امپریالیسم ایران! احمد وحدت خواه

نماد واقعی گسترش ارتجاع مذهبی رژیم جمهوری اسلامی حضور مخرب و ویرانگر نیروهای سپاه پاسداران در مناطق پر آشوب جهان اسلام می باشد که بطور غیر مستقیم بخشی از استراتژی دولت اوباما در شکل دهی به نقشه و مرزهای جدید در خاورمیانه را تشکیل می دهد‫

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

ویژه خبرنامه گویا

پس از نطق پر هیاهوی نتانیاهو در کنگره آمریکا که در آن نخست وزیر دست راستی اسراییل برای توجیه مخالفت های دولت خود با روند مذاکرات هسته ای میان جمهوری اسلامی و کشورهای غربی مدعی شد ایران به دنبال جهانگشایی و توسعه طلبی در منطقه خاورمیانه است، این بار علی یونسی وزیر اطلاعات پیشین و مشاور حسن روحانی در امور اقلیت ها گفته است که عراق پایتخت ایران است و همه مردم منطقه زیر جغرافیای نفوذ ما هستند. ادعایی که با واکنش خشمگینانه مقامات عراقی و بسیاری از سیاستمداران هوادار پان عربیسم روبرو شده است.

مایکل آکسووردی مورخ و ایرانشناس انگلیسی که سالها مس‫ول میز ایران در وزارت خارجه این کشور بوده است در کتاب بسیار خواندنی خود Iran; The Empire of Mind‬ به درستی می نویسد که ایران اصولا یک کشور نیست. پدیده ای فرهنگی به درازای تاریخ تمدن بشری است که در محدوده ای معنوی و فرای مرزهای زمینی خود سایه گسترده و آثار این حضور بر سرنوشت بسیاری از همسایگان ما نیز تاثیر گذار بوده و باقی مانده است‫.
‬
زبان و ادبيات فارسی، علايق مشترک دینی، تنوع اقوام و دامنه حضور آنها در کشورهای همسایه و تاریخ کهن ایران همه و همه از میهن ما سرزمینی را طی قرون متمادی پدید آورده است که چه بخواهیم یا نخواهیم وقوع حوادث و تحولات عظیم اجتماعی و فرهنگی در آن به کشورهای دیگر نیز سرایت کرده است‫.‬

به این ها بیافزاییم ذهنیت تاریخی و حتی جاری در میان ایرانیان در بزرگداشت گذشته پرافتخار و باستانی خود را، آنگاه با ملتی روبرو می شویم که به گفته بسیاری از مورخان هنوز خاطره و سودای امپراتوری هخامنشی را از روان خود جدا نکرده است‫.‬

با این حال اگر جهانگشایی مورد نظر نتانیاهو در مورد ایران امروز از موضع دشمنی و فرصت طلبی سیاسی او مطرح می شود، توسعه طلبی یونسی نیز از جنس ارتجاع مذهبی و تفرقه افکنانه و در تضاد با منافع ملی ایرانیان است‫.‬

نماد واقعی گسترش این ارتجاع مذهبی هم حضور مخرب و ویرانگر نیروهای سپاه پاسداران در مناطق پر آشوب جهان اسلام می باشد که بطور غیر مستقیم بخشی از استراتژی دولت اوباما در شکل دهی به نقشه و مرزهای جدید در خاورمیانه را تشکیل می دهد‫.‬

هنری کسینجر در یک سخنرانی اخیر خود به این مساله اینطور اشاره کرده است که صلح در خاورمیانه یا از طریق هژمونی غالب یک قدرت نظامی مسلط بر دیگران و یا از توازن قوا میان دو قطب مخالف بوجود می آید‫.‬

چنین شرایط و توازنی در زمان حکومت شاه به عنوان یک کشور شیعه میان ایران از یکسو و اعراب سنی مذهب در سوی دیگر وجود داشت با این تفاوت که رژیم شاه بر مبنای منافع ملی ایران هیچگونه چشمداشتی به خاک کشورهای همسایه نداشت و حداکثر اختلافات آن با حکومت بعث عراق بر سر نحوه استفاده از آبراه اروند رود بود که آنهم با پادرمیانی خود اعراب در قرارداد معروف به الجزابر حل شد‫.‬

اما رژیم ایديولوژیکی جمهوری اسلامی که حتی اعتقادی به ملیت ایرانی ندارد در پی همبستگی با شیعیان منطقه و در غیاب حضور نیروهای غربی و ضعف و چنددستگی اعراب در مورد نحوه برخورد با جاه طلبی های ارضی و چنگ اندازی رژیم بر منابع ثروت های طبیعی منطقه، فعلا زمان را برای ادامه بقای خود از مسیر توسعه طلبی مناسب دیده است‫.‬

اما این توسعه طلبی نظامی‫-‬عقیدتی در منطقه با در نظر گرفتن در اقلیت بودن شیعیان در جهان اسلام از یکسو و تضادهای تاریخی پان عربیسم با ایرانیان از سوی دیگر خطرات مهیب و بیشماری را متوجه میهن ما کرده است‫.‬

در سوریه نیروهای سپاه پاسداران در کنار رژیمی بر علیه مخالفان آن می جنگند که در فردای سقوط آن یا بایستی با ارتش جانشینان آن وارد جنگ بشوند یا خفت بار راه فرار به ایران را در پیش بگیرند‫.
‬
در عراق سپاه قدس درگیر جنگی با نیروهای داعش و دولت اسلامی است که تازه حتی با شکست آنها بر مناطق سنی نشینی حاکم خواهند شد که در جنگ هشت ساله صدام با ایران اکثر سربازان و فرماندهان عراقی در جبهه های جنگ علیه ایران از این مناطق تامین می شد‫.
‬
استراتژی جمهوری اسلامی از حضور در کنار نیروهای دولتی عراق در جنگ علیه داعش بیشتر از نگرانی آن از تکه پاره شدن عراق و گسترش حکومت مستقل کردهای این کشور است که امروز آنها را در مقابل دشمن مشترک قرار داده است اما فردا کردهای عراق در پی کسب استقلال مناطق کردنشین در مقابل پاسداران رژیم صف آرایی خواهند کرد‫.‬

در یمن نیروهای ارتش و سپاه رژیم در کنار حوثی ها و انصار الله عملا در تقسیم این کشور به دو ملت شیعه و سنی کمک کرده اند و عربستان سعودی و نیروهای خارجی مستقر در نیمه دیگر این کشور در روزها و هفته های آینده برای باز پس گیری حکومت مرکزی حرکات نظامی گسترده ای را آغاز خواهند کرد‫.‬

در مجموع رزیم جمهوری اسلامی به خرج ملت و منابع و تاریخ ایران یورشی را در منطقه آغاز کرده است که با توجه به بافت نظامی و فرهنگی خاورمیانه در نقطه ای که قدرتهای بزرگتر جهانی و گرداننده این شطرنج پیچیده سیاسی اراده کنند متوقف خواهد ماند‫.‬ آن روز باید در انتظار هجوم لشگر اعراب و متحدان آنها به خاک میهن درمانده ای نشست که نارهبران ماجراجو و ستمگرش نقش خود در این بازی را جدی گرفته بودند‫.‬