یکشنبه 9 شهریور 1393   صفحه اول | درباره ما | گویا

گفت‌وگو نباشد، یا خشونت جای آن می‌آید یا فریبکاری، مصطفی ملکیان

مصطفی ملکیان
ما فقط با گفت‌وگو می‌توانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مساله‌ای از سه راه رفع می‌شود، یکی گفت‌وگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفت‌وگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را می‌گیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]


پرخواننده ترین ها

گيتی پورفاضل: تفکيک جنسيتی با قانون اساسی همخوانی ندارد


گيتی پورفاضل

تهران - ايرنا - گيتی پورفاضل وکيل دادگستری در گفت و گوی تفصيلی با ايرنا تاکيد کرد که طرح تفکيک جنسيتی هيچ تناسبی با قانون اساسی ندارد و هدف از اين طرح، به حاشيه راندن زنان است.

با وجود گذشت چندين هفته از مطرح شدن طرح «تفکيک جنسيتی» در برخی نهادها، اين موضوع همچنان از سوی موافقان و مخالفان، مورد توجه است.

گيتی پورفاضل در گفت و گو با ايرنا اين طرح را ناموفق و به نوعی سياست زده توصيف کرد. به اعتقاد او، طرح هايی از اين دست از آنجا که با جامعه و زمانه يی که ما در آن زندگی می کنيم همخوانی ندارد، حتی نبايد از سوی مسوولان و قانون گذاران ما مطرح شوند و اجرای آن ها توهينی به مردم ما خواهد بود. پورفاضل تاکيد کرد که چنين طرح هايی به دليل مقاومت جامعه و زنان به نتيجه نخواهد رسيد. او در خصوص ايرادهای قانونی وارد بر اين طرح نيز گفت: بر صبق اصل سوم قانون اساسی و همچنين بخشی از قانون که دولت را موظف به توجه به زنان و فراهم کردن موجبات رشد و پيشرفت آن ها می کند، هيچ کس نمی تواند طرح و قانونی را که با اين عامل ها در تضاد باشد ارايه کند.

در ادامه متن کامل گفت و گوی ايرنا با گيتی پورفاضل آمده است؛

ايرنا: ارزيابی شما از طرح تفکيک جنسيتی چيست؟
پورفاضل:
من طرح چنين پيشنهادی را بسيار غم انگيز و تاسف بار می دانم. چرا که اين پيشنهاد در کمال ناآگاهی نسبت به تحولات جامعه و زمانه ی ما مطرح شده است. هر جامعه يی با کنش ها و واکنش هايی که در آن رخ می دهد ارزيابی می شود. جامعه ی ما نيز از اين قاعده مستثنا نيست.

ايرنا: پس از نظر شما جامعه ی ما پذيرای چنين طرحی نخواهد بود؟
پورفاضل:
به هيچ وجه. ما نيز مانند هر کشور ديگری، بايد تابع تحولات جامعه ی خود و جهان پيرامونمان باشيم. ما نمی توانيم به اين تحولات بی توجه باشيم و ارتباط خود را با جهان قطع کنيم. جامعه يی که فعال نباشد مانند آبِ راکد می گندد. انديشه ی انسان نيز چنين است و بايد همواره سيال و پويا باشد. اين انديشه علاوه بر اينکه از جامعه ی خود تاثيرپذير است می تواند و بايد بر آن تاثيرگذار نيز باشد. در غير اين صورت هر دوی آن ها عقب مانده و ساکن خواهند بود. قوانينی که در جامعه وضع می شوند بايد با نيازهای آن همخوانی و هماهنگی داشته باشند. در صورتی که ميان نيازهای جامعه و خواست های مردم آن با قوانينی که در آن جامعه وضع می شوند هماهنگی وجود نداشته باشد، آن قوانين خود به خود از بين خواهند رفت و نقض خواهند شد. اين شرايط را می توان به رکود انديشه تشبيه کرد. خود جامعه و بويژه خانم ها بايد نسبت به اين طرح حساس بوده و واکنش نشان دهند.

