لنگه کفش و نيروهای خودسر (بخوانيد نوچه‌های رهبر)، بهروز ستوده

يکی از وعده‌های آقای حسن روحانی به مردم ايران در جريان انتخابات اخير، "تمسّک به قانون و ايجاد فضای امن در جامعه" بوده است، سئوال مردم ايران از آقای روحانی امروزه می‌تواند اين باشد که: وقتی شما به‌عنوان رئيس‌جمهور در اين کشور امنيت نداشته باشيد و گروه کوچکی از اوباش بدون ترس از قانون و مجازات در مقابل ماشين شما راه‌بندان ايجاد کنند و به‌سوی شما لنگه کفش پرتاب نمايند، يک شهروند ايرانی چگونه می‌تواند در اين کشور احساس امنيت نمايد؟!

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

ويژه خبرنامه گويا

پرتاب لنگه کفش از جانب يکی از ذوب شدگان در ولايت فقيه بسمت رئيس جمهور را هم بايد به فرهنگ سياسی ازاذل و اوباش جمهوری اسلامی اضافه کرد . پديده نوظهور پرتاب لنگه کفش بعنوان اعتراض ، شيوه ای از ابراز مخالفت است که نوچه های خامنه ای از همتايان عراقی خود ياد گرفته اند و آنرا بايد به حساب "بيداری اسلامی" در ميان اراذل و اوباش کشورهای های خاورميانه گذاشت ، و دولت اعتدال آقای روحانی اگر با قاطعيت تمام اقدام به برچيدن ومجازات نيروهای موسوم به "خودسر" ننمايد ، اين نيروها در آينده ای نه چندان دور، در هر جا که اراده کنند حضور خواهند يافت و به مفابله و شرارت با تصميمات دولت خواهند پرداخت . تجربه نشان داده است که نوشيدن جام زهر توسط رهبر نيز هيچ مغايرتی با در صحنه نگاه داشتن"نيروهای خودسر" ندارد بلکه اين دو مکمل يکديگرند ، يعنی ازيکطرف رهبر برای حفظ "بيضه اسلام" در عرصه سياست خارجی جام زهر مينوشد و عقب نشينی ميکند و از طرف ديگر در عرصه سياست داخلی و برای مقابله با نيروهای اصلاح طلب و تحول طلب و دگرانديشان و آزاديخواهان ايران ، به تقويت و تحکيم پايه های قدرت خود ، از جمله "نيروهای خود سر" ميپردازد .

اراذل و اوباش متشکل گرچه از سوی مقامهای جمهوری اسلامی هميشه بعنوان "نيروهای خودسر" معرفی ميشوند ولی همه ميدانند که اين نيروها به هيچ وجه خودسر نيستند ، بلکه همه دارای فرمانده و سرکرده ای هستند که به دستور سرکردگان خود وارد صحنه ميشوند ، برای پيدا کردن سرکردگان و فرماندهان نيروهای خود سر ، کافی است که به شبکه مساجد ، بسيج ، سپاه پاسداران ، نمازهای جمعه و شبکه نوحه خوان ها و تکيه ها و دسته های سينه زنی و کيهان شريعتمداری و غيره و غيره رجوع شود تا بتوان فرماندهان اين به اصلاح نيروهای خود سر را در آنجا جستجو نمود . آقای حسن روحانی که ساليان درازی در شورای امنيت رژيم جمهوری اسلامی خدمت کرده است بی ترديد بهتر از هرکس ميداند که "نيروهای خودسر" اهرم فشار و چماق بيت رهبری است که خامنه ای خودکامه و پيش از او آيت الله خمينی ، اين چماق را بالای سر تمام دولت های جمهوری اسلامی نگاه داشته و هر زمان و عليه هرکسی که اراده کرده اند استفاده نموده اند . در حقيقت سرکرده و فرمانده اصلی شبکه وسيع "نيروهای خود سر" ، کسی نيست بجز بيت رهبری و اصولاً موتور فعال انقلاب اسلامی از ابتدای پيدايش تا به امروز همين "نيروهای خود سر" بوده اند که تابع هيچ قانون و مقررات و تشکيلات واحدی نيستند ولی مانند يک ارتش غيبی و آماده به خدمت ، در هر زمان که بيت رهبری تشخيص دهد وارد صحنه ميشوند و فضای جامعه را آشوب زده مينمايند .

