فرزندان موسوی و رهنورد: وضعیت پدر و مادر ما حبس نیست، آدم ربایی است

فرزندان میرحسین موسوی و زهرا رهنورد با تاکید بر بی اطلاعی مطلق خود از وضعیت پدر و مادرشان که از حدود دو سال قبل در بازداشت خانگی هستند با اشاره به فضای مشوش و تند حاکم بر ملاقات ها و تماس ها، نسبت به سلامتی آنها ابراز نگرانی کردند.

به گزارش کلمه، دختران موسوی در این اطلاعیه خاطرنشان کرده اند که تنها مکالمه تلفنی دو ماه اخیر با پدر و مادرشان که در فضای عزای مرگ پدربزرگ صورت گرفته، به این شرط برگزار شده که درباره موضوعات سیاسی گفت و گو نشود! آنها همچنین گفته اند که در زمان انتقال آنها به خانه مادربزرگ – که پس از درگذشت پدر خانم رهنورد صورت گرفته – ماموران با تعداد و حجم عجیب و بیش از حد داخل حیاط و خانه حضور داشته اند و لحظه ای فاصله خود را از والدینمان کم نمی کرده اند و عملا گفت و گوها را محدود و ناممکن می کرده اند.

فرزندان موسوی و رهنورد با یادآوری اینکه ملاقات مستمر و بدون شرط و محدودیت را حق خود می دانند، در آستانه شروع سومین سال حبس خانگی پدر و مادرشان، گفته اند که این حبس بی توضیح و غیر قانونی، بیشتر به آدم ربایی شباهت دارد. آنها خواستار آزادی بدون شرط و فوری میرحسین و رهنورد و پاسخگویی سیستم در مورد این دو سال حبس غیر قانونی شده اند.

متن کامل این اطلاعیه بدین شرح است:

به نام خدا

در پاسخ به سوالات مکرر دوستانه و مردمی در مورد وضعیت والدین زندانی مان باید بگوییم که آخرین اطلاع ما دختران مهندس میرحسین موسوی از وضع و سلامتی پدر و مادر، مربوط به بیش از دو ماه پیش است که آن هم تنها مطابق مشاهدات عینی خود ما بوده و چه پیش از آخرین ملاقات و چه پس از آن، تا کنون هیچ گونه مدرک پزشکی دربردارنده وضعیت سلامتی پدر و مادر به ما یا عزیزان محبوسمان، ارائه نشده است. این در حالی است که در آخرین دیدار نیز وضعیت جسمی پدر و مادرمان چندان مناسب نبوده و با توجه به بحران های مکرر ایجاد شده توسط ماموران و فضای مشوش و تند حاکم در جلسات ملاقات، به خصوص در آخرین آنها که منجر به قطع کامل ارتباط ما شد و با توجه به نوسان فشار خون پدر و بیماری قلبی او، واقعیت بهبودی و سلامتی آنها همواره موجب نگرانی ما بوده است.

علاوه بر این ما در طول دو ماه اخیر هیچ تماس و ملاقات و حتی گفت و گویی با ایشان نداشته ایم و حتی صدای آنها را جز یک مورد مکالمه محدود تلفنی نشنیده ایم، که آن هم در حضور و فشار مامورانی بوده است که پس از این همه وقت بی خبری مطلق، همان مکالمه را هم در فضای عزای مرگ پدربزرگ مشروط به عدم گفت و گو درباره موضوعات سیاسی کردند. بنابراین دانسته های ما تنها محدود به روایت دو نفر از اقوام است که در هنگام آوردن آنها به خانه مادربزرگ با تعداد و حجم عجیب و بیش از حد ماموران به داخل حیاط و خانه به صورت اتفاقی در آنجا حضور داشته اند و در حضور همان عده زیاد زندانبان زن و مرد که لحظه ای فاصله خود را از والدینمان کم نمی کرده اند و عملا گفت و گوها را محدود و ناممکن می کرده اند، آنها را دیده اند. مادرمان در تماسی تلفنی به مادربزرگ گفته است که زندان بان ها یا سیستم و جریانی که بی دلیل پدر و مادر ما را زندانی کرده است، حتی اجازه نمی دهد که ما سه خواهر با پدر و مادرمان تماس، گفت و گو و ملاقات داشته باشیم. گویا حق طبیعی، قانونی و شرعی تماس ما با والدین دربندمان باعث تشویش و ترس آنها شده است.

و در آخر و از اینها مهمتر اینکه ما اگرچه مطلع بودن از وضعیت و ملاقات مستمر و بدون محدودیت و بدون شرط و پیش شرط و تهدید با آنها را حق طبیعی و قانونی خود می دانیم که از آن بازداشته شده ایم، اما خواستمان در آستانه شروع سومین سال حبس بی توضیح و غیر قانونی آنها که بیشتر به آدم ربایی شباهت دارد، آزادی بدون شرط و فوری پدر و مادر و نیز پاسخگویی در مورد این دو سال حبس غیر قانونی از طرف ارگانی که مرتکب چنین عملی شده و سیستمی است که مسئولیت این رفتار غیر قانونی خود را به عهده نگرفته و همچنین شفاف سازی وضعیت سلامت و معیشت این دو در دو سال حبس خارج از هرگونه چارچوب و قاعده داخلی و بین المللی است.