خسته نيستم
با تمام زخم‌های کهنه‌ای که در من است
دلشکسته نيستم .

من بر آن سرم که تا طنين واپسين نفَس
همنشين مهربانِ عاشقان شوم .

يا که شور عاشقانه را
سفره/ سفره، ميزبان شوم .

تا سلامِ واپسين نفَس
من همينم وُ همين وُ بس .

شور تازه

می‌توان ز مرگ، دم نزد.
می‌توان ز برگِ اين درختِ روبرو
شعرِ دلکشی نگفت .

می‌توان ز ابرِ آسمانِ نيمه‌باز
انتظارِ بارشی نداشت.