پنجشنبه 11 اردیبهشت 1393   صفحه اول | درباره ما | گویا

گفت‌وگو نباشد، یا خشونت جای آن می‌آید یا فریبکاری، مصطفی ملکیان

مصطفی ملکیان
ما فقط با گفت‌وگو می‌توانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مساله‌ای از سه راه رفع می‌شود، یکی گفت‌وگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفت‌وگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را می‌گیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]


بخوانید!
پرخواننده ترین ها

بهاره هدايت: "به زنده دفن شدن محکو م نشده ايم"، بهروز ستوده

بهاره هدايت شيرزن زندانی و يکی از چهره های شجاع و افتخار آفرين جنبش دانشجوئی ، جنبش زنان و جنبش مدنی وحقوق بشری مردم ايران که به عنوان سمبل مقاومت و شجاعت در زندانهای جمهوری اسلامی در ايران و در سطح جهانی شناخته شده است ، در ارتباط با حمله اوباش حکومتی به زندانيان سياسی بند ۳۵۰ و ضرب و شتم آنان ، اخيراً از پشت ديوارهای بلند قتلگاه اوين ، طی نامه سرگشاده ای ضمن دفاع از حقوق زندانيان ، به افشای نقشه پليد نيروهای امنيتی ، قوه قضائيه و مسئولان زندان پرداخته و اعلام داشته است که مسئولان جمهوری اسلامی عملاً زندانيان سياسی را به زنده زنده دفن کردن و مرگ تدريجی محکوم کرده اند . بهاره هدايت در نامه سرگشاده خود از جمله چنين نوشته است :



تبليغات خبرنامه گويا

[email protected] 


« اين روزها قوه قضائيه، وزارت اطلاعات و سازمان زندان ها همگی هم قسم شده‌اند که اين حکم ناعادلانه را اجرا کنند( حکم مرگ تدريجی) ، دست مريزاد به اين اتحاد ، اما بايد بدانند که مقاومت و واکنش زندانی هم واکنشی طبيعی و حتی حياتی است . در آن دادگاه های ناعادلانه ما هيچ کدام به « زنده زنده دفن شدن» محکوم نشده ايم! ارتباط با خانواده «حق» زندانيست. چنين حکم و مجازات مضاعفی با معيارهای هيچ نوع حقوق بشری چه اسلامی و غير اسلامی و چه شرقی و غربی.. منطبق نيست . افتخار به زندان های «ام القرای اسلام و تشيع» در مقايسه با زندان های کره شمالی و ابوغريب و گوانتانامو چاره کار نيست!» اصل نامه بهاره هدايت را با [کلیک اینجا] بخوانيد :

