این مجلس باحال به خدا فخر بشر بود، اسد مذنبی

مجلس نهم طرحی را به اتفاق آرا به تصویب رسانده، که حضور خبرنگاران و عکاسان را برای یکساعت اول در صحن علنی مجاز می شمارد و بعد ازآن عکاسان و خبرنگاران می توانند بدون دوربین هرقدر که دلشان خواست در مجلس حضور داشته باشند والبته خبرنگاران صدا و "سینمای" نظام هیچ محدودیتی ندارند. منابع ناآگاه می گویند دلیل اصلی چنین محدودیتی عکس هایی است که خبرنگاران از شیرین ترین لحظات زندگی مجلسیان یعنی درحال چرت مرغوب و الباقی کارهای عام المنفعه مثل کشیدن خمیازه گرفته اند(اهل فن می دانند آدمیزاد کی و چرا چرت مرغوب می زند و کارهای عام المنفعه انجام می دهد) و آن صورهای قبیحه را نشان عوام الناس داده اند که نه سر پیازند و نه ته پیاز.

بعد ازاین لایحه پدر و مادر دار که کاری است کاملا در قد و قامت مجلس نهم، خیلی ها برآشفته اند که محدودیت خبرنگاران عملی خلاف عرف معمول است. به این ازخدا بی خبران باید حالی کرد که کارهای خلاف عرف از روز ازل جرم نبوده و نیست، فقط در برخی جاهایی که در فرهنگ لغت متمدن نامیده شده اند، به کارهای خلاف عرف می خندند، درحالی که در مملکت ولی فقیه، کارهایی خلاف عرف خوانده می شود که خلاف شرع باشد.

اما خداوکیلی از منظر اخلاقی که به قضیه نگاه بکنیم متوجه خواهیم شد که حق با مجلسیان است چون خبرنگار خداییش نباید دهن لق باشد و ازهرچیزی که می بیند نباید عکس بگیرد و هرچیزی را که می شنود نباید فی الفور به اطلاع عامه برساند. انصافا در مورد خبرنگاران صدا و "سینما" که دهن لق نیستند ابدا محدودیتی قائل نشده اند چون اگر هم بخواهند دهن لقی بکنند جناب ضرغامی حواس اش هست و جلویشان را خواهد گرفت.

از منظر ادبی نیز اگر به قضیه خیره بشویم بازهم حق با نمایندگان است. چرا که نماینده یعنی موجود برگزیده خدا-از طریق نماینده اش بر روی زمین جناب ولی فقیه- و این موجودات برگزیده همینطوری بی خود و بی جهت که برگزیده نشده اند و دستگاه عریض و طویل جناب باریتعالی و نماینده قانونی اش، آکادمی اسکار نیستند که به هرکس دلشان خواست جایزه بدهند. اما چرا مجلسیان موجودات برگزیده اند؟ قابوس بن وشمگیر در قابوسنامه صدها سال قبل به این سوال پاسخ داده: " ای پسر بدانکه از همه هنرها بهترین هنر، سخن گفتن است که آفریدگار جل جلاله از همه آفریده های خود آدمی(منظور مجلسیان است) را بهتر آفرید. آدمی که فزونی یافت بر دیگر جانوران به تخیل کردن و گفتار است... و آدمی(یعنی مجلسیان) بدین سبب بر جانوران پادشاه کامگار شد". خب با این تفاصیل افرادی که جلو زبان خود را نمی توانند بگیرند چه حقی دارند که مزاحم خواب موجودات برگزیده خدا بشوند. درخانه که سروصدای بچه ها واهل و عیال نمی گذارد این طفلکی ها بخوابند در مجلس هم که عکس خوابیدنشان را به همه نشان بدهند پس این موجودات برگزیده کی بخوابند؟!

از دید حقوقی هم که به قضیه نگاه بکینم بازحق با مجلسیان است چون اکثر آنان اعتراضیده اند که انتشار عکس های چرتیدن والباقی کارهای عام المنفعه مثل خمیازه کشیدن در شان نمایندگان نیست که نیست و بحق، خبرنگاران را به عذاب الیم وعده داده اند.

می گویند ملایی با خری در مسجد بهم آویخته بود. شخصی رد شد و گفت: تف بر تو که در خانه خدا ازاین کارها می کنی. ملا جواب داد: شانس آوردی دستم به کار خیر بند است والا نشانت می دادم تف انداختن در خانه خدا چه عقوبتی دارد!