وحشت نتانیاهو از مذاکره ایران و آمریکا از کجا سرچشمه می گیرد!، علی کشتگر

از هنگام پیروزی روحانی، نتانیاهو مرتبا اصرار می کند که انتخاب روحانی یک توطئه جمهوری اسلامی برای فریب افکار عمومی و خریدن فرصت به منظور ساختن بمب اتمی است و گویا اگر تا دیر نشده و هرچه زودتر ایران بمباران نشود به زودی بمب های اتمی ایران در اسرائیل منفجر می شوند. دروغی که بوسیله آن هم به هوش و اراده ایرانیانی که روحانی را بخاطر گفتمان تنش زدا و ضد جنگ برگزیدند، اهانت می شود و هم شعور جهانیان را دست کم می گیرد.

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

رویای جنگی آقای نتانیاهو به کابوس صلح بدل شده است. برخی از واژه های موهن ایشان مثل "فریبکار" متوجه روحانی است اما کلمه "حماقت"متوجه رئیس جمهور آمریکا است. در این تلاشهای ضد صلح که ماهیت ضد ایرانی پیدا کرده برخی گروههای ایرانی که خصلت سیاسی خود را از دست داده و تا حد ابزار قدرت های جنگ طلب بین المللی سقوط کرده اند نیز با دولت اسرائیل همراهند.

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر دست راستی اسرائیل این روزها از این که نقشه او برای مداخله نظامی در ایران، دست کم در برهه کنونی نقش بر آب شده سخت برآشفته است. چنان که از شدت عصبانیت کنترل زبان خود را از دست داده و در مخالفت با تنش زدایی میان ایران و آمریکا جهانیان را از برخوردهای "احمقانه" و گوش دادن به سخنان "فریبکارانه" ایرانیان برحذر می دارد.

در این ادبیات موهن و بیگانه با عرف دیپلماتیک که بوی نومیدی از آن می آید، برخی گروههای وطنی نیز که آرزوهای سیاسی خود را در خصومت و جنگ میان ایران و آمریکا جستجو می کنند با نخست وزیر اسرائیل همدردند.

دوره هشت ساله احمدی نژاد برای آقای نتانیاهو دوره پربرکتی بود. خدماتی که در آن هشت سال احمدی نژاد و خامنه ای به مقاصد آقای نتانیاهو و متحد ان او از قبیل جریان تی پارتی حزب جمهوریخواه ارائه کردند، از عهده هیچ یک از قدرت های حامی حکومت اسرائیل و یا از سازمان زبردست موساد ساخته نبود. و برعکس ضرباتی که ایران چه به لحاظ از دست دادن فرصت های جهانی و چه از نظر تخریب اقتصادی و نابودی ثروتهای کشور تحمل کرده از جنگ هشت ساله نیز بیشتر است.

نتانیاهو و کابینه دست راستی او برای آن که مساله فلسطین فراموش شود در این سالها تا توانستند از شعارهای تحریک آمیزی که احمدی نژاد و خامنه ای در جهت نفی هولوکاست و نابودی اسرائیل سرمی دادند، بهره برداری کردند. احمدی نژاد و فرماندهان سپاه هر روز خوراک تبلیغاتی تازه ای برای دولت نتانیاهو تهیه می کردند. ایران هراسی برای دولت نتانیاهو وسیله ای شده بود در خدمت وحدت جریانات راست و افراطی اسرائیل و برانگیختن افکار عمومی جهانیان علیه ایران و طبعا به سود محافل جنگ طلب منطقه و جهان. حالا با رای غافلگیرکننده مردم به روحانی که نتیجه هوشمندی و مهارت فوق العاده ایرانیان در شطرنج پیچیده سیاسی علیه افراطیون حاکم بر جمهوری اسلامی بود، یکباره ورق برگشته و همراه با غافلگیری تندروهای جمهوری اسلامی، رویای جنگی آقای نتانیاهو به کابوس صلح بدل شده است.

از هنگام پیروزی روحانی، نتانیاهو مرتبا اصرار می کند که انتخاب روحانی یک توطئه جمهوری اسلامی برای فریب افکار عمومی و خریدن فرصت به منظور ساختن بمب اتمی است و گویا اگر تا دیر نشده و هرچه زودتر ایران بمباران نشود به زودی بمب های اتمی ایران در اسرائیل منفجر می شوند. دروغی که بوسیله آن هم به هوش و اراده ایرانیانی که روحانی را بخاطر گفتمان تنش زدا و ضد جنگ برگزیدند، اهانت می شود و هم شعور جهانیان را دست کم می گیرد.

