قتل فرخنده و گردهمايی اعتراضی‌ - دادخواهانه در گوتنبرگ، گزارشی از سهيلا حيدری

ساعت ۶ عصر يکشنبه ۲۹ مارس ۲۰۱۵ ميلادی برابر با ۹ حمل ۱۳۹۴ خورشيدی در شهر گوتنبرگ (سوئد) افغان‌های مقيم ‌اين شهر، ‌در اعتراض به‌ فاجعه دردناک کشته ‌و سوزانده شدن فرخنده، در ميدان « گوستاف آدلف» گرد هم آمدند‌‌ و انزجار خود را از اين حادثه دلخراش و آزار‌دهنده اعلام کرده و ‌همدردی خويش را با خانواده فرخنده بيان کردند.

مردم ساعاتی پيش از آغاز برنامه در محل اجرای برنامه حاضر شدند و با آوردن شمع و برخی پوسترهايی که خود طراحی و چاپ کرده بودند، به تزيين محل اجرای برنامه پرداختند و با شمع‌هايی ‌که ‌نام فرخنده را به شکل لاتين تجلی می‌داد، ابراز همدردی کردند‌ و برخی از حاضران در اين گرد همايی که از اين حادثه بسيار متأثر بودند، از وقوع چنين حادثه‌ای و حمايت يک عالم دينی از اين جنايت، خشم خود را با آتش زدن عکس او نشان دادند.

‌‌مردم شعار دادند: ‌»فرخنده هرگز نمی‌ميرد»، «ما همه فرخنده‌ايم»، «فرخنده قربانی جهالت دينی» و«عدالت و دادخواهی برای فرخنده».

هم‌چنين ‌در ‌نوشته‌هايی خواستار آزادی ۳۱ اسير هموطن‌مان شده بودند.

حضور مردم از کشورهای فرانسه، کردستان، ايران، چين، همچنين مردم انسان‌دوست سوئد در کنار افغانستانی‌ها در اين گرد‌همايی، ‌اين واقعيت را آشکار کرد که اين واقعه نه‌تنها افغان‌ها را متأثر کرده است‌، بلکه قلب ‌مردمان ديگر در سراسر جهان را به‌شدت آزرده ‌است.‌

اين گرد‌همايی با هدف مبارزه با زن‌ستيزی و نقض حقوق بشری و شهروندی‌، دفاع از برابری زن و مرد ، حرمت و ارزش‌های انسانی و تأمين عدالت‌ برای فرخنده و همچنين زنان ستمديده افغانستان ‌تشکيل شد.

در اين گرد همايی ‌شخصيت‌های فعال اجتماعی و ادبی از کشور‌های افغانستان، ايران و سوئد، ديدگاه‌های مختلف و متفاوت خويش را در مورد اين حادثه بيان کردند.

در آغاز، عزيز الله نهفته، نويسنده و فعال فرهنگی افغانستانی پيام خود را در نکوهش جنايت رفته بر فرخنده بيان کرد.

سپس‌ سوسن صابری، فعال ايرانی نهاد «زن آزاد و جامعه مدنی در گوتنبرگ» ‌پيام‌شان را با محتوای دادخواهی برای فرخنده و مبارزه با نقض حقوق زنان بيان کرد‌‌.‌

خانم صابری بيان کرد که ‌فرخنده در تاريخ افغانستان جاودانه شد اسمش با جنبش برابری‌طلبانه و مدرن دفاع از حق و حرمت زنان در افغانستان عجين شد واين يک جنبش اعتراضی جهانی است، وی افزود: «ميليون‌ها فرخنده، قربانی‌ طالبان، داعش، بوکوحرام، الشباب، جمهوری اسلامی ايران، عربستان سعودی و دولت‌هايی ‌چون اين‌ها ‌هستند.»

در ادامه نيز Linnea Larsson به نمايندگی از کميته افغان‌ـ‌سوئدن در همين زمينه به بررسی واقعه پرداخته بيان داشت: «گفت‌و‌گو با نيرو‌های محافظه‌کار و مرد‌سالار را قبول نداريم و به دنبال گفت‌و‌گوی گسترده با تمام بخش‌های جامعه افغانستانيم.» و با ابراز تشکر از کميته افزود: اين حادثه تنها متعلق به مردم افغانستان نبود ، بلکه شامل تمام زنان دنيا می‌شود. در اين زمينه از کشورمان تقاضامنديم که در زمينه وضعيت زنان در افغانستان حساس باشد.