قوه قضائيه و مسئولان زندان که زير نظر مستقيم مقام های امنيتی بيت رهبری عمل ميکنند ، برای توجيه توحش خود و ضرب و شتم زندانيان سياسی و به تعبير بهاره هدايت "زنده زنده دفن کردن" زندانيان سياسی ، تمام تلاش و عوامفريبی خود را در روزهای اخير بر روی اين مسئله متمرکز کرده اند که حمله وحشيانه نيروهای امنيتی به بند ۳۵۰ را "بازرسی" از زندان جلوه دهند و چنين وانمود سازند که گويا در خلال "بازرسی" موفق به کشف ابزار و وسائل ممنوعه از جمله کشف تلفن همراه شده اند ، بهاره هدايت برخلاف تبهکاران حاکم و دارودسته هائی که در کمين قدرت نشسته اند و سعی در مخدوش کردن اصل ماجرا و خلافکار نشان دادن زندانيان را دارند ، بدرستی از منظر حقوق زندانيان به مسئله حمله به زندانيان بند ۳۵۰ نگاه ميکند و در نامه سرگشاده خود اعلام ميدارد که وقتی زندانی را از حقوق طبيعی اش محروم سازند ، زندانی حق دارد که از حقوق پايمال شده خود دفاع و برای بدست آوردن آن اقدام کند . حق ملاقات و حق ارتباط تلفنی زندانيان با خانواده هايشان حق طبيعی و قانونی آنان است که اين حقوق حتی در آئين نامه های مربوط به زندانها در جمهوری اسلامی نيز برسميت شناخته شده است ، ولی از آنجائی که در نظام ولايت فقيه ، قانون و مقررات يعنی اراده و تصميم فقيه و نوچه های ريز و درشت امنيتی پيرامون بيت رهبری ، و از آنجائی که مسئولان زندان حق ملاقات و حق ارتباط تلفنی زندانيان را با خانواده هايشان از آنان سلب نموده و يا آنرا به صورت امتيازی در آورده که به هرکس که خود اراده کنند ميدهند ، زندانيان حق دارند و چاره ای ندارندکه برای بدست آوردن اين حق طبيعی و قانونی که مسئولان زندان از آنان دريغ داشته اند تلاش کنند ، و "کشف" تلفن همراه و يا هر وسيله ديگر را ميبايستی دراين ارتباط مورد بررسی قرار داد . بهاره هدايت در اين مورد چنين نوشته است :
« مسئولين دستگاه قضا از «کشف» چند دستگاه موبايل در بند ۳۵۰ برافروخته شده اند ، بايد از ايشان پرسيد: آيا می دانيد «حداکثر سالی ۲۶ ساعت ملاقات با خانواده» يعنی چه؟! يعنی زنده به گور کردن زندانی! شما با قطع تلفن و سلب غير موجه «حق ارتباط با خانواده» زندانيان را به مرگ تدريجی محکوم کرده ايد، حکمی نانوشته و ظالمانه مزيد بر ساير بی عدالتی های تحميل شده بر زندانيان در طول اين سالها . شما حکم کرده ايد که زندانی سياسی بدون دسترسی به تلفن نهايتا هفته ای نيم ساعت با خانواده ارتباط داشته باشد (و آن هم اکثرا غير مستقيم) و اين يعنی موريانه وار سلامت حسی، عاطفی و روحی زندانيان را کاهيدن و به مخاطره انداختن. نوعی شکنجه آرام و بی صدا، بی جای کبودی و اثر جراحتِ مشهود! قصد کرده ايد زندانی سياسی را آرام آرام از تمام پيوندهايش با خانواده و دنيای بيرون منفصل کنيد. او را سالها در خلاء زندانی می کنيد تا شريان های حيات معنوی او در ارتباط با دنيای آزاد به کلی مسدود و حتی منهدم شود. قصدتان ويران کردنی موذيانه و بی رحمانه بوده و حالا برآشفته ايد که چرا زندانيان به اين مرگ تدريجی تن نداده اند و وعده‌ی فشارهای بيشتر می دهيد؟!! »

بهاره هدايت بدرستی پرده از روی قصد شوم دستگاه امنيتی خامنه ای که همانا شکستن و خرد کردن روح و روان زندانيان است برميدارد و تن ندادن زندانيان به مرگ تدريجی را عکس العمل طبيعی و انسانی زندانيان در مواجهه با چنين فشارهای نابود کننده ميداند ، اين شير زن مبارز و آگاه همچنين در نامه خود مرز و ديدگاه خويش را با مناديان اصلاح نظام فاسد و اصلاح ناپذير جمهوری اسلامی و با تدبيرهای دولت اعتدال که گويا هنوز مشغول تحقيق و کشف حقايق در مورد حمله به بند ۳۵۰ ميباشند مشخص ميسازد و مسئوليت واقعه مذکور را فقط و فقط متوجه کسانی ميسازد که زندانيان را از حقوق خويش محروم نموده و نابود کردن تدريجی جسم و جان زندانيان را در دستور کار خويش قرار داده اند . بنابراين آن دسته ازکسانی که مذبوحانه تلاش ميکنند حمله وحشيانه نيروهای امنيتی خامنه ای به زندانيان سياسی بی دفاع را با بهانه "خلاف کاری" و رعايت نکردن مقررات زندان از جانب زندانيان کم رنگ سازند ، خوب است بدانند که قانون شکن و مجرم اصلی ،خامنه ای و دستگاه قضائی و امنيتی او است که شريف ترين فرزندان ايران را به جرم آزاديخواهی ودفاع از آرمانهای مردم ايران به بند کشيده اند و در دادگاههای قلابی و عاری از وجاهت قانونی به زندانهای دراز مدت محکوم نموده ، به اين هم بسنده نکرده و ميخواهند روح و روان زندانيان سياسی را درهم شکسته و آنانرا به "توبه" وادار سازد تا باعث عبرت ديگران گردند! آری مجرم اصلی در اين ميان حکومت ولايت مطلقه فقيه و رهبرفاسد و بيماری است که حتی به قوانين مصوبه حکومت خود هم وقعی نمی نهد!