ايرنا: متاسفانه در تماس های ما، بسياری از خانم ها حاضر به گفت و گو در اين خصوص نشده اند و از اين که از حرف های آن ها برداشت های سياسی شود نگران هستند. پيامد اين سکوت را چه می دانيد؟
پورفاضل:
ممکن است برخی افراد از حرف های من هم منظوری سياسی برداشت کنند. البته عده يی در اين کشور وجود دارند که ممکن است کوچکترين اظهارنظرها و اقدامات و حتی نفس کشيدن ما در نظر آن ها سياسی باشد. ولی اين حرف ها بايد زده شوند. برخی کنش ها بايد با واکنشی از سوی مخاطبان آن ها که در اين جا جامعه ی زنان هستند همراه باشند. سکوت ما بدون شک به اين معنی خواهد بود که حتی اگر با طرح مخالف هستيم، آن را پذيرفته ايم.

ايرنا: رکود انديشه يی که به آن اشاره کرديد متاسفانه بسياری از جنبه های زندگی ما را دستخوش تغيير کرده است. اين رکود چگونه بر قانون های ما تاثيرگذاشته اند؟
پورفاضل:
متاسفانه طرح ها و قانون های مطرح شده در جامعه ی ما مدت ها است که با احوال حاکم بر جامعه همخوانی ندارد. فاصله ی انديشه ی مردم ما روز به روز با انديشه ی حکومت افزايش پيدا می کند؛ اين به آن معنا است که جامعه خواستار تغيير و تحول است ولی قانون پاسخگوی آن نيست.

ايرنا: دليل اين فاصله گرفتن چيست؟
پورفاضل:
آن ها خود را ملزم به اعمال تغيير و تحولات رخ داده در جامعه با برنامه های سياسی، دينی، اجتماعی و ... نمی بينند. اين افراد مايل هستند هنوز هم بر باورهای نخ نمای گذشته تکيه زده و آن ها را بر ذهن مردمی که هر روز در حال رشد و تغيير هستند، تحميل کنند. اين موضع بويژه در حوزه ی دينی و فقهی ابعاد گسترده تری می يابد و از نظر اين افراد، بر جامعه ی ما نيز همان قوانين که قرن ها پيش اجرايی می شدند بايد حاکم باشند.

ايرنا: اين بی توجهی به لزوم به روز رسانی قانون و مبانی فقهی چگونه بر جامعه ی ما بويژه زنان تاثيرگذار بوده است؟



تبليغات خبرنامه گويا

advertisement@gooya.com 


پورفاضل: متاسفانه برخی از مسوولان کشور مخصوصا در حوزه ی قانون گذاری به اين موضوع که جامعه و مردم آن هر روز و هر لحظه در حال تغيير هستند و لازم است که قوانين ما نيز با اين تغيير همخوانی پيدا کند توجهی ندارند.؛ آن ها اين موضوع را که زنان جامعه ی ما، زنان قرن ها پيش نيستند از ياد برده اند. زنان ايرانی همواره درطول تاريخ سرآمد و بلندآوازه بوده اند و در عين حال مردان ايرانی نيز بخوبی حضور آنها را درجامعه پذيرفته وحتی مشوق آنها بودند. ولی تحولات تاريخی صدمه يی به اين حضور وارد کرد که متاسفانه تا به امروز نيز ادامه داشته است.

ايرنا: چرا زنان ما در طول تاريخ موفقيت های چندانی را در راه احقاق حقوق خود کسب نکرده اند؟
پورفاضل:
در تاريخ ايران، همواره افراد و گروه های زيادی از جمله مردان و زنان را داشته ايم که با افراط گرايی مبارزه کرده اند، ولی تغاير اين انديشه با منافع افراد حاضر در قدرت، باعث کندی روند تحول فکری، سياسی، دينی و ... در ايران می شد. در اين ميان، سفرهای دانشجويان و طبقه ی خاصی از جامعه به ساير کشورها، باعث شد تا جامعه ی ايران با قانون های آن ها در حوزه ی زنان آشنا شود و در نتيجه، زنان ايرانی بيش از پيش با حقوق خود آشنا شده و خواستار احقاق آن ها شدند.
ولی اين آگاهی زنان از حقوقشان و مطالبه ی اين حقوق، همواره با اهداف و منفعت برخی افراد در تناقض بوده است و اين تضاد را می توان يکی از اصلی ترين دليل های کند شدن روند پيشرفت در کشور دانست. متاسفانه اين عقب ماندگی تا به امروز نيز ادامه پيدا کرده است. اين افراد نمی توانند بپذيرند که زنان در عين حفظ حريم های خود، می توانند موفق و تاثيرگذار بر همه ی ابعاد جامعه باشند.