از نخستين دولت جمهوری اسلامی (دولت مرحوم بازرگان) تا آخرين اش (دولت آقای روحانی) ، همه دولت ها هميشه با پديده منحوسی بنام"نيروهای خود سر"دست به گريبان بوده اند و تا کنون هيچ دولتی موفق به کنترل و يا از پای درآوردن اين اژدهای هفت سر نشده است ، حتی دولت احمدی نژاد که نور چشم و دست نشانده ی مخصوص رهبر بود ، زمانی که برای عوامفريبی تظاهر به استقلال از بيت رهبری نمود ، "نيروهای خودسر" در مقابل اش صف آرائی کردند و يک شبه او را از سرير قدرت به حضيض ذلت نشاندند ، وآقای محمد خاتمی رئيس دولت اصلاحات ، پس از اينکه دوران رياست جمهوری اش به پايان رسيد در پاسخ به منتقدين خود اظهار داشت که : دولت او بطور متوسط هر ۹ روز با يک بحران و جنجال آفرينی در کشور مواجه بوده است ، اما آقای خاتمی هرگز به مردم ايران نگفت که آن بحران سازی و جنجال آفرينی از کجا سرچشمه ميگرفته است و سرکردگان "نيروهای خود سر" چه کسانی هستند ؟! آقای خاتمی که تجربه ی هشت قتل های زنجيره ای را در دوران دولت خويش ازياد نبرده است ، امروزه بدرستی بدولت آقای روحانی هشدار ميدهد که : « اگر جلوی جريانات تخريبی گرفته نشود مثل زمان اصلاحات می‌شود که اوايل اين طور بود و بالاخره منجر به ترور شد » ، ايشان بدرستی در اين خصوص به آقای روحانی هشدار ميدهد ، چون کسانی که امروز جرأت ميکنند بسمت رئيس جمهور لنگه کفش پرتاب نمايند و مجازات نشوند ، بی ترديد فردا به سمت دگرانديشان و مخالفان جمهوری اسلامی گلوله شليک خواهند کرد ، و با چاقو و چماق و زنجير در هر کجا به تجمع مردم و دگرانديشان حمله خواهند کرد .

اقای خاتمی در ارتباط با پرتاب لنگه کفش بطرف ماشين آقای روحانی ، ضمن اظهار نگرانی و هشدار به مسئولان کشور از جمله چنين ميگويد :

«اين جريان خشونت‌گرای بی‌منطق ، نقد نمی‌کند تخريب می‌کند، اين جريان درموقعيتی که رئيس جمهور رفته و از ملت و عزت آن دفاع می‌کند و مورد تاييد رهبری است به روش‌هايی که به شدت مورد نقد مقام معظم رهبری است به تخريب دولت دست زده‌اند، نمونه اش در قم بود، اينجا دوباره اين مسائل تکرار می‌شود که قابل قبول نيست، فعلا کاری ندارم به اينکه نيت‌ها چيست؟ ممکن است خير بوده باشد گرچه اينها را خودسر نمی‌دانم بلکه آنرا سازماندهی‌شده می‌دانم ، وزارت اطلاعات و قوه قضاييه مسئول است که اين امر را پيگيری کنند ...من از آقای روحانی دفاع نمی‌کنم بلکه از حق ملت، مصلحت و امنيت ملت دفاع می کنم، اين جريانات امنيت ملت را به هم می‌زنند تعداد اقدام‌کنندگان کم است ولی زور شان زياد است »

آقای خاتمی راست ميگويد : «تعداشان کم است ولی زورشان زياد است» ، اما آقای خاتمی نميگويد که اين تعداد کم ، اين قدرت و زور زياد را از کجا بدست آورده اند ؟! آقای خاتمی آنجا که ميگويد اقدام "نيروهای خود سر" مورد تأييد مقام معظم رهبری نيست ! راست نمی گويد ، چرا که آشوب گری اين نيروها صددر صد مورد تأييد خامنه ای و نيروهای امنيتی – نظامی تحت فرماندهی بيت رهبری است ، و گرنه در کشوری که روزنامه نگاران و وکلا و دانشجويان و استادان دانشگاه را بجرم انتقاد از وضعيت ناهنجار کشور ، در بيدادگاههای جمهوری اسلامی محاکمه و به زندانهای طويل مدت محکوم ميگردند ، و در کشوری که پليس و نيروی انتظامی و نيروهای لباس شخصی همه روزه در کوچه و خيابان زنان و دختران ايران را به جرم واهی عدم رعايت حجاب اسلامی مورد اذيت و آزار قرار ميدهند ، چگونه ميتوان در حضور پليس و نيروهای امنيتی جمهوری اسلامی ، راه عبور را بر اتومبيل رئيس جمهور بست و بسوی او لنگه کفش پرتاب کزد ؟! بعلاوه آقای خاتمی وقتی که ميگويد کاری به "نیّت" اراذل و اوباش ندارد چون ممکن است "نیّت خير" داشته باشند ! ايشان آشکارا عوامفريبی ميکند و برای اعمال جنايتکارانه "نيروهای خودسر" کلاه شرعی درست مينمايد ! آخر اين چه استدلالی است که گفته شود : اراذل و اوباش ممکن است در حملات شان به اين و آن ، نيت خير داشته باشند ! با اين استدلال آقای خاتمی ، هر شکنجه و اعدام و ترور و جنايتی را ميتوان توجيه کرد ، چرا که شکنجه گران و جنايتکاران جمهوری اسلامی نيز ميتوانند ادعا نمايند که با نیّت خير شکنجه ميکنند و آدم ميکشند !