بهاره هدايت در بخش ديگری از نامه سرگشاده خود با ذکر مثالی ، حقانيت و تلاش زندانيان را در مبارزه با مرگ تدريجی به تصوير ميکشد و نشان ميدهد که چگونه افکار بيمارگونه حکومتگران جمهوری اسلامی به تلاش زندانيان سياسی برای زنده ماندن و مبارزه با مرگ تدريجی نيز برچسب امنيتی ميزنند تا از اين طريق بتوانند به آزار و اذيت آنان پرداخته و حقوق قانونی زندانيان را پايمال نمايند . بهاره در اين مورد چنين مينويسد :
« وضعيت زندانی سياسی در مواجهه با اين شيوه برخورد در اين سال ها مانند اين است که او را يک هفته به زير آب فرو برده و بعد نيم ساعت فرصت تنفس دهند و سال ها اين چرخه را تکرار کنند. به راحتی می توان تصور کرد که اين تنفس نيم ساعته، تنفسی بريده بريده و پر اضطراب است در کشاکش آمد و رفتن . و متاسفانه حال مشکل مسئولين قضايی اين است که زندانی به چه حقی وقتی که زير آب است دست و پا می زند و تقلا می کند؟! می خواهد توجه «رسانه های معاند» را جلب کند و سياه نمايی کند؟! می خواهد بگويد که «حقوق بشر اسلامی» او را شکنجه می دهد؟! می خواهد «خوراک تبليغاتی برای غربی ها» فراهم کند؟! مسئولين زندان مفتخرند که در «بازرسی های نوبه ای» هر کسی را که در زير آب تقلا کرده باشد، قلع و قمع کرده اند، اما کسی نيست پاسخ دهد که چند درصد از تماس های گرفته شده با همين خطوط تلفن «اکتشافی» خارج از دايره خانواده زندانی بوده است؟»

شيرزن زندانی بهاره هدايت در نامه کوتاه و سرگشاده خود ماجرا يورش چکمه پوشان خامنه ای به زندانيان بند ۳۵۰ و سر و دست شکستن زندانيان بی گناه و بی دفاع را بدرستی تحليل کرده و کار دولت اميد و اعتدال آقای حسن روحانی که گويا هنوز بدنبال کشف "حقيقت" وقايع بند ۳۵۰ ميباشند را آسان نموده است ! ولی کيست که نداند اگر ديرهنگام گزارشی از جانب دولت اعتدال به مردم ايران ارائه شود بی ترديد حق بجانب زندانيان سياسی که تمامی حقوق طبيعی و انسانی مجروح و مصدوم شده اند نخواهدبود بلکه دو طرف مقصر و خلافکار شناخته خواهند شد! تا اعتدال حاصل شود و مبادا دولت اعتدال از طرف "مغرضان" مستعجل به بی اعتدالی متهم شود!

روزجهانی کارگر به بهاره عزيز و تمام زندانيان سياسی ايران و بويژه کارگران زندانی ، اين فرزندان شريف و سرافراز ايران زمين که به کينه خامنه ای و اوباش حاکم ، در قتلگاه اوين و ساير شکنجه گاههای حکومت اسلامی به اسارت گرفته شده اند خجسته باد.

بهروز ستوده


ارسال به بالاترین | ارسال به فیس بوک | نسخه قابل چاپ | بازگشت به بالای صفحه | بازگشت به صفحه اول 
Copyright: gooya.com 2016