ايرنا: زنان چقدر از اين بی توجهی تاثير پذيرفته اند؟
پورفاضل:
زنان ما همواره بر ريشه ها و هويت ايرانی خود تکيه داشته اند. هيچ تحولی در طول تاريخ سبب نشده است تا زنان ما از اين هويت روی برگردانده و زير بار انديشه يی که عده يی خاص سعی در تحميل آن به زنان اين سرزمين داشته اند بروند. به همين دليل است که امروز هم با وجود افزايش سيطره ی نگاه مردسالارانه، زنان ما همچنان مستقل باقی مانده اند و در مقابل افرادی که سعی در تضييع حقوق آن ها دارند ايستادگی می کنند.

ايرنا: بعد از انقلاب چطور؟
پورفاضل:
زنان ما در تک تک روزهای انقلاب تاثير گذار بودند. آن ها از آغازين تحولات انقلاب تا به وقوع پيوستن آن، همواره در صفوف اول مبارزه حضور داشتند. ولی متاسفانه ما بعد از انقلاب شاهد بوديم که زنان آنگونه که شايسته بود حق خود را نگرفتند و از آنان تقدير نشد. با وجود وعده هايی که به آن ها داده شده بود، زنان در بسياری از عرصه ها بويژه سياست، کنار زده شدند. نکته ی تاسف بار اين است که طی اين سال ها، عده يی بهانه های فقهی و دينی را به عاملی در راستای جلوگيری از پيشرفت زنان تبديل کرده اند.

ايرنا: آيا تفکيک جنسيتی را به گونه يی که اين افراد سعی در اجرای آن دارند، می توان از نظر دينی و فقهی توجيه کرد؟
پورفاضل:
متاسفانه برخی برای توجيه اعمال محدوديت عليه زنان، اسلام را در اين راستا تفسير می کنند که در آن تفکيک جنسيتی و برابر نبودن زن و مرد وجود دارد. ولی نکته ی مهمی که بانيان اين طرح و مروجان چنين تفکری بايد در نظر داشته باشند اين است که اين برداشت ها برای دوره يی بود که در آن زنان تنها با هدف جلب رضايت مردان و فرمان برداری از آن ها زندگی می کردند. آيا ما امروز نيز بايد اينگونه با زنان خود رفتار کنيم؟
ما بايد با ديدی منطقی و برگرفته از نگاه درست به جامعه ی امروزمان طرح هايی را که مايه های دينی دارند اجرايی کنيم. باورها و آموزه هايی که به آن ها اشاره شد، در سبک زندگی رايج در ميان زنان قرن ها پيش مصداق پيدا می کرد و بدون شک پاسخگوی نيازهای امروزی جامعه ی ما نخواهد بود. افرادی که چنين طرح هايی را مطرح می کنند بايد بدانند که خانواده های ايرانی و چه بسا اعضای خانواده ی خود آن ها نيز با چنين برداشت ها و طرح هايی مشکل دارند. تلاش برای حذف نقش زنان در جامعه از طريق دستاويزهای دينی و ...، همواره شکست خورده خواهد بود. اين افراد تصور می کنند آموزش های آن ها بسيار تاثيرگذار خواهد بود؛ در حالی که نکته ی کليدی در اينجا، آموزش و تربيت خانوادگی است. آن ها چگونه می خواهند بر حضور پررنگ دخترانی که در خانواده هايی آزادانديش و نزد مادرانی مستقل تربيت شده اند تاثير بگذارند؟

ايرنا: آيا اجرای اين طرح بر خانواده ها و استقلال مادران تاثير گذار نخواهد بود؟
پورفاضل:
عده يی در تلاش هستند حضور زنان در جامعه را مغاير با نقش آنان در خانواده توصيف کنند. زن در خانواده بايد مادر و همسر باشد، ولی پيش از هر چيز انسانی دارای هويت مستقل است. اين زن اگر مجالی برای ابراز شايستگی های خود و استفاده از آن ها را نداشته باشد، نه مادر، نه همسر و نه انسانی نمونه و الگويی درست نخواهد بود.
حتی در خصوص بانوانی که در دين ما از قداست بالايی برخوردار هستند نظير دختر و همسر پيامبر (ص)، متاسفانه هرگز اشاره يی به اين موضوع که آن ها در کنار تربيت فرزندان و همسرداری، حضوری فعال در جامعه داشته اند نشده است. حضرت خديجه (س) پيش از ازدواج با پيامبر، تجارتی بزرگ را اداره می کرد و زنی کاملا مستقل بود. آيا در خانه ماندن و جدايی ايشان از مردانی که او در تجارت رقيب آن ها بود، موقعيت و شخصيتی را که ما از او سراغ داريم می ساخت؟ تنها چنين زنی است که می تواند دختری چون حضرت زهرا (س) را تربيت کند.

