بيانيه مطهری در اعتراض به اتفاقات مجلس: موکلين اين افراد بدانند به چه کسانی رأی داده‌اند

ایلنا ـ علی مطهری در خصوص حاشيه‌های ايجاد شده پس از نطق ديروزش بيانيه‌ای صادر کرد که در اين بيانيه از اينکه نطق وی نيمه‌کاره مانده و اجازه ادامه صحبت به وی داده نشده بود٬ گلايه کرد.

به گزارش خبرنگار پارلمانی ايلنا، متن کامل اين بيانيه به شرح زير است:

بسم الله الرحمن الرحيم
اتفاقی که در روز يکشنبه ۲۱ دی در صحن علنی مجلس افتاد، موجب وهن مجلس شد از اين نظر که در نهادی که خود قانونگذار است و بايد بيش از هر نهاد ديگری احترام قانون را نگه دارد، قانون زير پا گذاشته شد.

نطق من شامل مطالب مختلف فکری و اجتماعی بود که در پايان آن به مسئله حصر پرداخته شد. به محض ورود به اين مسئله، همزمان از يک طرف حدود پانزده تا بيست نفر از نمايندگان در فاصله يک تا دو متری تريبون شروع به سر و صدا کردند تا صدای من به گوش کسی نرسد و از طرف ديگر آقای ابوترابی رئيس وقت جلسه متأسفانه به جای آنکه اين افراد را دعوت به سکوت و نشستن در جای خود بنمايند٬ نطق بنده را قطع و شروع به پاسخ دادن کردند، کاری که تاکنون در مجلس سابقه نداشته است که در ميان يک نطق ميان دستور، رئيس جلسه شروع به پاسخگويی کند.

در واقع ايشان آن افراد را ترغيب و تشويق به ادامه کارشان کردند و در ‌‌نهايت اعلام تنفس و مجلس را تعطيل کردند. اين دو رفتار همزمان و مکمل يکديگر، شائبه طراحی‌شده بودن اين برنامه را به شدت تقويت می‌کند، خصوصا که آنها می‌دانستند در ضمن نطق من٬ پاسخی به جوابيه قوه قضائيه درباره قانونی بودن حصر خانگی خواهد بود.

قبل از تنفس، افرادی نزد من آمدند تا مرا از ادامه نطق منصرف کنند که اغلب آن‌ها حسن نيت داشتند، مثل آقايان مصباحی مقدم، توکلی، پزشکيان و قاضی‌پور که به آن‌ها گفتم اينکه نطق يک نماينده ناتمام بماند چون رئيس جلسه يا عده‌ای از نمايندگان و حتی اکثر نمايندگان نمی‌پسندند، خلاف قانون و بدعت و يک رويه غلط است که فردا به سر ديگران می‌آيد. من بايد نطقم را تمام کنم.

آقايان حسينی نماينده قصر شيرين، نعيمی نماينده آستارا و اکبری نماينده کرج نيز همين درخواست را داشتند٬ منتها چون درخواست‌شان همراه با کشيدن دست من بود آنها را به سمت پايين تريبون از سمت راست و چپ خود دور کردم.

در اين ميان آقای حسينيان از دور لبخند رضايت بر لب داشت و آقايان رسايی و کوچک‌زاده هم خوشبختانه يا متأسفانه حضور نداشتند. تا اينکه آقای ابوترابی اجازه ملوکانه فرمودند که ادامه نطق در حالی که از راديو پخش نمی‌شود٬ در جلسه غيرعلنی ايراد شود.

باز هم آن افرادجلوی تريبون سروصدا می‌کردند به طوری که صدای من به سختی به حضار می‌رسيد. يک فراز سه خطی از نطق من باقی مانده بود و من سر در متن نطق داشتم که آقايان کريمی قدوسی نماينده مشهد، آقامحمدی نماينده خرم‌آباد، انصاری نماينده آبادان و بشيری نماينده پاکدشت از پشت سر آمدند و بنده را از جايگاه پايين آوردند و در اين ميان آقای کريمی قدوسی به زمين خورد.

بعدا ديدم دست من چند زخم سطحی برداشته است که نفهميدم به کجا خورد. آقای آقامحمدی برای تکميل کارش متن نطق من را هم قاپيد و پاره کرد. اينها را می‌گويم تا موکلين اين افراد بدانند به چه افراد آزادانديشی رأی داده‌اند که هم برخلاف قرآن که می‌فرمايد "فبشر عباد الذين يستمعون القول فيتبعون احسنه" عمل کردند، هم خلاف قانون اساسی که در اصل ۸۶ می‌گويد٬ نماينده در اظهارنظر درباره همه مسائل کشور آزاد است و هم برخلاف نظر مقام رهبری که تاکنون چند بار فرموده‌اند اگر با نطق يک نماينده مخالف هستيد دو – دو و سر و صدا نکنيد٬ بلکه گوش کنيد و بعدا پاسخ او را با آرامش بدهيد.

از افرادی که جلوی تريبون جمع شده بودند آقايان آصفری نماينده اراک، موسوی‌نژاد نماينده دشتستان، جبيری نماينده بوشهر و قاسم جعفری نماينده بجنورد، نبويان نماينده تهران، پژمان‌فر نماينده مشهد، حاجی دليگانی نماينده شاهين شهر، حکيمی نماينده رودبار و موسوی نماينده خدابنده يادم هست.

قاعدتا اين‌ها اگر در روز عاشورا بودند در لشکر عمر سعد به ايجاد سروصدا می‌پرداختند تا سخن حق به گوش مردم نرسد. اين را هم بگويم که برخی از اين افراد برای خودشيرينی و علامت دادن به برخی نهاد‌ها دست به اين کار‌ها می‌زنند و الاّ آدم عاقل می‌نشيند حرف را می‌شنود و اگر مخالف است بعدا آن را رد می‌کند.

لازم است از آقای پزشکيان نماينده تبريز که از ابتدا تا انتهای ماجرا مانند يک محافظ در کنار من بودند٬ تشکر ويژه داشته باشم. همين طور از آقای عابد فتاحی نماينده اروميه که در جهت کاهش تنش‌ها تلاش چشمگير داشتند سپاسگزارم و همينطور از آقای حسين‌زاده نماينده نقده تشکر می‌کنم.

به هرحال مجلس آزمون بدی داد و البته اين گونه رفتار‌ها دور از ذهن نيست زيرا اين مجلس در سال ۹۰ در فضای متأثر از فتنه ۸۸ و در حالی که بسياری از افراد خوش‌فکر کانديدا نشدند يا رد صلاحيت شدند شکل گرفت و بيشتر يک تيپ خاص وارد مجلس شدند.

به عبارت ديگر اين مجلس يک استثناست و به اميد خدا مجالس آينده چنين نخواهد بود و دفاع از حقوق ملت را در رأس کار خود قرار خواهند داد. البته در همين مجلس هم افراد خوش فکر و فهميده وجود دارند. بعد از اين ماجرا نمايندگان زيادی نزد من آمدند و از اين اتفاق اظهار تأسف کردند و مواضع من را مورد تأييد قرار دادند.