سارا حرمان، فعال جامعه‌ مدنی نيز اندوه درونی بسياری از مردم را که احساسات‌شان از اين حادثه جريحه‌دار شده بود، ‌با خواندن شعری در سوگ فرخنده، ابراز کرد.

در ادامه، عارف فرمان، نويسنده و فعال فرهنگی افغانستانی نيز به نوبه خود با متنی ادبی، اين جنايت هولناک را ناشی از سوءاستفاده‌ حاميان دين دانسته و فرخنده را قربانی جهل، عقده و کينه‌توزی آنان دانست.

فرمان ابراز داشت: ‌»مرگ فرخنده تشت رسوايی ملا‌های تزوير و سياست‌ مداران بی‌خرد را از بام رسوايی انداخت.»‌

همچنين، خانم رخشانه، عضو کميته افغان‌ـ‌سويدن و فعال اجتماعی در قالب شعری به زبان سوئدی، خود را در اين غم بزرگ شريک دانسته و مخالفت خويش را با چنين جناياتی ابراز داشت‌.

در پايان، خانم سهيلا حيدری، مسئول کميته برگزاری مراسم دادخواهی و گراميداشت بانو فرخنده با خواندن قطعنامه‌ اين کميته، جنايت رفته بر فرخنده را محکوم کرده و ضمن ابراز همدردی با خانواده‌ بانو فرخنده، خواهان رسيدگی ريشه‌ای به اين پرونده شد‌.

اهداف‌ گردهمايی، ‌در قطعنامه اين‌گونه بازتاب يافته بود: ‌
۱.‌ ‌از بين بردن تبعيض و بنياد‌گرايی اسلامی، ممنوعيت کامل هر‌نوع فعاليت علنی و غير‌علنی مشاغل خرافی مانند تعويذ‌نويسی، فال‌بينی و رمالی.
۲. ‌تأييد و تصويب کامل و هرچه سريع‌تر قانون منع خشونت عليه زنان در افغانستان.
۳. ‌شناسايی، دستگيری و محاکمه قاتلان و تمام عوامل سهيم در قتل فرخنده:
تمامی افرادی که شريک جرم‌اند، به شمول محرکان، تهمت‌گران، انگيزه‌دهند‌گان و توجيه‌کنند‌گان، خصوصاً محاکمه مولوی نيازی به دليل ترويج خشونت دينی و حمايت او از عملکرد قاتلان‌.
۴. ‌ايجاد هر‌چه زود‌تر کميته ارزيابی و کنترل از طرف دولت افغانستان بر فعاليت‌های شورای علما، واعظان و مساجد و مدارس دينی افغانستان.
۵. ‌توبيخ نيروهای امنيتی و وزارت داخله افغانستان، خصوصاً وزيرمسئول وزارت داخله و قوماندان امنيه کابل، به دليل کوتاهی در تأمين امنيت شهری و امنيت جانی فرخنده.
۶. ‌رسيدگی هر‌چه زود‌تر به موضوع ربوده شدن ۳۱ مسافر هزاره کشورمان.
۷. ‌پيگيری جامعه بين‌المللی، دولت‌ها و مجامع حقوقی در‌خصوص رفع تبعيض و تعصب قومی و رفع خشونت عليه زنان در افغانستان.

سپس زلمی کاوه، فعال فرهنگی و اجتماعی نيز در پيام خويش به بررسی اين حادثه و اثرات آن پرداخت‌.

کاوه ابراز داشت: ‌» جدايی دين از حکومت و قطع يد متواليان جاهل و جنايتکار مذهبی از زندگی مردم و مقاومت دربرابر کليت مرتجعين مسلط از اهميت اساسی برخورداست.»‌

در ‌‌نهايت،ايشان متن قطعنامه‌ کميته برگزاری مراسم دادخواهی و گراميداشت بانو فرخنده را به زبان سوئدی خواند.