ايرنا: از نظر شما هدف اصلی طرح چنين پيشنهادهايی چيست؟
پورفاضل:
حذف خانم ها. علاوه بر آن، ما در شرايطی قرار داريم که بحث های بسياری در خصوص افزايش جمعيت عنوان می شود. بسياری اعتقاد دارند که زنان به عنوان موجودات زاينده، بايد فعاليت خود در خارج از منزل را کاهش دهند. عده يی در کشور دوست دارند دوباره از زنان ما زن حرم سرا و زنی که مجبور بود خود و هنر و شايستگی هايش را در پستوها مخفی کند بسازند.
زن های ما بايد توانايی ها و شايستگی های خود را همواره به نمايش بگذارند. چرا که در صورتی که به آن ها فرصت داده شود و در صورتی که حقوق زنان ايرانی بطور تمام و کمال به آن ها اعطا شود، خواهيم ديد که آن ها پابه پای مردان و حتی بهتر از آن ها فعاليت خواهند کرد.
علاوه بر اين، هميشه عده يی وجود دارند که برای دستيابی به منافع شخصی، با چنين ايده هايی همراهی می کنند. پس سياست را نيز می توان بدون شک در ترويج آن موثر دانست. اين افراد متاسفانه نام ساير مقام ها و مسوولان را نيز خراب می کنند و سعی دارند القا کنند همه از اين طرح حمايت می کنند. ما اکنون رييس جمهوری داريم که يک روحانی و مدافع حقوق زنان است. پس همه ی مردان ما در سطوح مديريتی چنين نيستند.

ايرنا: به نظر شما موضع گيری دولت در اين خصوص کافی بوده است؟
پورفاضل:
بدون شک يکی از دلايلی که زنان از آقای روحانی و دولت ايشان حمايت کردند، شعارهای رييس جمهوری مبنی بر احترام به زنان و احيای آزادی ها و حقوق آن ها بود. بعد از مطرح شدن تفکيک جنسيتی نيز اين توقع از دولت می رفت تا در اين خصوص اقتدار بيشتری از خود نشان دهد و از زنان حمايت بيشتری بکند. معاون حقوقی ايشان نيز می توانست اشکالات حقوقی وارد بر اين طرح را گوشزد کند. ولی حتی در صورتی که دولت يازدهم نيز قادر به مبارزه برای حقوق زنان نباشد، زنان خود اين بار را مانند هميشه بر دوش خواهند کشيد.

ايرنا: در سطح اجتماعی چطور؟ اين طرح چگونه بر جامعه ی ما تاثيرگذار خواهد بود؟
پورفاضل:
اين نخستين بار نيست که بحث های مربوط به تفکيک در کشور ما مطرح می شوند و پيشتر نيز در سطوح کوچک و بزرگ در کشور اجرايی شده اند؛ ولی نکته ی مهم اين است که اين طرح ها هرگز موفق نشده اند و نخواهند شد و نمی توانند خانم های ما را متوقف کنند و به عقب برانند. آن ها مانند رود از سخت ترين صخره ها و باريک ترين راه ها عبور کرده اند تا همواره جاری باشند و با وجود محدوديت های بسيار، به خوبی توانسته اند توانايی و شايستگی های خود را حتی بهتر از آقايان به نمايش بگذارند. اگر به زنان ما مجال داده شود، ما هزاران نمونه نظير خانم «مريم ميرزاخانی» (رياضی دان برجسته ايرانی که به تازگی موفق به دريافت معتبرترين جايزه جهانی رياضی شد) خواهيم داشت.

