار دارند و بر نقش شان به عنوان عاملين و آمرين اين جنايات تاکيد می شود، تطهير شوند.

مخاطب مطلب بازتاب، خانواده های اعدام شدگان، زندانيان جان به در برده و فعالان سياسی و حقوق بشری هستند. اين مطلب طوری تنظيم شده که انگار پيش از اين، همه چيز در مورد اين جنايت از سوی مطبوعات و مقامات رسمی گفته شده بود به جز نکاتی که دراين گزارش و از سوی سايت بازتاب منتشر شده است . به اين معنی، پيش فرض بر اين است که خوانندگان اين مطلب از اين کشتار وسيع اطلاع دارند. در حالی که بيش از بيست و پنج سال است که جنايتی که در سکوت و خفا صورت گرفت و به گفته بسياری از شاهدان و بازماندگان اين جنايت بر محور محرمانه بودن و پرده پوشی رخ داد، انکار شده است و تازه امروز، در رسانه های نيمه رسمی خود اين رژيم بيان می شود.

بيش از بيست و پنج سال است که بازماندگان و جان به در بردگان اين کشتار وسيع و همچنين فعالين سياسی با برگزاری جلسات بزرگداشت و سمينارها، تشکيل تريبونال، انجام اکسيون های مختلف و نوشتن مطلب و انجام مصاحبه و مستند کردن اين تاريخ، برای نشان دادن ابعاد اين جنايت و پاسخگو کردن مسئولان آن تلاش می کنند. اما همه اينها بدون تلاش خانواده ها و به ويژه مادران خاوران که سال هاست بر ضرورت شناسايی عاملين و آمرين اين جنايت پافشاری کرده و با وجود فشارهای فراوان اما اجازه نداده اند خاطره اين جنايت به فراموشی سپرده شود ممکن نبود.

در عين حال هنوز "ناگفته های" زيادی وجود دارد که به اصطلاح "خبرنگار بازتاب" هنوز به آنها دست پيدا نکرده است!

- چگونگی اعدام هزاران زندانی مجاهد و صدها زندانی "چپ"
- هنوز "دريافت کنندگان" حکم اعدام زندانيان مجاهد از خمينی، از چشم ما پنهان مانده اند.
- در اين نوشته بر اجرای موفقيت آميز آن "حکم" اول در مورد هزاران زندانی مجاهد و پس از آن، صدها زندانی چپ نيز اشاره ای نمی شود.

يقين دارم طی روزهای آينده بازماندگان و جان به در بردگان اين کشتار وسيع در مورد اين "ناگفته ها" سخن خواهند گفت. آنچه مشخص است برای رسيدگی به اين جنايت و روشن شدن حقايق و "ناگفته ها" در مورد آن، بايستی دسترسی به همه اسناد اين جنايت ممکن گردد. مطلب سايت بازتاب نشان می دهد پس از بيست و پنج سال و در پرتو مبارزات مادران خاوران، جان به دربردگان، فعالان اپوزيسيون و...، انکار کشتار ۶۷، ديگر ممکن نيست. اما مبارزات ما برای روشن شدن واقعی ناگفته ها و شناسايی مسئولان کشتارهای آن دهه، همچنان ادامه دارد.

شادی امين
ـــــــــــــــــــــــــــــ
۱. http://baztab.net/fa/news/19554/ چگونه-آیت-الله-خامنه-ای-مانع-قتل-هزاران-مارکسیست-و-توده-ای-شد؟