دولت آمريکا وجود "منطقۀ ۵١" را که در دهه ۵٠ معروف به منطقه ظهور بشقاب پرنده بود، رسماً تأئيد کرد

راديو بين المللی فرانسه ـ سازمان اطلاعات آمريکا "سيا"، برای اولين بار فاش ساخت که ظهور "بشقاب های پرنده" در آسمان صحرای "نوادا" طی سال های ١٩۶٠- ١٩۵٠ که به افسانۀ "منطقۀ ٥١" منجر شد در واقع هواپيماهای جاسوسی "يو ٢"* بوده که دولت آمريکا در همين منطقه آزمايش می‌کرده است.

در واقع، سازمان اطلاعات آمريکا فاش ساخته که منطقۀ موسوم به ۵١، محل آزمايش هواپيماهای جاسوسی "يو ٢"* در جريان جنگ سرد بوده است.

دو مورخ سازمان اطلاعات آمريکا، در گزارشی پيرامون طرح توليد هواپيماهای "يو ٢" در سال های ۱۹۵۴ تا ۱۹۷۴ به اين امر اعتراف کرده اند؛ آنان در اين گزارش چهارصد صفحه ای کمترين اشاره ای به بشقاب پرنده يا موجودات فضايی نکرده اند که گويا پس از سقوط سفينه‌شان در صحرای نوادا در سال ۱۹۴۷ توسط آمريکايی‌ها در "منطقۀ ٥١" پنهان شده‌اند. در اين گزارش آمده است که بخشی از اين صحرا به طول ٢٠ کيلومتر محل تمرينات هوايی خلبان معروف آمريکايی "گری پاورز"* بوده که هواپيمايش در سال ۱۹۶۰ در حريم هوايی اتحاد شوروی سابق هدف موشک قرار گرفت و سقوط کرد.

از آغاز آزمايش هواپيماهای "يو ٢" در صحرای نوادا اظهارات خلبان‌های خطوط مسافربری که از همين منطقه عبور می‌کردند دربارۀ اشياء ناشناس پرنده نيز افزايش يافت. گزارش مورخان سازمان اطلاعات آمريکا در اين باره تصريح می‌کند: در حالی که هواپيماهای تجاری آن زمان در ارتفاع ٣ تا ٦ هزار متری پرواز می‌کردند، هواپيماهای "يو ٢" در ارتفاع ٢٠ هزار متری زمين به پرواز درمی آمدند.

بنابراين، اگر هواپيماهای "يو ٢" در ارتفاع ٢٠ هزار متری پرواز می کردند، تابش نور خورشيد روی بال‌های نقره‌ای آنها اين تصور را نزد خلبان‌های خطوط تجاری در ارتفاع ٦ هزار متری ايجاد می کرد که گويا اشيای نورانی با سرعت در حال حرکت هستند.

مورخان سازمان اطلاعات آمريکا، تصريح کرده‌اند که در آن موقع هيچکس تصور نمی کرد که هواپيمايی بتواند در ارتفاع ٢٠ هزار متری پرواز کند. به دليل ماهيت محرمانۀ هواپيماهای "يو ٢" در دورۀ جنگ سرد، محققان نيروی هوايی آمريکا نيز نمی‌توانستند در مورد علت واقعی "اشياء نورانی" در آسمان نوادا توضيحی بدهند.