سخنگوی وزارت کشور: اقدامات خودسرانه را تاييد نمی کنيم

روزنامه ایران - سخنگوی وزارت کشور با بيان اينکه ˈاقدامات خودسرانه را تاييد نمی کنيمˈ، اظهار داشت: اگر بناست گشتی ايجاد شود و امر به معروف و نهی از منکری اتفاق بيفتد، بايد بر مبنای مقررات جمهوری اسلامی باشد.

«حسينعلی اميری» سخنگوی وزارت کشور همچنين با بيان اينکه 'تمام مسئوليت قانونی بخش عفاف و حجاب به عهده وزارت کشور نيست'، افزود: شورای عالی انقلاب فرهنگی برای ۲۲ دستگاه تعيين تکليف کرده که يکی از اين ۲۲ دستگاه وزارت کشور است.

وی همچنين گفت: بد حجابی به معنای «بد عفافی» يا «بی عفافی» نيست. ما خانم های عفيف زيادی در جامعه داريم که ممکن است حجابشان کامل و مناسب نباشد، به هيچ وجه اقدامات خودسرانه را تأييد نمی کنيم. اگر بناست گشتی ايجاد شود و امر به معروف و نهی از منکری اتفاق بيفتد، بايد بر مبنای مقررات جمهوری اسلامی باشد.

اميری اظهار داشت: در سال ۹۲ به ۵۹۳ هزار و ۵۹۰ نفر تذکر داده شده که سه هزار و ۶۷۲ نفر به دستگاه قضايی معرفی شدند. بايد ديد چه خسارتی وارد کرده و تأثيرگذاری اش چه ميزان است.

گفت وگوی روزنامه 'ايران' با سخنگوی وزارت کشور را با هم می خوانيم:

* هر چند نظرات و آرای متفاوت و گاه متناقضی درباره اين موضوع مطرح است اما شاهديم در موضوع «حجاب و عفاف» همه فشار ها به وزارت کشور وارد می شود. نمونه بارز آن هم کارت زرد مجلس به وزير کشور به خاطر «ساپورت پوشان بود». پيش از آن که به بررسی تفاوت راهکارها بپردازيم نظر وزارت کشور دولت يازدهم درباره «بدحجابی» چيست؟

- حساسيت نسبت به عفاف و حجاب برای ما قبل از اينکه يک تکليف «قانونی» باشد، يک تکليف «اعتقادی» و «شرعی» است. اگر ما وظيفه قانونی هم نداشتيم، به عنوان مدير مسلمانی که نسبت به هنجارهای جامعه و ارزش های اجتماعی دغدغه دارد، بحث عفاف و حجاب را پيگيری می کرديم. بنده مقيد هستم به جای حجاب و عفاف بگوييم «عفاف و حجاب»؛ چرا که به باور من عفاف را بايد جلوتر آورد.
از طرف ديگر بايد توجه داشت تمام مسئوليت قانونی بخش عفاف و حجاب به عهده وزارت کشور نيست. مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در اين رابطه برای ۲۲ دستگاه تعيين تکليف کرده که يکی از اين ۲۲ دستگاه، وزارت کشور است. بنابراين تنها يک بيست و دوم موضوع به اين وزارتخانه مربوط می شود که آن هم هماهنگی بين دستگاه های بخشی است.

* اما همه نگاه ها به سمت وزارت کشور است؟
- اين نگاه درستی نيست. وزارت کشور به سهم يک بيست و دومی خود- که ايجاد هماهنگی بين دستگاه های ذيربط است - عمل کرده. جلسات به صورت مرتب برگزار شده؛ گزارش جلسات تنظيم و ارائه شده؛ اگر قصوری متوجه دستگاهی است تذکرات لازم داده شده و بازرس دستگاه های اجرايی تعيين شده است. اما بايد اين واقعيت را بپذيريم که حل بحث عفاف و حجاب نياز به کار کارشناسی، اجتماعی و اعتقادی بسيار دقيق و ظريفی دارد.
«فرهنگ» مقوله ای نيست که يک شبه ايجاد شود. گاهی يک اقدام فرهنگی يا بروز يک رفتار فرهنگی سال ها به طول می انجامد. بنابراين نبايد به بحث عفاف و حجاب نگاه سطحی داشته باشيم.
شما ببينيد آن هايی که در جامعه ما متهم به بدحجابی هستند، چند سال دارند؟ چرا ما در سطح شهر مادرانی را می بينيم که پوشش مناسب و کاملی دارند اما پوشش دختر همراهش، مانند مادرش نيست.
در اينجا بايد با صدای بلند بگويم که بد حجابی به معنای «بد عفافی» يا «بی عفافی» نيست. ما خانم های عفيف زيادی در جامعه داريم که ممکن است حجابشان کامل و مناسب نباشد. لذا آنچه که بنده شخصاً به آن معتقد هستم، ترويج عفاف است. اگر عفاف ترويج شد، به دنبالش حجاب هم تکميل می شود. در موضوع عفاف و حجاب نبايد شتابزده و با عصبيت برخورد کرد. اين موضوع در بحث های اجتماعی خيلی عميقی ريشه دارد و بايد از ريشه حل شود. با همه آنچه که عرض کردم ذکر اين نکته هم ضروری است که ممکن است درصد بسيار ناچيزی نسبت به ارزش های اجتماعی و اعتقادات دينی عالماً و عامداً هنجار شکنی کنند که دستگاه های انتظامی و قضايی بايد به وظيفه خود در اين باره عمل کنند.

