بيانيه ۱۶۵ فعال و نويسنده چپ در اعتراض به اصلاحيه قانون تامين اجتماعی در حمايت از کارگران

بر هيچ کس پوشيده نيست که طبقه کارگر ايران با کمترين دستمزد و تحت فشار مضاعف گرانی و تورم، به ورطه فقر و تهی دستی مطلق فرو افتاده است. علی رغم اين همه به سادگی می توان ديد که تشديد استثمار کارگران همچنان برای سيرکردن حرص و طمع سرمايه داران و رژيم حامی سرمايه داری کافی نيست. اين بار در راستای سياست های نئوليبرالی، جمهوری اسلامی و سازمان تامين اجتماعی آن، تحت نام اصلاحات، تهاجم ديگری را عليه طبقه کارگر ايران آغاز کرده اند.

اصلاحيه مورد نظر شامل تغييراتی است آشکارا بر ضد منافع طبقه کارگر که چند نمونه از آنرا در ذيل برمی شماريم:

افزايش سن و سابقه بازنشستگی در مشاغل عادی و سخت و زيان آور
در تبصره ۲ از ماده ۳۶ لايحه اصلاحيه مقرر شده است که سازمان می تو اند متناسب با سن اميد به زندگی در کشور به تدريج شرايط بازنشستگی را از جهت سن و سابقه تاپنج سال افزايش دهد. بالا بردن سن بازنشستگی به معنای ايجاد دشواری بيشتر در روند بازنشستگی ، دريافت حق بيمه اضافه تر و در انتها پرداخت کم ترين کسری به کارگران است (پرداخت هر چه کمتر حقوق بازنشستگی به کارگران است) اين قانون مجدانه در تلاش است که با انباشت حق بيمه کارگران، منبع درآمد ديگری برای افزايش سرمايه ی اين سازمان فراهم کند.

افزايش پرداخت بيمه توسط کارگران
بر اساس ماده۱۷ اين اصلاحيه، بيمه شدگان حقوق بگير (دارای کارفرما) بايد ۹ درصد از حقوق ماهيانه خود را بابت سهم بيمه پرداخت کنند. اين در حالی است که در ماده ۲۸ قانون فعلی، سهم بيمه شدگان حقوق بگير معادل هفت درصد حقوق دريافتی است. افزايش ۲ درصدی حق بيمه کارگران تنها به معنای کاهش تعهدات خدمات درمانی دولت نسبت به کارگران می باشد و اين در مقياس وسيعتر به کاهش قدرت خريد آن ها در اين تورم کمرشکن منجر خواهد گرديد.

فروش کاهش تعهدات بيمه و خدمات درمانی رايگان از جانب سازمان تامين اجتماعی
در صورت تصويب اين قانون به اين معنا می باشد که تعداد دفعات بيماری مورد قبول هر کارگر محدود می باشد و کارگران بايد بيش از تعداد معينی بيمار نشوندو تعداد دفعات مراجعه ی آن ها به مراکز درمانی کم تر از سقف مجاز باشد تا شامل اضافه پرداخت نشود.

خصوصی سازی مراکز درمانی متعلق به سازمان تامين اجتماعی از طريق واگذاری مديريت اين مراکز
تبصره ۵ از ماده ۳۴ اصلاحيه، سازمان تامين اجتماعی را موظف می کند که نسبت به واگذاری تصدی مراکز درمانی ملکی خود با حفظ مالکيت و نظارت خويش به بخش غير دولتی اقدام نمايد. اين در حالی است که بررسی نمونه های مشابه در سراسر جهان نشان می دهد که هر گونه خصوصی سازی در مراکز بهداشتی و درمانی نه تنها به معنای حمله به وضعيت سلامت کارگران است، بلکه فراتر از آن نشانه مستقيم محروم کردن بخش عمده ای از جامعه از خدمات درمانی و بهداشتی ست
- انتقال تعهدات دولت در حوزه بهداشت عمومی به سازمان تامين اجتماعی
- واگذاری اختيارات معينی به دولت در خصوص پرداخت يا عدم پرداخت سهم ۳ درصدی حق بيمه دولتی.

