کيهان: تناقض در دو موضع اخير رئيس‌جمهوری

کيهان نوشت: ميان دو موضع اخير رئيس‌جمهور تناقض ديده می‌شود و چون جمع نقيضين محال است، لاجرم يکی از همين دو موضع را بايد پذيرفت.

رئيس‌جمهور روز سه‌شنبه در سفر به غرب تهران گفت: مردم می‌دانند که با شعار و ادای جملات تند مشکلات جامعه و کشور حل و فصل نمی‌شود.

روحانی با اشاره به اينکه مردم ايران در ۲۴ خرداد ۹۲ به دنيا اعلام کردند که چهره ملت ما چهره صلح، عدالت و همزيستی با مردم جهان است، گفت: ما مصمم هستيم تا مشکلات را با جهان با منطق، استدلال و مذاکره به حل و فصل نهايی برسانيم. مردم ما با صدای بلند و رفتار مستحکم خود به همه جهانيان اعلام می‌کنند که دوران خشونت و افراطی‌گری به سر آمده و همه بايد با منطق، استدلال و تدبير راه آينده را که راه توسعه است طی کنيم.

وی گفت: دولت يازدهم با تيم مذاکراتی قوی در صحنه جهانی هر روز گام‌های جديدی را برای احقاق حقوق ملت ايران برمی‌دارد. با اين وجود اقليت بسيار کوچکی که بلندگوهای بزرگ را از ديگران عاريه کرده‌اند اکثريت قاطع ملت ايران پشتيبان مسير صلح و آشتی و مسير تعامل سازنده با جهان هستند.

اين اظهارات در حالی است که رئيس‌جمهور روز يکشنبه در کنگره ملی تجليل از ايثارگران به مناسبت سالگرد آزادسازی خرمشهر گفته بود:خرمشهر، نفت و اقتصاد ما توسط عفلقيان و توسط ۵+۱ اشغال شده و ما اين خرمشهرها را آزاد خواهيم کرد.

بدين ترتيب معلوم نيست چگونه می‌توان از «صلح، آشتی و منطق» با «اشغالگران عفلقی» سخن گفت حال آن که بنياد اشغالگری و تعدی، بی‌منطقی و دشمنی با صلح است و بر همين سياق معلوم نيست چرا که آقای روحانی اصرار دارد برخی نگرانی‌های جدی درباره انحراف روند مذاکرات را به جنگ‌طلبی و تقابل‌طلبی اقليت در برابر صلح‌طلبی و آشتی‌طلبی ملت ايران نسبت دهد؟ همچنان که روشن نيست آيا کاربست ادبيات صلح و آشتی با اشغالگران ادبيات به جايی است؟

يادآور می‌شود رهبر معظم انقلاب چندين‌بار به درستی تصريح کردند که چند کشور غربی مستکبر و زورگو و زياده‌خواه، جامعه جهانی نيستند- همان کشورهايی که آقای روحانی به عنوان اشغالگر عفلقی نام می‌برد- بنابراين تقسيم ملت ايران به دو طيف طرفدار «تعامل» يا «تقابل با جهان»، تقسيم‌بندی غيرواقعی است که ضمن ايجاد سوءتفاهم در داخل می‌تواند آب به آسياب دشمن بريزد و او را از واقعيت «تعدی‌گری» و زياده‌خواهی تبرئه کرده به عنوان «طرفدار عقلانيت و منطق و تعامل و صلح و آشتی» جا بزند. به عبارت ديگر چند رژيم خاصه غربی و آمريکا، يا اشغالگر عفلقی هستند که زبان مسالمت و آشتی و صلح و منطق و مذاکره نمی‌فهمند و يا اين زبان را می‌فهمند که در آن صورت عفلقی و اشغالگر نيستند.