آماده نفت ۱۰ دلاری شويد

ديپلماسی ايرانی ـ بلومبرگ نوشت: عربستان برای تعادل بودجه‌اش نياز به قيمتی بيشتر از ۹۰ دلار دارد، اما اين کشور دارای ذخاير ارزی ۷۲۶ ميليارد دلاری است که می تواند مشکل اين کشور را در طول دو سال که قيمت نفت در حدود ۴۰ دلار باشد حل کند.

بلومبرگ در ادامه می‌نويسد: قيمت هر بشکه نفت خام در حالی حدود ۵۰ دلار است که از اوج قيمتش در ژوئن ۲۰۱۴ که ۱۰۷ دلار بود، بيش از نيمی از ارزش خود را از دست داده است. امکان سقوط قيمت باز هم وجود دارد و ممکن است به ۱۰ تا ۲۰ دلار هم برسد. دلايلش را توضيح می دهيم. رشد اقتصادی ايالات متحده از زمان اجرای طرح احيای اقتصادی در سال ۲۰۰۹ به طور ميانگين ۲.۳ درصد بوده است. البته اين ميزان نصف ميزان مورد انتظاری است که در رکود اقتصادی عميق دهه ۱۹۳۰ وجود داشت. در عين حال رشد چين کند است و در منطقه يورو حداقلی است و رشد ژاپن هم منفی است. با وجود افزايش خودروها در ايالات متحده، تقاضای جهانی برای نفت کم است و حتی ممکن است بيشتر از اين هم کاهش بيابد.

در همين زمان خروجی توليد نفت در حال افزايش است که اين امر مديون افزايش توليد نفت شيل ايالات متحده است. ميزان توليد نفت توسط آمريکا تا ماه نوامبر در مقايسه با ۱۲ ماه پيش از آن، ۱۵ درصد افزايش يافته است، در حالی که ميزان وارداتش ۴ درصد کاهش يافته است.

عوامل ديگری هم در اين قضيه دخيل هستند: قدرت در حال افول کارتل اوپک. سازمان کشورهای صادر کننده نفت هم مانند تمام کارتل ها، برای اطمينان از ثبات و افزايش قيمت نفت طراحی شده است. اما کسانی که حامی تقلب در زمينه افزايش قيمت بودند، به عنوان اعضای اين کارتل از سهميه خود تجاوز کرده اند. در اين مورد رهبر اين جريان عربستان سعودی است که بايد با کاهش توليد خود مانع از سقوط قيمت ها شود. اما عربستان معتقد است که کاهش توليدی که در گذشته انجام داده موجب زيان ديدنش از سهم بازار شده است.

سعودی ها توسط ديگر کشورهای توليد کننده نفت خليج فارس -کويت، قطر و امارات متحده عربی- حمايت می شوند. در ۲۷ نوامبر، اوپک اعلام کرد که توليدش را کاهش نخواهد داد. سعودی ها معتقدند که در مقايسه با رقبايشان بيشتر می توانند در برابر شرايط قيمت پايين نفت مقاومت کنند و به دنبال قيمتی هستند تا توليد نفت توسط رقبايشان توجيه اقتصادی نداشته باشد.

اين قيمت موجب کاهش توليد کدام کشورها شده است؟ اين قيمت ها بسيار کمتر از ۱۲۵ دلاری است که ونزوئلا برای مديريت اقتصاد نابسامانش به آن نياز دارد. اين شرايط برای اکوادور، الجزاير، نيجريه، عراق، ايران و آنگولا هم وجود دارد. عربستان هم برای تعادل بودجه اش نياز به قيمتی بيشتر از ۹۰ دلار دارد، اما اين کشور دارای ذخاير ارزی ۷۲۶ ميليارد دلاری است که می تواند مشکل اين کشور را در طول دو سال که قيمت نفت در حدود ۴۰ دلار باشد حل کند.

علاوه بر اين براساس گزارش دنيل يرگين از موسسه انرژی کمبريج، قيمت تمام شده برای ۸۰ درصد از چاه های نفت شيل آمريکا، حدود ۵۰ تا ۶۹ دلار است. ماه گذشته وود مکنزی به نتايجی دست يافت که براساس آن از ميان ۲۲۲۲ ميدان نفتی در سراسر جهان که مورد بررسی قرار گرفته بودند، از قيمت ۴۰ دلاری، تنها ۱.۶ درصد ضرر مالی داشته اند. اين مسئله نشان می دهد که ضرر چندانی از نفت ۴۰ دلاری حاصل نشده است. در نظر داشته باشيد که هزينه نهايی برای به صرفه بودن نفت شيل ايالات متحده حدود ۱۰ تا ۲۰ دلار برای ميدان نفتی پرمين تگزاس در مقايسه با نفت خليج فارس است.

علاوه بر اين بايد مشکلات مالی کشورهايی همچون روسيه و ونزوئلا را هم در نظر بگيريم. آنها برای پرداخت بدهی های خارجی و واردات، نياز به ارز حاصل از فروش نفت دارند. به همين دليل با قيمت های پايين، آنها نياز به توليد و صادرات بيشتر نفت برای کسب همان ميزان درآمد قبلی را دارند.

با اکتشافات جديد، ثبات در بخش هايی از خاورميانه و افزايش بازده حفاری، بدون شک خروجی جهانی نفت در سال های آينده افزايش خواهد يافت که موجب فشار به قيمت نفت هم می شود. پيش بينی می شود توليد نفت خام ايالات متحده هم در سال آينده ۳۰۰ هزار بشکه در روز افزايش بيابد و از ۹.۱ ميليون بشکه کنونی بيشتر شود. با اين اوصاف چه اوضاعی می توان برای قيمت نفت در آينده پيش بينی کرد؟