بيانيه نويسندگان و فعالان سياسی چپ ايران درباره اوضاع سوريه

سرانجام پس از سی و يک ماه جنگ و منازعه بين نيروهای اپوزيسيون و حاميان بشار اسد که با مداخله ديگر کشورها يکی از خونبارترين صفحات تاريخ در خاورميانه را رقم زد، آنچه بيم آن می رفت در شرف وقوع است. اعلان حمله نظامی ايالات متحده به سوريه بعد از دوسال منازعات خونين طرفين و در نتيجه تضعيف نهادهای مردمی ، اتمام سناريويی است که غرب از ابتدا در خوانش آن نقش داشته است.

دولت ايالات متحده و حاميان آن ، به بهانه فقدان گزينه‌ای صلح آميز برای اتمام منازعات، استعفای بشار اسد و کناره‌گيری حزب بعث از قدرت، مداخله نظامی غرب را در سوريه به عنوان تنها گزينه باقی مانده مطرح کرده‌اند. اين در حالی است که هدف اين حمله حتا نه سرنگونی حکومت اسد بلکه دادن درس عبرتی به او و جمهوری اسلامی ايران عنوان شده است. از يک سو «شورای ملی سوريه» و ديگر احزاب پيوسته به اوپوزسيون در کنار «ارتش آزاديبخش» با حمايت ايالات متحده و متحدين غربی آن مسلح به خيابانها آمده اند . از سوی ديگر حزب بعث و ارتش سوريه با حمايت و دخالت سپاه قدس پاسداران انقلاب اسلامی، حزب الله لبنان و شبه نظاميان «شبيحه» بر سر مردم آتش فرو ريخته اند. درگيريهايی که بدون حمايت و دخالت مستقيم دول غربی از يک سو و جمهوری اسلامی ايران و روسيه از سوی ديگر بالغ بر صد و سی هزار نفر کشته برجای نمی گذاشت.

اين اوضاع با پيوستن القاعده، وهابيون، سلفيها و جبهه النصرت به اپوزيسيونِ مورد حمايت غرب، عربستان سعودی و قطر وخيم‌تر گشت. آغاز نسل کشی غيرنظاميان کرد، آشوری و نُصَيری (علوی، و ترکمن توسط اين عناصر مرتجع، برخی از احزاب متحد «شورای ملی سوريه» را وادار کرد تا از اين شورا خارج شده و به وفاداران اسد پيوندند.

سياست و دخالت خارجی غرب موجب گشت که نيروهای مردمی مانند «کميته هماهنگی ملی برای تغييرات دموکراتيک» (ائتلافی متشکل از سيزده حزب چپ و کرد) ابتکار عمل را از دست داده و مبارزه توده‌های مردمی با حکومت بشار اسد را به عرصه تاخت و تاز نيروهای ضد انقلاب و فرصت طلب تبديل شود. اين وضعيت راه را برای پياده کردن سناريوی ديکتاتوری مطلق و ناقض حقوق بشری باز می کندکه پيشتر در افغانستان، عراق و ليبی شاهد بوديم. اکنون استفاده از سلاح شيميايی بهانه‌ای است برای حضور نظامی ايالات متحده و همپيمانانش در سوريه حتا پيش از صدور رای شورای امنيت.

رسانه‌های جريان اصلی در وارونه جلوه دادن آنچه در سوريه اتفاق می‌افتد، نقش پررنگی ايفا کرده‌اند. آنها با بزرگنمايی شورای ملی سوريه، به عنوان تنها گروه مخالف رژيم، احزاب چپ اوپوزسيون در جناح کميته هماهنگی ملی را ناديده انگاشته اند. آنها همچنين هر گونه مخالفتی با دخالت دول خارجی و مداخله‌ به اصطلاح بشردوستانه ايالات متحده را به مثابه همپيمانی با اسد جلوه داده‌اند. اين رسانه ها مساله سوريه را جنگی داخلی جلوه داده اند که گزينه ای برای رهايی از آن وجود ندارد مگر مداخله نظامی ايالات متحده و همپيمانانش. آنها از آغازين روزها بر طبل جنگ کوفته اند.

مردم سوريه، هر روزه خون می دهند، کودکانشان کشته می شوند، مسيحيان و شيعيان و اکراد قتل عام می شوند و حقوق بشر تنها در اثبات لزوم حضور نظامی غرب گام بر می دارد. الگويی که پيشتر از اين مداخله به اصطلاح بشردوستانه رسم شده است، عراقی است که پس از يک دهه حضور ايالات متحده، انگلستان و همپيمانان ناتو همچنان هر روزه شاهد کشتار گروهی مردم بی گناه، گسترش ناامنی، اضمحلال زيرساختهای اقتصادی، گسترش تروريسم اسلامگرا و ادامه قتل عام مسيحيان عراق، آوارگی مردم عراق، تخريب ساختارهای شهری و روستايی، نبردهای قومی، و عدم ثبات در اين کشور است. صورت عراق همچنان خونين است و نسخه در دسترسی است از حضور نظامی غرب به عنوان تنها گزينه رهايی از ديکتاتوری صدام و حزب بعث؛ نتيجه مستقيم وارونه جلوه دادن شرايط عراق آن روز توسط رسانه ها در راستای تصديق سياستهای ايالات متحده آمريکا.

