رشيد اسماعيلی درگذشت، ف. م. سخن

بعضی خبرها آن قدر بدند که آدمی آرزو می کند تکذيب آن به هر شکل که هست منتشر شود. خبر درگذشت ناگهانی رشيد اسماعيلی از اين دست خبرهاست که هر چه می کنم برای ام قابل هضم نيست. او را جز در فيس بوک و مکاتبات مستقيم با يکديگر نمی شناختم و وقتی خبر درگذشت اش را در فيس بوک خواندم آرزو کردم که مثل خيلی از خبرهای فيس بوکی دروغ باشد. ولی افسوس آن هايی که خبر را منتشر کرده اند جدی تر از آن اند که اشتباهی بتوان بر آن متصور بود.

جای صدها افسوس و تاسف است. جوان های رعنا و رشيدی که می روند و امثال من که می مانيم و نظاره گر رفتن اين بچه های نازنينيم. رشيد واقعا رشيد بود. هر بار مطلبی می نوشت و برای من می فرستاد سخت نگران می شدم که نکند بلايی بر سرش بياورند. چند بار هم پيرمرد وار او را نصيحت کردم که تند نوشتن را به امثال من بسپارد و خود آن طور بنويسد که خدای ناکرده دچار گرفتاری نشود. چه گرفتاری که ناگهان همه چيز را ناتمام گذاشت و رفت.

بسيار متاسف ام. بسيار متاثر ام. درست نمی توانم حال ام را توصيف کنم. بعضی کسان هستند که يک بار هم نديده ای شان ولی مثل اين است که سال هاست رفيق و يار تو بوده اند. رشيد يکی از اين رفيقان و ياران ناديده بود. آرزو می کردم روزی برسد که به اصفهان بروم و با او در جايی بنشينيم و چايی بنوشيم و از کارهايی که دورادور انجام می داديم با هم سخن بگوييم. افسوس که اين آرزو را هم مثل خيلی آرزوهای ديگر بايد با خود به گور ببرم.

کاش رشيد و رشيدها بمانند و فردای ايران آزاد را ببينند. بيش از همه برای حکومت اسلامی متاسف ام که يکی از مخالفان شجاع و متين اش را از دست داد. آن ها هم بايد به خودشان تسليت بگويند که چنين مخالف با فهم و شعوری داشتند. بايد به احترام او تمام قد بر خيزند و دقايقی سکوت کنند. آری ر. الف فوت کرد. رفت و راحت شد.

درگذشت رشيد را به خانواده و دوستان اش تسليت می گويم. روزهای آخر از عشق خود سخن می گفت. اميدوارم عشق او طاقت دوری او را داشته باشد.

ف. م. سخن