محمد شريف، استاد اخراجی دانشگاه: به درخواستم برای بازگشت به دانشگاه پاسخی داده نشده است

• محمد شريف: درخواستم را به همراه تمام اسناد و مدارک تحويل دادم اما عليرغم همه حرف های که زده می شود تا به اين لحظه در مورد من هيچ اقدامی صورت نگرفته است با اين حال من همچنان اميدوارم که به تدريس دعوت شوم.

کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران ـ دکتر محمد شريف، وکيل دادگستری و استاد حقوق دانشگاه علامه طباطبايی که فروردين ماه ۱۳۹۰ از دانشگاه اخراج شد به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت که پس از اظهارات اخير جعفر توقيفی، سرپرست وزارت علوم برای بازگشت اساتيدی که در سال های اخير اخراج شده اند درخواست بازگشت به کار خود را به روابط عمومی وزارت علوم تحويل داده اما هنوز وزارتخانه هيچ پاسخی به او نداده است. محمد شريف با اظهار اميدواری از اينکه “اين قول و وعده های که برای برگشت اساتيد اخراجی داده اند تحقق پيدا کند” به کمپين گفت که در طول دو سال و نيم گذشته ای که از اخراجش گذشته است مجبور به کارهای ديگری برای امرار معاش شده که تا کنون نيز اين روند ادامه دارد.

محمد شريف که سابقه ۲۵ سال تدريس را به عنوان عضو هيات علمی دانشگاه و استاد مدعو در کارنامه کاری خود دارد در فروردين ماه ۱۳۹۰ بدون عنوان توضيح و دليلی از تدريس از دانشگاه علامه طباطبايی اخراج شد. او پس از وقايع انتخابات رياست جمهوری سال ۸۸ وکيل بسياری از زندانيان سياسی مانند احمد زيد آبادی، شيوا نظر آهاری، زينب جلاليان و مسعود باستانی بود و همچنين وکيل برخی از اساتيدی که قبل از خودش از دانشگاه ها اخراج شده بودند مانند استاد مرتضی مرديها. او در زمان اخراج عضو هيات علمی دانشگاه علامه طباطبايی بود.

جعفر توقيفی، سرپرست وزارت علوم در شهريور ماه امسال اعلام کرد که کارگروهی در وزارتخانه علوم برای بررسی مجدد درخواست های اساتيدی که در هشت سال گذشته اخراج يا به اجبار بازنشسته شده اند تشکيل شده است. به گفته او استادان اخراجی يا به اجبار بازنشسته می توانند شکايت های خود را مجددا در اين کارگروه مطرح کنند که در نهايت در کميته ای به اين شکايت ها رسيدگی می شود.

محمد شريف به کمپين گفت: « بعد از صحبت های آقای توقيفی در مورد اينکه اساتيد اخراجی می توانند درخواست برگشت به دانشگاه را بدهند من هم حدود دو هفته پيش به وزارت علوم رفتم و درخواستم را به همراه تمام اسناد و مدارک تحويل دادم اما عليرغم همه حرف های که زده می شود تا به اين لحظه در مورد من هيچ اقدامی صورت نگرفته است با اين حال من همچنان اميدوارم که به تدريس دعوت شوم. من در اين مدت مطالعات علمی ام را رها نکردم و کتابی در مورد وضعيت حقوقی اقليت قومی در ايران با تمرکز بر اقليت ملی کردستان نوشتم که آماده انتشار است.»

دکتر محمد شريف در گفتگوی قبلی خود با کمپين درباره دليل اخراجش از دانشگاه گفته بود: «« به نظرم کار کردن روی پروند ه های حقوق بشری باعث اخراجم از دانشگاه شده است چون اتفاق خاص ديگری نيفتاده است. اما عليرغم اينکه تقريبا بالاترين حجم پرونده های حقوق فردی و آزادی های عمومی را داشته ام همواره تلاش کردم تا خودم را در چارچوب قوانينی ملزم بدانم که بهشان اعتقاد نداشتم و هيچگاه هم از اين چارچوب ها خارج نشدم. به اصلاح وکيل قانون گرايی بوده ام. به ندرت مصاحبه می کردم و حتی امکان از مصاحبه با رسانه های خارجی پرهيز می کردم تا بتوانم به خدماتم ادامه دهم. اگر مصاحبه های هم کردم به صورت شفاهی و نقل قول حرف هايم منتشر شده و هيچگاه به شکل رسمی نبوده است.»

اين استاد دانشگاه در مصاحبه قبلی خود با کمپين همچنين گفته بود که نامه اخراجش از دانشگاه را دانشجوی سابقش امضا کرده است. او در همان زمان به کمپين گفت که از مسولان دانشگاه علامه طباطبايی به ديوان عدالت اداری برای اخراجش شکايت کرده است.

اين استاد اخراج شده به کمپين در مورد نتيجه اعتراضش به ديوان عدالت اداری کشور پس از دو سال و نيم گفت که “هنوز به پرونده او رسيدگی نشده است.”

آقای شريف در پاسخ به اين سوال که در زمان اخراجش از دانشگاه تا کنون چگونه زندگيش را اداره می کند، گفت: «من چون معاش زندگيم در اين ۲۵ سال روی حقوق آخر ماه دانشگاه استوار بود به همين دليل بعد از اخراجم با يک شوک اقتصادی مواجه شدم و مجبور شدم به کارهای ديگری تن بدهم. از نظر وکالت من وکيل پرونده های حقوق بشری هستم و اين پرونده ها اصولا مجانی است بنابراين از طريق وکالت هم نتوانستم در اين چند سال زندگيم را اداره کنم به خصوص که در کشور ما وقتی وکيلی معروف به وکالت پرونده های حقوق بشری می شود ديگر مردم از ترسشان پرونده های با موضوعات ديگر را به او نمی سپارند چون نگرانند شهرت سياسی وکيل روی روند پرونده آنها تاثير منفی بگذارد.»

از سال ۱۳۸۵ و با آغاز دولت محمود احمدی نژاد اساتيد بسياری در حوزه علوم انسانی و حوزه های ديگر اخراج و يا به صورت اجباری بازنشسته شدند مانند دکتر مرتضی مرديها، علی اصغر بهشتی شيرازی، محمد شهری، امير ناصر کاتوزيان، کريم مجتهدی، علی شيخ الاسلام، حسن بشريه، محمد عرفانی، ابوالقاسم گرجی، محمد آشوری، جمشيد ممتاز، محمدرضا شفيعی کدکنی و رضا داوری.