آری زنم...ویدا فرهودی

در جستجوی راهی تا قلب آرزویم
شاید رسد به جایی اصرار جستجویم

جایی فراخ و زیبا آبی به سان رویا
بیداد زرد غم را تا از جهان بشویَم

آری زنم ببینم،باغ ام، گلی مچین ام
چون شور زندگانی است در سمغ و رنگ و بویم

شوق است در نگاهم،تآزادگی گناهم
تنگ است گر چه راهم، دریاست پیش رویم

خواهم که باز یابی،اعماق آن سرابی
کالوده دیده ات را از منظر نکویم

در چشم تو جمالم، زیبایی روالم
شکلی است از زوالم! انکار مو به مویم!

در ژرف من نظر کن از وَهم ها حذر کن
بگشای گوش و بشنو بی پرده گفتگویم

در نغمه ها و سازم، بنگرپیام و رازم
تا چند بسته مانم، چون بغض در گلویم

من آن زنم که با تو آکنده زندگی را
فریاد ِهم صدا شو در عمقِ های و هویم

در شعر آتشینم زخم زمان نهفته
خیزد مگر که خفته زین آتش سبویم

ویدا فرهودی
اسفند ماه ١٣٩٣