اين در حالی ست که نهاد دولتی سازمان تامين اجتماعی، با اين که به هدف ارائه خدمات اجتماعی مشخص به کارگران، بيمه شدگان و بازنشستگان تاسيس شده است، خود به يک بنگاه اقتصادی تبديل شده است. سرمايه شرکت سرمايه گذاری سازمان تأمين اجتماعی ۱۲۰ هزار ميليارد تومان برآورد شده است، اين شرکت سالانه حدوداً ۳ درصد سود ميدهد در صورتی که بايد ۱۹ يا (براساس ابلاغ هیأت امنا) ۲۴ درصد سود سالانه پرداخت کند. اين سرمايه به صورت خلق الساعه به وجود نيامده است و اين سرمايه انباشت شده حاصل حق بيمه ای است که اين سازمان ريال به ريال آن را به صورت ماهانه از جيب کارگران می گيرد.

اين لايحه ضد کارگری، در راه مجلس شورای اسلامی است تا با تصويب درمجلس و در سکوتی معنادار، سرنوشت ۳۶ ميليون بيمه شده اصلی و تبعی را در دستان خود بگيرد. لايحه اصلاحی می خواهد با قانون ضد کارگری سه جانبه گرايی که در آن نمايندگان دولت، کارفرما و کارگران حضور دارند، نه تنها به معيشت کارگران و مزدبگيران، بلکه به وضعيت بهداشت و درمان آن ها و بازنشستگی شان حمله کند.

ما جمعی از فعالان و نويسندگان چپ ضمن محکوم کردن اين اصلاحيه، اجرايی شدن آن را به معنای تخريب هر چه بيشتر وضعيت معيشت، بهداشت و آينده طبقه کارگر می دانيم. سازمان تامين اجتماعی را نهاد کارفرمايان و اتحاديه آنان برای زدن معيشت کارگران است. تصويب هر گونه قانونی در آن بايد با نظر مستقيم کارگران و نمايندگان و اقعی آنان که منبع درآمد اصلی اين سازمان هستند صورت بگيرد. ما مشروط کردن بازنشستگی کارگران مشاغل سخت و زيان آور را که آن را منوط به پرداخت حق بيمه ۴ درصد از طرف کارفرما کرده است، قانونی برای دور زدن کارگران و سرگردان کردن آنان از طرف دولت می دانيم.

و هر گونه تعيين پيش شرط را برای بازنشستگی کارگران محکوم می کنيم. علاوه بر اين همه ما ضمن محکوم کردن سياست های خصوصی سازی، پياده کردن اين سياست ها در واگذاری مراکز درمانی و بهداتشی به بخش خصوصی ، نشانه اصلی محروم کردن جامعه و ۳۶ ميليون بيمه شده اصلی و تبعی از اين خدمات دانسته و اجرای اين قانون را محکوم می کنيم.

