اعلاميه سازمان های جبهه ملی ايران در اروپا به مناسبت درگذشت حسين رضايی عضو قديمی جبهه ملی و دبير سابق کنفدراسيون دانشجويان ايرانی

حسين رضايی عضو قديمی سازمان های جبهه ملی ايران در اروپا
و دبير سابق کنفدراسيون دانشجويان ايرانی
درگذشت

در اندوه درگذشت دوستمان
حسين رضايی

با درد و دريغ از خبر درگذشت حسين رضايی آگاه شديم. دريافت اين خبرهمه ی ما را در اندوهی عميق فروبرد.
حسين رضايی يکی از اعضای قديمی سازمان های جبهه ملی ايران در اروپا و از دبيران کنفدراسيون جهانی محصلين و دانشجويان ايران بود که مورد احترام همگانی آزاديخواهان ايران قرار داشت .
حسين رضايی از همان نخستين روزهای تشکيل سازمان های جبهه ی ملی ايران در اروپا به عضويت واحد آلمان درآمد و اغلب در کنگره های سراسری سازمان نيز به عنوان نماينده حضور داشت.

وی همچنين از همان زمان به فعاليت در جنبش دانشجويی که مدتی بعد به تشکيل کنفدراسيون محصلين و دانشجويان ايران انجاميد پيوسته بود. شور و صميميت او در جنبش دانشجويی ابتدا به عضويت وی در هيئت دبيران فدراسيون دانشجويان ايرانی مقيم آلمان و سپس به انتخاب او به عضويت هيئت دبيران کنفدراسيون جهانی محصلين و دانشجويان ايران(اتحاديه ملی) انجاميد.
در سال ۱۳۴۹، هنگامی که کنفدراسيون تصميم به اعزام هيئتی به ايران برای رسيدگی به وضع زندانيان سياسی گرفته بود او را با پشتيبانی سازمان عفو بين المللی ـ اتريش ـ به عنوان عضو اين هيئت، که عضو ديگر آن دکتر هلدمن وکيل انساندوست دادگستری آلمان بود، به ايران فرستاد. رضايی، که يک بار هم برای تحويل کمک های گردآمده از سوی کنفدراسيون دانشجويان برای زلزله زدگان به معتمدان ملی(مهندس کاظم حسيبی) و انتقال خواست های جنبش دانشجويی در مورد چگونگی صرف آن کمک ها به ايران رفته بود، اين بار، پس از انجام ماًموريتی که به خطرناک بودن آن وقوف داشت، هنگامی که برای خروج از ايران به همراهی وکيل آلمانی دادگستری به فرودگاه رفته بود درآنجا از طرف ساواک دستگير و روانه ی زندان شد.
در دوران هشت ساله ی زندان وی تحت همه گونه صدمه ی روحی و جسمی و انواع فشارها، از تهديد تا تطميع، قرار گرفت اما سرِمويی از اعتقادات و ارزش های خود عقب نرفت. او سرانجام به اتهام واهی اقدام عليه امنيت کشور محکوم شد. بطوری که خود وی سال گذشته در پيام کتبی به جشن پنجاهمين سال تشکيل کنفدراسيون شرح داده بود حتی نخست وزير آن زمان امير عباس هويدا شخصأ عضويت در هيئت دولت خود را به او پيشنهاد کرده بود اما وی با هوشمندی و دليری خاصی اين پيشنهاد حيله گرانه را رد کرده بود.
او که همزمان با زندانيان سياسی ديگر، که با تشکيل دولت شاپور بختيار آزاد شدند بر روی شانه های مردم استقبال کننده از زندان بيرون آمده بود هرگز فروتنی خود را از دست نداد. با اينکه در زندان سالها با کسانی که پس از انقلاب به قدرت رسيدند هم بند و ماًنوس شده بود و از طرف آنان مورد احترام قرار داشت هرگز در صدد کمترين استفاده ی سوئی از اين مناسبات اجباری در جهت کسب موقعيت شخصی برنيامد.
او در سال گذشته با ابراز شادمانی از برگذاری پنجاهمين سال تشکيل کنفدراسيون جهانی دانشجويان ايرانی پيام گرم و رزمنده ای به اين مناسبت برای حاضران در اين جشن فرستاد. در اين پيام نيز او بار ديگر وفاداری خود به آرمان های ملی و آزاديخواهانه اش را يادآوری کرده، خاطرنشان ساخته بود که شادمانی آزادی از زندان برای او همراه با تاًسف و دريغ از استقرار ديکتاتوری ديگری بود با چهره ای جديد. حسين رضايی همراه با اين پيام کتبی ضمن پيام شفاهی به دوستان ديرينه ی خود در سازمان های جبهه ملی ايران در اروپا با آنان و آرمان های مشترک نيز تجديد عهد کرده بود.
حسين رضايی انسانی بود صميمی و پاکباز. او نمونه ی يک ايرانی آزاده بود که با زندگی خصوصی ساده و بی پيرايه، و َمنِشی مردمی می توانست در برابر قدرتمندان با گردن افراخته بايستد اما در برابر دوستی و صميميت مظهر مهربانی و افتادگی بود. وی از ابتدا تا به آخر به آرمانی که در مکتب مصدق بزرگ برگزيده بود با تمام وجود وفادار مانده بود.
ما درگذشت اين ايرانی پاک نهاد و پيرو آزاده راه مصدق بزرگ را به خانواده ی ارجمند وی، به همه ی ياران وی در نهضت ملی ايران، و به ملت ايران تسليت می گوييم و در اين اندوه بزرگ خود را در درد و سوگ آنان شريک می دانيم.

يکم تيرماه يکهزار و سيصد و نود و دو
سازمان های جبهه ملی ايران در اروپا
دکتر علی راسخ افشار، دکتر پرويز داورپناه، علی شاکری زند، مهندس مهدی مقدس زاده