ما، نويسندگان و فعالان سياسی چپ ايران، در کنار مردم سوريه و در مسير قيام آنها:

سياستها و اعمال حکومت جنايتکار بشار اسد و حزب بعث و کشتار مردم بی دفاع سوريه را محکوم می کنيم.

حمايت و دخالت حکومت اسلامگرا و ديکتاتوری جمهوری اسلامی ايران را از بشار اسد محکوم می کنيم.
قتل عام کردها، ترکمن‌ها، آشوريان و علويان سوريه را به دست اسلام گرايان تندرو القاعده، سلفی ها، وهابيون، و جبهه النصرت محکوم می کنيم.

هر گونه حضور و دخالت نظامی ايالات متحده آمريکا و همپيمانانش در ناتو را در سوريه و آغاز جنگ را محکوم می کنيم.

ما، نويسندگان و فعالان سياسی چپ ايران، تنها راه برون رفت از بحران و پايان دادن به اين فاجعه بشری در سوريه را حمايت و دفاع از اپوزسيونی مشروع و مردمی می دانيم . اين اپوزسيون بايد تحت هر عنوانی مرزبندی خود را با عناصر اسلامگرا از يک سو و حکومت‌های مداخله‌گر مشخص کند، حقوق اقليت های مذهبی و قومی را به رسميت شناخته و متعهد شود که بهترين راه حل را برای دفاع از مردم انتخاب خواهد کرد. اين تنها راه چاره برای پايان دادن به کشتار مردم در سوريه و حصول نتايج راهگشا در برقراری ثبات در سوريه، پايان بخشيدن به ديکتاتوری حزب بعث، جلوگيری از وقوع فاجعه انسانی ديگری در منطقه و کمک به انقلاب مردمی سوريه است.

امضا کنندگان:
يرواند آبراهاميان
اميرعباس آذرم وند
فرهاد آذين
طه آزادی
مجيد آژنگ
سهيل آصفی
مهدی آميزش
بهار ابراهيمی
شجاع ابراهيمی
نيما ارانی
آرمان اسماعيلی
نگار اشرف دهقانی
مرجان افتخاری
علی افشار
مريم افشاری
محمد اميرانی
امير اميرقلی
دلشاد امينی
شيرزاد امينی
کويستان امينی
شادی انصاری
جمال انفرادی
سليمان بايزيدی
کاوه بنائی
عليرضا بهجودی
سامان پيجو
سهراب بهداد
روزبه بيات
اکرم بيروند
محسن ثقفی
محمد حبيبی
اميد حبيبی نيا
پروين حسن‌پژوه
سعيد حسن زاده
پيمان حسينی
عطا خاکی
کيوان خسروزاده
جميل خوانچه زر
هادی خوجينيان
اسماعيل خودکام
يوسف خيرخواهی
سروش دشتستانی
نويد ذکريايی اقدم
سيامند رحمانی
پژمان رحيمی
هادی رحيمی
علی رسولی
دوميتيلا روشن
نسيم روشنايی
مصلح ريبوار
فريبرز رئيس‌دانا
نريمان زمانزاده
بهرنگ زندی
شيوا سبحانی
بابک سليمی زاده
ژاله سهند
ايرج سيف
سوسن شهبازی
مريم شيخ
بيژن صباغ
سيامک صبوری
حميد صفری
سياوش عباسی
تورج عبداللهی
آرش عزيزی
آرمان عزيزی
پويا عزيزی
کمال عزيزی
برهان عظيمی
سوگند عليخواه
ارژنگ عليپور
منصور علی زاد
سليمان عليزاده
شاديار عمرانی
هنر غزالی
محمد غزنويان
محمد فاتحی
باقر فاطمی
مصی فتحی
نگين قادری
امين قضايی
مسعود قهرمانی
پويا کاظمی
کمال کردستان
ناصر کمانگر
کيوان گلرخی
ريحانه گلی
شورش لرستانی
احمد لطفی
فاطمه ليلازی
ناهيد مذکوری
ژوربين مردوخی
سعيد مظفری
اميرمحسن محمدی
حامد محمدی
سام محمودی سرابی
بهار معارفی پور
حسن معارفی پور
شاهين مهابادی
زهره مهرجو
امير مهرزاد
محمد ولدی
چيا ويسيانی
مهری هاو