اقليت های جنسی در ايران به رسميت شناخته نمی شوند

همجنس گرايی در دهه‌های گذشته به عنوان يک بيماری يا اختلال روانی به شمار می‌رفت. اما امروزه با پيشرفت علم و تکنولوژی و فعاليت‌های فعالان حقوق بشر و به ويژه جامعه ال. جی. بی. تی حقوق اين بخش از جامعه توسط سازمان ملل متحد و بسياری از کشورهای پيشرفته جهان به رسميت شناخته می‌شود.
همه افراد جامعه بشری بر اساس مفاد اعلاميه جهانی حقوق بشر آزاد‌زاده شده و از نظر حيثيت، حقوق و کرامت انسانی با هم برابرندو همه افراد می‌توانند بدون در نظر گرفته شدن جنسيت، رنگ،‌نژاد، زبان يا دين خود از همه حقوق انسانی و به شکل برابر برخوردار باشند.

از اين رو، روز جمعه ۱۳ مارس ۲۰۱۵ (۲۲ اسفند‌ماه ۱۳۹۳)،در بيست و هشتمين نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، سومين رويداد جانبی نهاد غير‌دولتی سودويند با همکاری سازمان «ايگل هرک»در ارتباط با «اقليت‌های جنسی در ايران» با تدارک و با حضور «رز پاريس ريکتر» دستيار ويژه احمد شهيد گزارشگر ويژه سازمان ملل در مورد وضعيت حقوق بشر در ايران، «حسين عليزاده» مدير کميسيون جهانی حقوق ال. جی. بی. تی در بخش خاورميانه و شمال آفريقا و دکتر «حسن نايب‌هاشم» فعال حقوق بشر و نماينده نهاد غير‌دولتی سودويند برگزار شد.

نخستين سخنران اين رويداد رز پاريس ريکتر با اشاره به تحقيق گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد در ايران در مورد بررسی حقوق همجنسگرايان در ايران گفت که اين افراد با مشکلات بسياری از قبيل شکنجه، تعرض جنسی، ازدواج و تغيير جنسيت اجباری و همچنين شرايط نامناسب بهداشتی روبرو هستند.

وی با عنوان کردن مساله خشونت جسمی عليه همجنسگرايان در ايران ادامه داد که بنا بر گزارش‌ها مسوولان آموزش و پرورش و مدارس نيز در مورد تهديد خشونت جسمی هيچ اقدام قابل قبولی انجام نداده‌اند. او همچنين افزود: «بسياری از همجنسگرايان پس از نمايان شدن گرايش جنسيشان از مدرسه اخراج شده‌اند».

او با بيان مساله خشونت کلامی که اين افراد در سطح جامعه با آن روبرو هستند از طرد شدن افراد همجنسگرا از سوی خانواده‌هايشان سخن گفت و خاطر نشان کرد که بسياری از اين افراد مجبور به ترک خانه و تن دادن به بهره‌کشی جنسی شده‌اند.

دستيار ويژه گزارشگر ويژه سازمان ملل در ادامه سخنان خود از مورد خشونت و تعرض جنسی قرار گرفتن ۱۵ درصد از اين افراد پرده براداشت.

«اين افراد همچنين توسط خانواده‌های خود مجبور به پذيرش هنجارهای اجتماعی شده‌اند».

او در اين رويداد به عدم حق برخورداری اين افراد از برپايی گردهمايی و مهمانی و رصد شدن ارتباط مجازی همجنسگرايان مانند «چت روم‌» اشاره داشت و گفت که بسياری از مهمانی‌های همجنسگرايان مورد هجوم ماموران امنيتی و انتظامی قرار می‌گيرد و آن‌ها به اتهام تجمع غير‌قانونی بازداشت می‌شوند.
رز ريکتر در بخشی از سخنرانی خود با استناد به گزارش جديد احمد شهيد با توجه به قوانين ايران گفته که تراجنسيتی‌ها از سوی قانون به رسميت شناخته می‌شوند، اما همجنسگرايان به صورت قانونی به رسميت شناخته نمی‌شوند.