ايرنا: به نظر می رسد برخی افراد از همين ظهور توانايی زنان نگران هستند.
پورفاضل:
دقيقا همينطور است. جامعه ی ما در رکودی که بسياری از اين آقايان مايل به برقراری آن هستند گرفتار نشده است. جامعه توجهی به اين طرح های افراطی ندارد. آن ها قصد دارند تفکيک را در سازمان ها اجرايی کنند، ولی آيا می توانند به ذهن و خانواده های ما نيز رسوخ کنند. من هميشه در رو به رو شدن با آقايان به آن ها می گويم که شما در ترويج باورهای دينی موفق نبوده ايد؛ چرا که روش درستی را برای برقراری و آموزش آن بکار نبرده ايد. آن ها تلاش دارند نقش زنان را کمرنگ کنند؛ چرا که از توانايی و پتانسيل آن ها نگران هستند.

ايرنا: بسياری از مخالفان عنوان کرده اند که اين طرح با قانون مغاير است. آيا می توان از نظر قانونی ايرادی به اين طرح وارد کرد؟
پورفاضل:
البته. در قانون ما مقرر شده است که بايد زمينه ی رشد و پيشرفت زنان مهيا شود. همچنين ما در اصل سوم قانون اساسی، در خصوص توجه به نيازهای زنان، بسيار مترقی عمل کرده ايم. البته ذکر برخی از ملاحظات قانونی و دينی در پايان تعدادی از اصل های قانونی، به نوعی از آن ها سدی در راستای هماهنگ کردن آن ها با احوال روز جامعه ساخته است و برخی افراد معتقد هستند که اين اصل ها بايد تا ابد بدون تغيير باقی بمانند.
ولی ما حتی در دين خود و آيين تشيع نيز شاخه های متعددی داريم که ناشی از هماهنگی آموزه های دينی با اقتضای زمانه است. چرا ما نبايد اين هماهنگی را در عرصه ی عمل داشته باشيم؟ در شرايطی که گروه های زيادی در سطح جهان و بويژه منطقه ی ما، سعی در اجرای طرح های غلط خود با استناد به آموزه های دينی دارند، چرا ما بايد چنين طرح هايی را مطرح کنيم؟ تحجر دينی تنها به محدود کردن دين به شمشير و شلاق نمی شود، اينکه شما بگوييد زن و مرد نمی توانند در کنار يکديگر فعاليت کنند و حضور يکی موجب فساد ديگری است نيز به همان ميزان تحجر را ترويج می کند. ما بايد مطابق با زمان حرکت کنيم. چرا ما نبايد با زمانه پيش برويم و به نيازهايی که گذشت زمان لزوم توجه به آن ها در جامعه را افزايش داده بپردازيم.

