چهره به چهره گشته‌ام
با نفَس سپیده‌دم.
پرده به پرده، می‌درَم
لحظه‌ی اضطراب را.

ماه، ز پیش ِ چشم من
دل‌نگران، عبور کرد.

آه، درونِ دفترم
شادی ِ زخم‌خورده را
صفحه به صفحه، دور کرد.

پرده، کنار می‌زنم
از گُلِ پُشتِ پنجره.
زردترین ترانه را
می‌شنوم ز حنجره.

چهره به چهره گشته‌ام
با نَفس سپیده‌دم.

با دلم، درونِ آینه
گفتگوی شاعرانه‌ی غم است.