«عمل جراحی برای تراجنسيتی بايد ابتدا توسط روانپزشک و بعد چندين نهاد دولتی بايد به تاييد برسد که اين پروسه ممکن است سال‌ها به ادامه يابد».

حسين عليزاده مدير کميسيون جهانی حقوق ال. جی. بی. تی در بخش خاورميانه و شمال آفريقا دومين سخنران اين رويداد با اشاره به سخنان آيت‌الله صادق آملی لاريجانی رييس قوه قضاييه گفت که ايشان گفته‌اند که «ادعا شده ما همجنسگرايان را می‌کشيم، در صورتی که اين اتفاق تا کنون رخ نداده است».

نماينده سازمان ايگل هرک گفت: صادق لاريجانی قانون مجازات اسلامی را کتمان کرده است که دو مرد با ميل شخصی خود رابطه برقرار کرده بودند و به جرم «لواط» به اعدام محکوم شده‌اند.

او همچنين از توقيف ۳ ماهه روزنامه قانون سخن به ميان آورد و گفت: اين روزنامه به دليل درج مطلبی در مورد همجنسگرايی توقيف و به پرداخت ۱۵۰۰ دلار جريمه نقدی محکوم شد.

«همچنين يکی از اساتيد دانشگاه در ايران با يک بيان معتدل در مورد همجنسگرايی صحبت کرده بود و به اتهام تبليغ همجنسگرايی اخراج شد».

عليزاده در ادامه با اشاره به معضل آزار و اذيت همجنسگرايان گفت: شخصی در تبريز به دليل دگرپوشش‌گرايی دستگير و شلاق زده شده است.

«ايران هويت‌های جنسيتی را به رسميت نمی‌شناسد. قانون ايران تنها رابطه بين زن و مرد و فقط در چارچوب ازدواج را پذيراست. اين قانون هويت ديگر جنسيتی را به رسميت نمی‌شناسد».

همجنسگرايان در اين نگاه، بيمار قلمداد می‌شوند و بسياری از اين افراد در ايران به دليل فشارهای جسمی و روحی فراوان اقدام به خود کشی می‌کنند.

آخرين سخنران اين رويداد دکتر حسن نايب هاشم، نماينده نهاد غير دولتی سودويند سخنان خود را با اشاره به چالش جهانی که همجنسگرايان با آن روبرو هستند آغاز و از تجربه شخصی خود به عنوان يک پزشک ياد کرد. او گفت: سه دهه پيش وقتی که استاد پزشکان حاضر در بيمارستان به آن‌ها گفت يک شخص به اينجا خواهد آمد که همجنسگرا است. اين استاد در مورد جلوگيری از هرگونه عمل غيراخلاقی مانند تمسخر و استهزا تاکيد کرده بود.

نماينده اين نهاد اتريشی ادامه داد که اين مساله در آن زمان و در دنيای پزشکی به عنوان اختلال روانی شناخته می‌شد. و اکنون هم در ايران هستند پزشکانی که بر اين باورند که اين يک بيماری است.

اين فعال حقوق بشر با اشاره به ماده يک و دو اعلاميه جهانی حقوق بشر گفت که همه بايد از حقوق برابر برخوردار باشند و تبعيضی نبايد وجود داشته باشد. و اگر امروز اين اعلاميه نوشته می‌شد، جای گرايش جنسيتی در آن خالی نبود.

دکتر نايب هاشم با نام بردن از تصويب کنوانسيون رفع اشکال تبعيض در سال ۱۹۷۹خاطر نشان کرد که الان نبود يک «کنوانسيون برای حمايت از حقوق جامعه ال. جی. بی. تی» به شدت احساس می‌شود.

همه حقوق بشر برای همه در ایران