صداوسيما و خبر گفت‌وگوی تلفنی، مجتبی بديعی

روزنامه بهار ـ جمعه‌شب وقتی به منزل آمدم، پسرم گفت بابا شنيدی اوباما و روحانی با هم تلفنی صحبت کردند؟ گفتم نه ولی احتمالا خبر درست است. ساعت ۱۲ شب شبکه خبر را گرفتم، ديدم اصلا خبری از گفت‌وگوی تلفنی اوباما و روحانی نيست؟ گفتم يعنی خبر درست نبوده است؟ می‌شود چنين گفت‌وگويی صورت پذيرفته باشد و شبکه خبر سيمای جمهوری‌اسلامی آن را پخش نکند يا پخش آن برايش مهم نباشد؟

صبح که از خواب بيدار شدم سری به راديوهای بيگانه (از خدا بی‌خبر) زدم. ديدم خبر اولشان گفت‌وگوی تلفنی اوباما و روحانی است. بار ديگر اخبار اول صبح شبکه‌های خبری خودمان را گوش کردم خبری از اين گفت‌وگو نبود. دچار بهت و حيرت شده بودم اما به‌زودی از اين حالت خارج شدم. با مروری بر روزهای گذشته ديدم انعکاس خبری سفر روحانی به نيويورک در مقايسه با اولين سفر احمدی‌نژاد به نيويورک اصلا قابل مقايسه نيست. آن کجا و اين کجا. تمام شبکه‌ها از نطق تاريخی احمدی‌نژاد در قلب بلاد کفر می‌گفتند و از ظهور معجزه ‌هزاره سوم و از هاله نور و... و امروز انگار نه انگار که در اين شرايط بحرانی، رييس‌جمهوری کشور و تيم همراهش در جهت تنش‌زدايی، با حفظ اصول و موازين ملی و عزت و حکمت و مصلحت و در هماهنگی کامل با رهبری نظام به آنجا رفته است؟

يادم افتاد علت اين‌که شبکه‌های مختلف سيمای جمهوری‌اسلامی ماموريت يافته‌اند تا کليه نارسايی‌های موجود بر مملکت را رصد کنند و با کنار هم چيدن حرف‌های مسئولان فعلی و سابق در کنار هم، به گونه‌ای فضاسازی کنند که انگاری اين نارسايی‌ها و مشکلات ناشی از مديريت مديران و مسئولان زمان روحانی است و نه ارث و ميراث باقيمانده از دوران احمدی‌نژاد، ناشی از ناهم‌سويی رسانه ملی با فضای فعلی مملکت است.

باورم نمی‌شود اين جهت‌گيری سيمای جمهوری‌اسلامی از لغو واگذاری اراضی نمايشگاه بين‌المللی باشد. اما مگر می‌شود سيمای رسمی جمهوری‌اسلامی آن‌هم در عرصه سياست خارجی لحن و ادبيات و جهت‌گيری‌اش مخالف سياست‌های رسمی و هماهنگ‌شده دستگاه ديپلماسی کشور باشد؟ مگر صداوسيمای جمهوری‌اسلامی می‌تواند ساز جداگانه بزند؟

من از اين‌که سيمای جمهوری‌اسلامی (و به احتمال قوی صدا) منتقد دولت، گفت‌وگوها و برنامه‌های مسئولان باشد و وعده و وعيد آن‌ها را دنبال کند و به نقد و ارزيابی بگذارد، نه‌تنها ناراحت نيستم که خوشحالم. فکر می‌کنم اين رويه به نفع تقويت نظام و ارکان آن است. مسئولان بايد بدانند که رسمی‌ترين و تاثيرگذارترين رسانه (ملی) با جديت برنامه‌ها و سياست‌های آنان را دنبال و منعکس می‌کند. اما با خود گفتم چرا در هشت سال گذشته صداوسيما چنين سياستی نداشت؟ چرا با سخاوتمندی تمام در دو ماهه آخر (دوره انتقال) تمام شبکه‌های خود را در اختيار رييس‌جمهوری سابق و وزرايش گذاشت تا از دستاوردهای خود و بهشتی که تحويل دولت روحانی می‌دهد، سخن بگويد؟ چرا در هشت سال پيش اين اتفاق برای خاتمی و وزرايش نيفتاد؟ مگر صداوسيما شبکه خصوصی است که خط و ربط خاص خودش را داشته باشد و به کسی مربوط نباشد که چه می‌گويد و چگونه اخبار و گزارش‌ها را منعکس می‌کند؟ راستی چرا در يک ماه گذشته برنامه‌های طنز تلويزيون درباره گفت‌وگوهای مسئولان دولت روحانی پررنگ و حاد شده است؟ شايد آن‌ها هم می‌خواهند بگويند ما هم از هوای تازه و فضای باز می‌خواهيم استفاده خودمان را ببريم!

شنبه‌شب اخبار ساعت ۸ شب سيما را نگاه می‌کردم. ديدم خبر اول آن، پخش شايعه! گفت‌وگوی تلفنی اوباما و روحانی است که ساعت‌ها رسانه‌های جهانی با بوق و کرنا آن را دنبال کرده‌اند و بعضی از رسانه‌های داخلی هم هم‌راستا با استکبار جهانی آن را دنبال می‌کنند. در يک لحظه گفتم نکند واقعا شايعه بوده يا از جنس دروغ سيزده بوده است. اما متوجه شدم در پس پخش کلی صحبت‌های اوباما و پخش مصاحبه رياست‌جمهوری در بازگشت به کشور، مساله اين شده است که آيا اوباما به روحانی زنگ زده يا روحانی به اوباما زنگ زده و چون اين روايت يکی نيست پس باز هم ماهيت استکبار جهانی به سرکردگی آمريکای فريبکار روشن شده و در پايان گزارش هم اعلام شد عده‌ای! به استقبال رييس‌جمهوری آمده بودند. در اين ميان آنچه پاسخ داده نشد، مسکوت گذاشتن اين تماس از سوی شبکه خبر (يعنی خبری‌ترين شبکه سيما با وجود فرستادن خبرنگار ويژه به نيويورک) و به فاصله ۲۴ ساعت، شايعه بودن احتمالی اين خبر و دوگانگی اظهارات اوباما و روحانی در اين ارتباط و استقبال عده‌ای از رييس‌جمهوری در فاصله ۲۴ ساعت از چنين رويدادی بود.

ارزيابی سياست صداوسيما در يک ماه گذشته در قبال دولت جديد، احتياج به تعمق جدی دارد. آيا کسی هست که بگويد صداوسيما به کدام سو می‌رود؟