نتانیاهو با شنیدن خبر دیدار احتمالی روحانی و اوباما که می تواند مقدمه عادی شدن مناسبات ایران و آمریکا و دور شدن خطر جنگ از مرزهای ایران باشد به حدی عصبانی شده که گویی متوجه کلمات زشت و موهنی که نثار دیگران می کند نیست:

او که در گذشته مدام از اوباما بخاطر دست کم گرفتن خطر ایران اتمی انتقاد می کرد و انتخاب اوباما به ریاست جمهوری آمریکا را فاجعه ای برای اسرائیل خوانده بود. اخیرا در بیانیه ای که از طریق دفتر نخست وزیر منتشر کرده رئیس جمهور آمریکا را از "حماقت" برحذر داشته است. در این بیانیه که دیروز (19 سپتامبر) توسط خبرگزاری رویتر مخابره شده آمده است:

"وعده حسن روحانی در گفتگو با شبکه "ان بی سی" که گویا ایران به دنبال ساخت سلاح هسته ای نیست، اقدامی برای فریب جهان است."

"هیچ کس نباید با کلمات گول زننده رئیس جمهوری ایران دچار حماقت شود."

"ایرانیها در حال چرخیدن در رسانه ها هستند و این یعنی آن که سانتر یفوژهای آنها همچنان می تواند بچرخد"

برخی از این واژه های موهن نتانیاهو مثل "فریبکار" متوجه روحانی است اما کلمه "حماقت"متوجه رئیس جمهور آمریکا است.

اسرائیل و پاکستان تنها قدرت هسته ای خاورمیانه به شمار می روند. اسرائیل بیش از دویست بمب اتمی در اختیار دارد و در عین حال از حمایت همه جانبه آمریکا و سازمان پیمان آتلانتیک (ناتو) نیز بهره مند است.

حکومت اسرائیل می داند که حتی اگر جمهوری اسلامی به بمب اتمی نیز مجهز شود هیچ خطری از آن متوجه اسرائیل نخواهد بود.

حقیقت آن است که محافل دست راستی اسرائیل در گذشته همواره از دشمنی ایران و آمریکا و از تبلیغات ایران هراسی به سود مقاصد خود چه در مسایل مربوط به سیاستهای داخلی اسرائیل و چه در اهداف راهبردی خارج از مرزهای خویش از جمله به فراموشی سپردن روند صلح اسرائیل و فلسطین سود برده اند. حل منازعه هسته ای ایران و بهبود مناسبات ایران و آمریکا محافل دست راستی اسرائیل و همه محافل افراطی در آمریکا و اروپا را خلع سلاح می کند. و منافع سیاسی و اقتصادی آنان را بخطر می اندازد.

پس می توان انتظار داشت که دولت نتانیاهو برای خرابکاری در روند تنش زدایی میان ایران آمریکا در روزهای آینده همه اهرم های نیرومند خود در کنگره و سنای آمریکا را به کار گیرد. دفتر تنانیاهو امروز 20 سپتامبر اعلام کرد که نتانیاهو در سفر به آمریکا برنامه ای به نام "مبارزه با لبخند روحانی" به اجرا می گذارد و قرار است با رسانه های مهم آمریکا در این زمینه صحبت کند. در این تلاشهای ضد صلح که در عین حال ماهیت ضد ایرانی پیدا کرده برخی گروههای ایرانی که خصلت سیاسی خود را از دست داده و تا حد ابزار قدرت های جنگ طلب بین المللی سقوط کرده اند نیز با دولت اسرائیل و جناحهای دست راستی حزب جمهوریخواه آمریکا همراهند.

دولت روحانی در صورتی خواهد توانست با حفظ منافع ملی ایران سیاست تنش زدایی و بهبود مناسبات میان ایران و آمریکا را به پیش ببرد که بتواند رهبر جمهوری اسلامی را به آزادی کامل زندانیان سیاسی و پایان دادن به حصر موسوی و پذیرش آزادی های سیاسی قانونی راضی کند. یعنی با کاهش تنش در داخل دست خود را در تنش زدایی خارجی تقویت کند. علاوه بر این بهبود مناسبات ایران و آمریکا به دو شرط زیر بستگی دارد:

1.شفاف سازی پروژه هسته ای ایران و زدودن تردیدهایی که در این زمینه وجود دارد.

2.دوری گزیدن از شعارها و گفتمان خصمانه علیه اسرائیل و اتخاذ موضعی مشابه موضع دولت محمود عباس در قبال اسرائیل.

خوشبختانه طیف پراکنده اپوزیسیون دموکراسی خواه ایران با وجود آن که در بسیاری از مسایل راهبردی از اشتراک نظر برخوردار نیست، در درک منافع ملی ایران و حمایت از تلاشهایی که برای بهبود مناسبات ایران و آمریکا جریان دارد، همدل و همراه است. بدیهی است که اپوزیسیون دموکراسی خواه به این بلوغ سیاسی رسیده است که منافع ملی ایران را بشناسد و در مخالفت با استبداد دینی به راهی که به این منافع صدمه می زند وارد نشود. بیشترینه جریانات و فعالان این طیف می دانند که تنش زدایی میان ایران و جهان بویژه ایران و آمریکا نه فقط به سود منافع ملی بلکه بطور اخص به مصلحت جنبش دموکراسی خواهی ایران است.

علی کشتگر

[email protected]