گلابی های یک دانه در کره شمالی و جمهوری اسلامی، مجتبی واحدی

خامنه ای و رهبر کره شمالی می دانند که ادعاهای مربوط به انتخابات صد درصدی یا تأیید چهل میلیونی جمهوری اسلامی، حتی در حد طنز هم پذیرفته نمی شود. اما آنان نیاز دارند که ثابت کنند "هر غلطی می توانند بکنند وکسی را یارای ابراز مخالفت با آنان نیست"

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

برگزاری انتخابات "تک کاندیدا" در کره شمالی، بازتاب وسیعی در رسانه های منتقد جمهوری اسلامی ازجمله رسانه های حامی روحانی در خارج از کشور داشت.این رسانه ها به گونه ای نمایش انتخاباتی در کره شمالی را هجو کردند که گویی تاکنون نمونه مشابهی از این افتضاح را به چشم ندیده اند . شاید هم دیده اند و از یاد برده اند. پس بد نیست نمونه ای به ایشان یاد آوری شود که پیشتاز بودن خامنه ای و حکومت او در اینگونه رسوایی ها را آشکار می سازد. در آنصورت مشخص خواهد شد کسانی که همچنان به دنبال تسامح با رهبر جمهوری اسلامی و تعامل با او هستند ایران را "کره شمالی " می خواهند حتی اگر در ظاهر، منتقد جمهوری اسلامی باشند.

روز شانزدهم مهرماه سال هزار و سیصد و شصت ونه، قرار بود نخستین انتخابات سراسری در دوره رهبری سید علی خامنه ای برگزارو اعضای دومین دوره از مجلس موسوم به خبرگان رهبری تعیین شوند. در آن زمان در برنامه ای مشترک، علی خامنه ای و اکبر هاشمی رفسنجانی بررسی صلاحیت کاندیداهای عضویت خبرگان را به شورای نگهبان محول نمودند. به موجب این اقدام، بررسی صلاحیت کسانی که وظیفه آنان ، نظارت بر رهبر است به عهده افرادی گذاشته شد که توسط رهبر انتخاب می شوند.این اقدام موجب اعتراض کسانی شد که در آن زمان به عنوان جناح چپ شناخته می شدند و بعدها نام اصلاح طلب بر آنان نهاده شد. شورای نگهبان در بررسی های خود، صلاحیت اغلب چهره های سرشناس جناح چپ از جمله مهدی کروبی را رد کرد. تعدادی از آنها مانند محمد رضا توسلی و عبایی خراسانی هم که به هردلیل از فیلتر نظارتی شورای نگهبان عبور کرده بودند در اعتراض به رد صلاحیت هم فکران خویش، از حضور در رقابت های انتخاباتی انصراف دادند. نتیجه رد صلاحیت ها و انصراف ها آن شد که در برخی حوزه های انتخاباتی ، تعداد کاندیداها با تعداد کسانی که باید به مجلس خبرگان راه می یافتند یکی شد. یعنی همان چیزی که با گذشت بیست و سه سال و اندی، اکنون شاهد وقوع آن در کره شمالی هستیم. البته به نظر می رسد وقاحت سران جمهوری اسلامی ،از دنباله روهای آنان در کره شمالی بیشتر بوده وهست. نشانه وقاحت ایشان ، توجیه تراشی برای افتضاحات انتخاباتی خویش است که به نمونه ای از آن اشاره می کنم . روز دهم مهرماه سال شصت و نه و در حالی که تنها شش روز به برگزاری انتخابات مجلس خبرگان باقی باقی مانده بود روزنامه رسالت گفتگویی با صاحب امتیاز آن روزنامه را منتشر نمود که در آن موضوع "تک کاندیدا بودن" برخی حوزه های رأی گیری مورد پرسش قرار گرفته بود. صاحب امتیاز روزنامه رسالت بعد ها به منتقد خامنه ای تبدیل و درنوعی از حصر خانگی جان سپرد .اما در سال شصت ونه، او از حامیان رهبر ونظریه پردازان جمهوری اسلامی بود. وی در مصاحبه ای که روز دهم مهرماه شصت و نه در روزنامه رسالت به چاپ رسید در توجیه افتضاح تک کاندیدایی چنین گفته بود: "انتخاب معنایش این نیست که اگر مثلاً کسی را مخیر کردند برای انتخاب یک فرد از میان افراد، اگر رفت دید فقط یک فرد خوب وجود دارد بگوید پس من از انتخاب، خود داری می کنم. البته شاید این مثال که عرض می کنم خوب نباشد لکن برای نزدیک شدن ذهن عرض می کنم. اگر کسی را فرستادند دنبال خرید یک کیلو گلابی از بازار، ولی وقتی که رفت دید فقط یک کیلو بیشتر در دکان میوه فروشی وجود ندارد او نمی تواند دست خالی برگردد و بگوید چون تنوانستم انتخاب کنم پس آن یک کیلو را هم نخریدم و برگشتم"

ملاحظه فرمودید؟ اجرای بدون تنازل قانون اساسی در جمهوری اسلامی یعنی همین! زیرا به موجب اصل نود وهشتم قانون اساسی، تفسیر آن منحصراً به عهده شورای نگهبان است و بر اساس تفسیر مکرر آن شورا، روش صحیح بررسی صلاحیت کاندیداها، همان است که در سال شصت و نه، منجر به برگزاری انتخابات تک کاندیدایی خبرگان در برخی حوزه ها شد و هم اکنون به روشی دیگر، همان انتخابات "شبه تک کاندیدایی" برگزار می گردد. اما یک سؤال! آیا رهبر تهوع آور کره شمالی و پیشاهنگ او در ایران، نمی دانند برگزاری چنین انتخاباتی، موجب رسوایی در میان عقلا و منصفان است؟ آیا آنها درک نمی کنند که حتی یک نفر، چنین رسوایی را باور نمی کند و آن را انتخابات نمی نامد؟ پس چرا رهبر هفتادو چهار ساله جمهوری اسلامی، بارها بر این افتضاح پای فشرده و دنباله روی عقب مانده او در کره شمالی هم، همان راه را می رود؟ پاسخ به این پرسش را باید در گذشته های این افراد جستجو کرد. گذشته های دردناکی که آنان را به اثبات "قدرتمند بودن" محتاج نموده است. خامنه ای و رهبر کره شمالی می دانند که ادعاهای مربوط به انتخابات صد درصدی یا تأیید چهل میلیونی جمهوری اسلامی ، حتی در حد طنز هم پذیرفته نمی شود. اما آنان نیاز دارند که ثابت کنند " هر غلطی می توانند بکنند وکسی را یارای ابراز مخالفت با آنان نیست " . البته در این میان ، نمی توان نقش برخی افراد را نادیده گرفت ؛ همان افرادی که در کره شمالی ، انتخابات صد در صدی را به رهبر ، تبریک می گویند و در ایران، "انتخابات سال نود ودو" را دموکرات ترین انتخابات ، می نامند.

منبع: مرکز دموکراسی برای ایران