پیرامون کشته شدن مرز بان بی‌ گناه ایرانی‌ جمشید دانائی فر٬ درویش رنجبر 

بی‌ هیچ تردیدی سیاست‌های تبعیض آمیز حکومت اسلامی (اسلام از نوع شیعه ۱۲ امامی معتقد به ولایت خامنه‌ای نه اسلام بیش از یک میلیارد مسلمان از مراکش تا اندونزی) چنان ظلمی روا داشته که تمامی مرزداران ایران که اهل تسنن هستند از چنین ظلمی به ذله آمده اند. این هم وطنان که خوانش خامنه‌ای و خمینی از اسلام را قبول ندارند و بر همان سنت رسول اکرم اقتدا می‌‌کنند با جمعیتی بیش از ۱۵ میلیون حتا اجازه ندارند یک مسجد در تهران داشته باشند چه رسد به اینکه وزیری از اهل تسنن در کابینه دولت اعتدال و تدبیر داشته باشیم.

نتیجه چنین ظلم و تبعیضی به تولید گروه‌های تند رو مثل عبد المالک ریگی و اکنون جیش العدل منجر می‌‌شود. با این تفاسیر امروز یکی‌ از پنج مرزبان به اسارت رفته در دستان گروه جیش العدل، بی‌ گناه کشته شده است. حکومت موسوم به جمهوری اسلامی در دولت تدبیر و امید چه تمهیدادتی اندیشیده تا چهار سر باز بی‌ گناه دیگر هزینه سیاست‌های تبعیض آمیز آنها را نپردازند؟

تمامی تمهیدات آنها خلاصه شده در احضار سفیر پاکستان در تهران از سوی وزارت امور خارجه و مصاحبه سخنگوی وزارت کشور مبنی بر اینکه ما دولت پاکستان را مسئول می‌‌دانیم. من به ضرس قاطع می‌‌گویم نه آن سخنگوی وزارت کشور و نه آن مقام وزارت خارجه هرگز مرز ایران و پاکستان را ندیده و در تهران فرمان صادر می‌‌کنند. آنها فکر می‌‌کنند مرز ایران و پاکستان مثل مرز آمریکا و مکزیک است که با دیوار بتونی، دوربین، گشت ۲۴ ساعته، هلیکوپتر و تجهیزات کامل حفاظت می‌‌شود. آنها بر "ایران" حکومت می‌‌رانند و در میدانی در تهران برای دو جوانی‌ که ۵۰ هزار تومان زورگیری کرده اند چوبه دار به پا می‌‌کنند ولی‌ از مرز‌های ایران خبر ندارند.

کافیست از ایرانشهر (استان سیستان و بلوچستان) به چابهار با اتوبوس مسافرت کنید. در آن مسیر به قهوه خانه بین راهی‌ می‌‌رسید. اگر از همان قهوه خانه تصمیم بگیرید به سمت پاکستان بروید در دل بیابانی به درازای بیش از ۲۰۰ کیلومتر هیچ یک از دو دولت ایران یا پاکستان اقتداری ندارند. تمامی آن منطقه در کنترل بلوچ‌ها می‌‌باشد. اقتدار رژیم اسلامی در آن منطقه حتا از اقتدار دولت صفویه در سال ۱۷۰۰ میلادی کمتر است.

اکنون یکی‌ از مرز بان‌های بی‌ گناه کشته شده است. حکومت اسلامی چه راهی‌ برای نجات آن چهار سرباز بی‌ گناه اندیشیده است؟ اگر یکی‌ از فرزندان علی‌ لاریجانی، علی‌ خامنه ای، حسن روحانی، سر دار نقدی، سر دار جعفری، سردار جزایری و دیگر سر داران رژیم در میان آن چهار سرباز بود آیا به احضار سفیر پاکستان به دست جواد ظریف اکتفا می‌‌شد؟

به راستی‌ آیا جان فرزندان بی‌ گناه ایران برای این رژیم ارزش دارد؟ اگر ارزش داشت دست کم به اسرائیل نگاه می‌‌کردند که چگونه برای نجات تنها یک سرباز {گیلعاد} اسیر در دست فلسطینیها ۱۰۰۰ فلسطینی را آزاد کرد.

رفتار حکومت ولایت فقیه حاکم بر ایران با حکومت اسرائیل چگونه قابل مقایسه است؟