* نيروی انتظامی به عنوان ضابط قضايی در دولت قبل در قالب «گشت های ارشاد» فعاليت کرد. گزارش های تذکرات لسانی، بازداشت های موقت يا تشکيل پرونده های قضايی در اين خصوص چه چيزی را نشان می دهد؟
- برای نمونه در سال ۹۲ به ۵۹۳ هزار و ۵۹۰ نفر تذکر داده شده که از اين تعداد سه هزار و ۶۷۲ نفر به دستگاه قضايی معرفی شدند. اين آمار، آمار قابل توجهی است، بايد ديد چه خسارتی وارد کرده و تأثير گذاری اش چه ميزان است؟ روشن است که بايد به تبعات ناشی از اين برخوردها و به عبارت دقيق تر«پرونده دار کردن» يک سری جوان، آثار و عواقب اجتماعی و روانی آن توجه کرد. برای نمونه وقتی دختر نوجوانی را به خاطر بدحجابی می گيريم و می دهيم دست پليس، او را به کلانتری می برند. آن جا يا تذکر می دهند و آزاد می کنند؛ يا برايش پرونده تشکيل می دهند و به دادسرا می فرستند که در دستگاه قضايی يا تبرئه می شود يا محکوم. هر کدام از اين چند حالت پيش بيايد حتماً تأثير منفی روحی و روانی بر خود شخص و خانواده او خواهد گذاشت و گاهی در سرنوشت شغلی وی تأثير زيادی دارد. چرا که خيلی از دستگاه های دولتی و غير دولتی استخدام افراد را با نداشتن سوابق و سوءپيشينه می سنجند. با اين برخوردها چنين دختری يا چنين جوانی شانس اشتغالش را هم از دست می دهد. اگر اين ها را در آماری که وجود دارد جمع کنيم می بينيد چه خسارت بزرگ و هزينه هنگفتی بر جامعه ما تحميل می کند.

* آيا در زمينه برخورد های انتظامی و گشت ارشاد با «بدحجاب ها» و اينکه ارشاد شدند يا نه، مطالعاتی انجام شده؟
- نمی دانم مطالعه ای شده يا نه. اما خود بنده که سال ها دادستان بوده و کار قضاوت کردم تأثير اعتقادی و عمقی نديدم. ممکن است وقتی چشم شان به پليس بيفتد مراعات کنند اما به اينکه اعتقاد پيدا کرده باشند، ترديد دارم.

* اما افرادی که معتقد به برخورد های انتظامی هستند بر عقيده خود پافشاری می کنند. از جمله اين گروه ها تشکل انصار حزب الله است که اعلام کرده گشت های موتوری خود را برای امر به معروف و نهی از منکر راه می اندازد.
- اين را نبايد فراموش کنيم که بحمدالله اسلام عزيز امروز در جمهوری اسلامی دارای حکومت است. اقدامات افراد - حتی امر به معروف و نهی از منکر- بايد در چارچوب قوانين و مقررات جمهوری اسلامی ايران انجام بگيرد. نقض قانون برای انجام يک امری که حس می شود تکليف شرعی است، به هيچ وجه نه شرعی است و نه قانونی.
به قول طلبه ها با مقدمه نادرست نمی شود امر واجبی را انجام داد. انجام يک امر واجب، مستلزم داشتن مقدمه مباح و جايز است. لذا ما به هيچ وجه اقدامات خودسرانه را تأييد نمی کنيم. اگر بناست گشتی انجام شود وامر به معروف و نهی از منکری اتفاق بيفتد، بايد بر مبنای مقررات جمهوری اسلامی باشد. لذا هيچ گشتی خارج از مقررات و قوانين مقبول نيست و خود نوعی نقض قانون است.
اگر تجمع غير قانونی انجام بگيرد، حتماً جمع می کنيم و اگر احياناً موردی اقدام شود، از نيروی انتظامی خواهيم خواست که به وظيفه اش عمل کند.

* حتی اگر برخوردها در حد تذکر لسانی باشد بازهم برخورد می شود؟
- اگر در قالب نقض مقررات باشد بله.

* آيا «گشت ارشاد» با روال سابق به خيابان ها برمی گردد؟
- فکر نمی کنم با آن سبک وشيوه. بنده صحبت های اخير رئيس جمهوری که فرهنگ با ون و پاسبان درست نمی شود را پالسی می دانم که گشت ارشاد با سبک و سياق قبلی برنگردد. البته برداشت خودم اين است.