تلويزيون ايران فردا٬ سيمای جديد ايران، ف. م. سخن

ويژه خبرنامه گويا

در طول سال هايی که در گويانيوز می نويسم همواره تاسيس هر رسانه ی مردمی را تبريک گفته ام٬ اما تبريک امروز من تبريکی ست از نوع ديگر برای تاسيس تلويزيونی از نوع ديگر؛ تلويزيون ايران فردا به مديريت استاد ارجمند جناب دکتر نوری زاده. بگذاريد ابتدا از ملاک و معيار مردمی بودن سخن بگويم. يکی از دلايل علاقه ی من به سايت گويانيوز٬ دمکراسی واقعی رسانه ای ست که در اين سايت مشاهده می شود. دمکراسی رسانه ای به اعتقاد من باور عميقی ست که مديران يک رسانه به تنوع ديدگاه ها و تفاوت ها و گونه گونی عقايد و بافت مردمی که با فرهنگ ها و زبان های مختلف در سرزمين پهناور ما زندگی می کنند دارند و آن را انعکاس می دهند. آن چه امروز در تلويزيون ايران فردا ديدم و سخنانی که از مدير فرهيخته ی آن شنيدم باور به چنين دمکراسی ست و از اين روست که تولد اين رسانه ی تصويری برای من به عنوان يک ايرانی تشنه ی دمکراسی٬ افتخار آميز است. اين که جناب دکتر نوری زاده بيان می کنند برنامه سازان اين تلويزيون به اعتقادات دينی و فرهنگی مردم احترام خواهند گذاشت و اين تلويزيون محل فحاشی به اعتقادات شخصی مردم نخواهد بود٬ امری ست که اگر چه بديهی به نظر می رسد اما چون تا کنون در عمل در ساير رسانه های تصويری جز آن ديده ايم٬ امری مبارک و فرخنده است و ندای گام گذاشتن در مسيری که دمکراسی و آزادی واقعی را برای تمام مردم ايران به ارمغان خواهد آورد.

در سال های گذشته در ساير شبکه های تلويزيونی ضعف ها و کمبودهای بسياری را مشاهده کرده ايم. بخشی از اين کاستی ها شايد به خاطر بودجه ی محدود تلويزيون ها بوده است و بخشی ديگر به ديدگاه های گردانندگان اين رسانه ها مربوط می شده است. تلويزيون ايران فردا با گرد آوردن برنامه سازانی از طيف های مختلف عقيدتی و سياسی که مدل کوچکی ست از جامعه ی واقعی ايران٬ نويد رفع اين ضعف آزاردهنده و گمراه کننده را به ما می دهد. نويدی که اميدآفرين است و روشنايی بخش دل های تاريک شده و مايوس.

اما نکته ی مهم در ارزيابی اهميت اين تلويزيون٬ تهاجمی ست که از چپ افراطی تا راست افراطی٬ از حکومت اسلامی تا گروه های در نظر مخالف حکومت اسلامی ولی در عمل موافق آن٬ حتی پيش از شروع به کار اين تلويزيون آغاز کرده اند. تهاجمی بی وقفه و به شدت عصبی همراه با دروغ ها و شايعه های غريب و باور نکردنی. اميد است که تهاجم اين گروه ها هم چنان ادامه پيدا کند چرا که نمايانگر موفقيت برنامه های آن خواهد بود!

اين که پيش از آغاز به کار يک رسانه توصيه هايی برای بهتر شدن آن بشود شايد بی موقع و بی مورد باشد اما از بيان آن گريزی نيست. به هر حال جناب نوری زاده اگر چه شخصيتی رسانه ای هستند اما وزن سياسی ايشان بيش از ساير موارد است. لذا آن چه می تواند مورد توصيه باشد٬ ايجاد تعادل ميان برنامه های سياسی و سرگرم کننده است که متاسفانه اغلب تلويزيون های سياسی از دومی بی بهره هستند. البته ايشان نويد پخش برنامه های سرگرم کننده را نيز داده اند و برای موسيقی و سينما و سريال و فيلم های مستند جای ويژه ای در برنامه ها در نظر گرفته اند که می توان اميدوار بود دامنه ی اين برنامه ها به فيلم ها و سريال ها و تئاترها و باله و رقص های فولکلور ايرانی و خارجی و موسيقی مدرن و امثال اين ها گسترش پيدا کند و ايضا در برنامه های جدی٬ به فلسفه و ادبيات و فرهنگ ايران و ديگر ملل نيز پرداخته شود.

نخستين سخنان جناب دکتر نوری زاده چنان دلنشين و آرامش بخش بود که من به عنوان يک ايرانی بعد از سال ها تحمل ياس٬ احساس بسيار خوشايندی داشتم. ما و شايد اغلب مردم ايران نه به سخنان عصبی و پرخاشگرانه که به همين صحبت های از دل برآمده و دلنشين نياز داريم. در طی اين سال ها به اندازه ی کافی فحش و فضيحت شنيده ايم. اميدواريم تلويزيون ايران فردا دری بگشايد به طرف مهر و محبتی که سال هاست در اثر فشارهای حکومتی از ميان ما رخت بربسته و دريچه ای باشد برای نشان دادن اين وجه از فرهنگ ملی که متاسفانه از ياد بسياری از ما رفته است.