داستان"نيروهای خودسر" داستان ديروز و امروز جمهوری اسلامی نيست ، داستان دردناکی است که از فردای انقلاب ۵۷ تا به امروز ادامه داشته است و چنين بنظر ميرسد که تا ولايت فقيه و بيت رهبری برايران حکومت ميکنند اين داستان ادامه خواهد داشت ، نخستين رئيس جمهور ايران ، آقای ابوالحسن بنی صدر هنگامی که به مناسبت سالگرد درگذشت دکتر مصدق در روز چهاردهم اسفند ماه ۱۳۵۹ در ميان دهها هزار نفر از مردم تهران در دانشگاه تهران مشغول سخنرانی بود ، گروهی کوچک مرکب از ۳۰ – ۴۰ اوباش ، با شعار "حزب فقط حزب الله ، رهبر فقط روح الله" به قصد برهم زدن نظم سخنرانی رئيس جمهور وارد جمعيت شدند ، آقای بنی صدر از پشت بلند گو چندين بار از آنان را آرامش دعوت کرد و خواهش نمود که با ايجاد سرو صدا در آنجا مزاحم مردم نشوند ، اما آنها گوششان به درخواست رئيس جمهور بدهکار نبود ، تا اينکه سرانجام جوانان آزاديخواه و مردم به دور آنان حلقه زدند و تک تک آنان دستگير نمودند ، رئيس جمهور کشور که خود از نزديک شاهد آن صحنه بود از مردم خواست که جيب های آنان را بگردند و کارت های شناسائی و يا اگر سلاحی را با خود حمل ميکنند از آنها بگيرند و آنان را رها سازند که بروند . چند دقيقه بعد محتويات جيب ازاذل و اوباش حزب الله ، در جايگاه سخنرانی تحويل آقای بنی صدر داده شد : هفت تير ، چاقو ، پنجه بکس ، زنجير ، تيغ موکت بُری از جمله محتويات جيب آنها بود . رئيس جمهور نام و نشانی آن افراد را که اکثراً عضو کميته های انقلاب و يا مساجد محلات مختلف تهران بودند از روی کارت شناسائی آنان برای چندين هزار مردمی که در آن سخنرانی حضور داشتند اعلام داشت ، از چهاردهم اسفند ماه ۱۳۵۹ تا ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ ، روزهائی است که آيت الله خمينی برای نسل کشی گروههای سياسی و جامعه روشنفکر و دگرانديش ايران و برکنار کردن آقای بنی صدر از مقام رياست جمهوری ، تمامی نيروی های ارتجاعی نهفته در جامعه و اراذل و اوباش چاقو کش را بسيج نمود . شرح جنايات حکومت نوبنياد خمينی در آن روزها چيزی نيست که در اين مختصر بگنجد ، اشاره به آن روزها در اين نوشته فقط بمنظور ياد آوری برای آقايان اصلاح طلب و اعتدال گرا که در آن روزها پا در رکاب رهبر خون ريز انقلاب داشتند و در دگرانديش کشی از يکديگر سبقت می جستند و امروزه خود در معرض حمله"نيروهای خودسر" قرار گرفته اند بود و نه چيز ديگری .

سخن آخر – يکی از وعده های آقای حسن روحانی به مردم ايران در جريان انتخابات اخير ، "تمسّک به قانون و ايجاد فضای امن در جامعه " بوده است ، سئوال مردم ايران از آقای روحانی امروزه ميتواند اين باشد که : وقتی شما بعنوان رئيس جمهور در اين کشور امنيت نداشته باشيد و گروه کوچکی از اوباش بدون ترس از قانون و مجازات در مقابل ماشين شما راه بندان ايجاد کنند و بسوی شما لنگه کفش پرتاب نمايند ، يک شهروند ايرانی چگونه ميتواند در اين کشور احساس امنيت نمايد؟! در مقابل ازاذل و اوباشی که خود را تجسّم مسلم قانون الهی و ذوب شده در ولايت فقيه ميدانند و هرکدام از آنان به نهادی از قدرت در جمهوری اسلامی و بيت رهبری متصل ميباشند و از آنان دستور ميگيرند ، راستی کدام قانون قرار از حقوق شهروندان ايرانی دفاع نمايد آقای رئيس جمهور؟