جمعی از فعالين و نويسندگان چپ
۲۷ سپتامبر ۲۰۱۳

امضا کنندگان:
۱. بيتا ابدالی
۲. شجاع ابراهيمی
۳. افشين ابراهيميان
۴. بشير احسانی
۵. نادر احسنی
۶. عسل اخوان
۷. رضا اسدآبادی
۸. آرمان اسماعيلی
۹. پروين اشرفی
۱۰. محمد اشرفی
۱۱. رضا اکوانيان
۱۲. مرجان افتخاری
۱۳. مريم افشاری
۱۴. نيما امام جمعه
۱۵. محمد اميرانی
۱۶. امير اميرقلی
۱۷. بايز افروزی
۱۸. بابک اکبری فراهانی
۱۹. دلشاد امينی
۲۰. شيرزاد امينی
۲۱. کويستان امينی
۲۲. شادی انصاری
۲۳. جمال انفرادی
۲۴. ايرج آبشار
۲۵. طاها آزادی
۲۶. سهيل آصفی
۲۷. مهدی آميزش
۲۸. ابراهيم آوخ
۲۹. زبير باريک رو
۳۰. ويدا باليخانی
۳۱. سليمان بايزيدی
۳۲. کاوه بنايی
۳۳. عليرضا بهجودی
۳۴. سياوش بيابانی
۳۵. روزبه بيات
۳۶. بابک پاشاجاويد
۳۷. نيما پوريعقوب
۳۸. هژير پلاسچی
۳۹. محسن پويان مهر
۴۰. بختيار پيرخضری
۴۱. توفيق پيرخضری
۴۲. حسين تقی پور
۴۳. مهدی توپچی
۴۴. علی ثباتی
۴۵. محسن ثقفی
۴۶. بهروز جاويد تهرانی
۴۷. ليلا جديدی
۴۸. بابک جليلوند
۴۹. سيامک جهانبخش
۵۰. شيدا جهان بين-ترانه آزادی
۵۱. سميرا حاتمی زاده
۵۲. بيتا حاجی صادقيان
۵۳. سعيد حبيبی
۵۴. حسن حسام
۵۵. پروين حسن پژوه
۵۶. سعيد حسن زاده
۵۷. فرزاد حسن زاده
۵۸. آرش حسنيی
۵۹. پيمان حسينی
۶۰. محمدرضا حميدی
۶۱. مينا خانلرزاده
۶۲. محمد خانی
۶۳. مينا خانی
۶۴. بهمن خدادادی
۶۵. کيوان خسروزاده
۶۶. احد خليلوند
۶۷. حميد خندانی
۶۸. جميل خوانچه زر
۶۹. هادی خوجينيان
۷۰. يوسف خيرخواهی
۷۱. بينا داراب زند
۷۲. بابک ذاکری
۷۳. سونيا راد
۷۴. رسول راسخ
۷۵. عطا رحمتی
۷۶. آريا رحيمی
۷۷. هادی رحيمی
۷۸. گلاويژ رستمی
۷۹. علی رسولی
۸۰. نسيم روشنايی
۸۱. اميد رضايی
۸۲. شراره رضايی
۸۳. بهروز رضوانی
۸۴. محسن رضوانی
۸۵. سيمين روزگرد
۸۶. نويد زکريايی
۸۷. نريمان زمانزاده
۸۸. بهرنگ زندی
۸۹. صفار ساعد
۹۰. سپيده سالار
۹۱. شيوا سبحانی
۹۲. فرانک سعيدی
۹۳. ژاله سهند
۹۴. سيامک شاکری
۹۵. خورشيد شاه ابراهيمی
۹۶. شراره شاهد
۹۷. بهرام شجاعی
۹۸. رسول شوکتی
۹۹. سياوش شهابی
۱۰۰. سوسن شهبازی
۱۰۱. مصی شيروانی
۱۰۲. آوات صادقی
۱۰۳. بيژن صباغ
۱۰۴. نسيم صداقت
۱۰۵. حميد صفری
۱۰۶. علی عجمی
۱۰۷. ياسر عزيزی
۱۰۸. آزاد عزيزيان
۱۰۹. جهان عليخانی
۱۱۰. سوگند عليخواه
۱۱۱. محسن عمادی
۱۱۲. برهان عظيمی
۱۱۳. امير علی دوست
۱۱۴. منصور عليزاد
۱۱۵. شاديار عمرانی
۱۱۶. هنر غزالی
۱۱۷. محمد غزنويان
۱۱۸. امير غفاری
۱۱۹. کامبيز غفوری
۱۲۰. تقی غفوريان
۱۲۱. مصی فتحی
۱۲۲. منصور فتحی
۱۲۳. آسو فتوحی
۱۲۴. محمد فاتحی
۱۲۵. باقر فاطمی
۱۲۶. بابک فراهانی
۱۲۷. سيروان قادری
۱۲۸. ابراهيم قربانپور
۱۲۹. امين قضايی
۱۳۰. الوار قلی وند
۱۳۱. مسعود قهرمانی
۱۳۲. کمال کردستان
۱۳۳. علی کلانتری
۱۳۴. آرش کمانگير
۱۳۵. روزبه کورواغلی
۱۳۶. الناز کيان
۱۳۷. امير کيان پور
۱۳۸. ريحانه گلی
۱۳۹. فاطمه ليلازی
۱۴۰. فرهاد مرادی
۱۴۱. توفيق محمدی
۱۴۲. حامد محمدی
۱۴۳. لاله محمدی
۱۴۴. سام محمودی سرابی
۱۴۵. داريوش محمدی مجد
۱۴۶. سپهر مساکنی
۱۴۷. سعيد مظفری
۱۴۸. حسن معارفی پور
۱۴۹. چنور مکی
۱۵۰. نظام ملازاده
۱۵۱. گلناز ملک
۱۵۲. عزت ملکی
۱۵۳. زهره مهرجو
۱۵۴. امير مهرزاد
۱۵۵. بهروز مهری
۱۵۶. عزيز ميری
۱۵۷. وريا نقشبندی
۱۵۸. پويا نودهی
۱۵۹. نيک نيکومنش
۱۶۰. حميدرضا واشقانی فراهانی
۱۶۱. اعظم وفايی
۱۶۲. محمد ولدی
۱۶۳. چيا ويسيانی
۱۶۴. مهری هاو
۱۶۵. حسين يوسفی