ايرنا:پس با استناد به اين اصل های قانونی می توان اين طرح را زير سوال برد؟
پورفاضل:
من در اينجا مايلم فصل سوم از قانون اساسی جمهوری اسلامی ايران را برای شما بخوانم و تاکيد دارم که آن را بطور کامل ذکر کنيد. در اين اصل آمده است: دولت جمهوری اسلامی ايران موظف است همه ی امکانات خود را برای امور زير به کار برد:
۱. ايجاد محيط مساعد برای رشد فضايل اخلاقی براساس ايمان و تقوا و مبارزه با کليه مظاهر فساد و تباهی؛ ۲. بالابردن سطح آگاهی های عمومی در همه زمينه ها با استفاده صحيح از مطبوعات و رسانه های گروهی و وسايل ديگر؛ ۳.آموزش و پرورش و تربيت بدنی رايگان برای همه، در تمام سطوح و تسهيل و تعميم آموزش عالی؛ ۴. تقويت روح بررسی و تتبع و ابتکار در تمام زمينه های علمی، فنی، فرهنگی و اسلامی از طريق تاسيس مراکز تحقيق و تشويق محققان؛ ۵. طرد کامل استعمار و جلوگيری از نفوذ اجانب؛ ۶. محو هرگونه استبداد و خودکامگی و انحصارطلبی؛ ۷. تامين آزادی های سياسی و اجتماعی در حدود قانون؛ ۸.مشارکت عامه مردم در تعيين سرنوشت سياسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خويش؛ ۹.رفع تبعيضات ناروا و ايجاد امکانات عادلانه برای همه، در تمام زمينه های مادی و معنوی؛ ۱۰. ايجاد نظام اداری صحيح و حذف تشکيلات غيرضروری؛ ۱۱. تقويت کامل بنيه دفاع ملی از طريق آموزش نظامی عمومی برای حفظ استقلال و تماميت ارضی و نظام اسلامی کشور؛ ۱۲. پی ريزی اقتصاد صحيح و عادلانه برطبق ضوابط اسلامی جهت ايجاد رفاه و رفع فقر و برطرف ساختن هر نوع محروميت در زمينه های تغذيه و مسکن و کار و بهداشت و تعميم بيمه؛ ۱۳. تامين خودکفايی در علوم و فنون صنعت و کشاورزی و امور نظامی و مانند اينها؛ ۱۴. تامين حقوق همه جانبه افراد از زن و مرد و ايجاد امنيت قضائی عادلانه برای همه و تساوی عموم در برابر قانون؛ ۱۵. توسعه و تحکيم برادری اسلامی و تعاون عمومی بين همه مردم؛ ۱۶. تنظيم سياست خارجی کشور براساس معيارهای اسلام ، تعهد برادرانه نسبت به همه مسلمانان و حمايت بی دريغ از مستضعفان جهان
اين ۱۶ مورد بخوبی نشان می دهد هيچ فردی در اين کشور حق ندارد قانون و مصوبات و برنامه هايی را وضع و اجرايی کند که اين موارد را به هرگونه يی زير سوال می برد. همچنين، به موجب اصل نهم قانون اساسی، «در جمهوری اسلامی ايران آزادی و استقلال و وحدت و تماميت اراضی کشور از يکديگر تفکيک ناپذيرند و حفظ آنها وظيفه دولت و آحاد ملت است. هيچ فرد يا گروه يا مقامی حق ندارد به نام استفاده از آزادی، به استقلال سياسی، فرهنگی، اقتصادی، نظامی و تماميت ارضی ايران کمترين خدشه‏ای وارد کند و هيچ مقامی حق ندارد به نام حفظ استقلال و تماميت ارضی کشور آزاديهای مشروع را، هر چند با وضع قوانين و مقررات، سلب کند».

ایرنا: آيا استناد به قانون، برای مطالبه ی حقوق زنان و بهبود شرايط آن ها کافی خواهد بود؟
پورفاضل:
قانون در همه ی موارد بايد محترم شمرده و اجرا شود. ولی نکته ی مهم تر اين است که ما چرا بايد برای پايه يی ترين حقوق انسانی و اجتماعی خود به قانون استناد کنيم. ما بايد به جايگاهی برسيم که توجه هرچه بيشتر به حضور زنان در جامعه و بهره گيری از شايستگی و استعداد آن ها برای همه بويژه آقايان ما تبديل به الگو شود.
در اين کشور هرگاه حرف از حقوق بشر و .. به ميان می آيد، عده يی به سرعت گارد می گيرند و آن را نکته يی منفی و غير ضروری می دانند. مگر حقوق بشر چيست؟ اجرای چنين طرح هايی در کشور می تواند به راحتی حقوق زنان ما را پايمال کند. زنانی که طی سال های گذشته با همه ی وجود در مقابل ناملايمتی ها ايستاده و به تبعيض ها و محدوديت های اجباری تن نداده اند. افراد پيشنهاد دهنده ی طرح تفکيک جنسيتی، بدنبال افزايش هرچه بيشتر اين تبعيض ها و محروميت ها هستند و من با اطمينان به شما می گويم که زنان ما هرگز به آن ها تن نخواهند داد. ولی علاوه بر قانون، ما نياز به ايجاد تحولی عظيم در انديشه ی دينی، سياسی، اجتماعی و انسانی در سطح کلان داريم.
ما نمی توانيم انتظار داشته باشيم که اين تغييرها به سرعت در کشور ايجاد شوند. بايد راهی طولانی را تا رسيدن به هماهنگی در حوزه ی حاکميتی و اجتماعی طی کنيم. ولی لازم است تا مسوولان ما با فکر باز به اين مساله بنگرند تا با چنين طرح هايی اين مسير را هرچه دشوارتر نکنند.

*گفت و گو از: عطيه ميرقراه چولو (گروه پژوهش های خبری ایرنا)


ارسال به بالاترین | ارسال به فیس بوک | نسخه قابل چاپ | بازگشت به بالای صفحه | بازگشت به صفحه اول 
Copyright: gooya.com 2016