ملاقات روحانی با اوباما٬ رسمی یا اتفاقی؟ ف.م. سخن

ویژه خبرنامه گویا

با نزدیک شدن زمان سفر حسن روحانی به نیویورک٬ التهاب٬ در هر دو گروه اصلاح طلب و اصول گرا مشاهده می شود؛ التهابی که هر سال شدت بیشتری می گیرد و توافق ها و مذاکرات پیدا و پنهان مقامات عالی رتبه جمهوری اسلامی با امریکا به آن دامن می زند. نکته ای که می توان با قاطعیت بر آن تاکید کرد٬ شکستن سدهای رابطه میان جمهوری اسلامی با امریکا و کشورهای غربی است. سد بزرگ و به ظاهر مستحکمی که دو کشور را از هم جدا می کرد٬ سد اصرار جمهوری اسلامی برای داشتن امکانات نا محدود هسته ای بود که این سد با مذاکرات مستقیم میان ظریف با نمایندگان پنج به علاوه ی یک و بخصوص وزیر امور خارجه ی امریکا٬ جان کری٬ در هم شکست و سیل نمایندگان دیپلماتیک و اقتصادی کشورهای غربی به طرف ایران روانه شد.

اما بزرگ ترین سد هنوز پا برجاست؛ سدی که سال هاست مانع از ملاقات روسای جمهور دو کشور شده است. سال گذشته٬ حسن روحانی با گفت و گوی تلفنی خود با اوباما٬ تَرَکی بر این سد انداخت و اکنون باید دید آیا امسال بعد از موفقیت هایی که دو کشور در جریان مذاکرات اتمی٬ ادعای به دست آوردن آن را دارند امکان دیدار این دو رییس جمهور فراهم می شود؟

رابطه میان ظریف و کری به عنوان نمایندگان دو کشور جمهوری اسلامی و امریکا بر خلاف تصور٬ بسیار دوستانه و صمیمانه بود و شکل روابط به گونه ای بود که گویی جمهوری اسلامی و امریکا همیشه با هم رابطه داشته اند و هرگز میان آن ها جدایی و خصومت شدید وجود نداشته است. مشخص بود که هم ظریف و هم کری٬ مایل بودند٬ موضوع اتمی ایران را ختم به خیر کنند و با تمدید مکرر مهلت توافق٬ بالاخره به خواسته ی خود دست یافتند.

اکنون نیویورک٬ شاهد حضور روسای جمهور دو کشور در سازمان ملل خواهد بود. حضوری که می تواند به ملاقات این دو نفر منجر شود. ملاقاتی رسمی یا اتفاقی.
نه روز دیگر تکلیف این سد بسیار بزرگ و به ظاهر مستحکم مشخص خواهد شد.

ملاقات های اتفاقی همواره راهگشای سیاست های جهانی و بهبود روابط میان کشورها بوده است از این نظر کارشناسان سیاسی بر فراهم آمدن زمینه های وقوع آن٬ توجه خاصی مبذول می کنند. زمانی که در مراسم تشییع جنازه نلسون ماندلا٬ رائول کاسترو٬ رییس جمهور کوبا٬ با پرزیدنت اوباما به طور «اتفاقی» دست داد٬ و ضمن دست دادن٬ خود را به او معرفی کرد [آقای رییس جمهور من کاسترو هستم] کمتر کسی تصور می کرد که دو سال بعد٬ سفارت امریکا در کوبا بعد از چند دهه دشمنی و درگیری بازگشایی شود و پرچم ایالات متحده امریکا در خاک کوبا دوباره به اهتزاز در آید و موجبات بهبود روابط دو کشور فراهم گردد.

بر خلاف امریکا و کوبا٬ رابطه ی میان امریکا و جمهوری اسلامی به شکل گام به گام در حال شکل گرفتن است. مذاکرات صمیمانه و رفیقانه ی ظریف با کری٬ چیزی بیش از پرداختنِ صِرف به موضوع اتمی بود. می توان گام بعدی در بهبود روابط را٬ دست دادن روسای جمهور دو کشور به صورت رسمی یا اتفاقی دانست.

کیهان در شماره ی امروز خود (یکشنبه ۲۹ شهریور) به عنوان ارگان همیشه نگران ولی فقیه٬ گزارشی منتشر کرده از «فصل دلالی زنجیره ای ها» با تیتر «رابطه با شیطان بزرگ٬ خواب تکراری مدعیان اصلاحات» و از برقراری رابطه با امریکا به عنوان تابو نام برده و ملاقات میان حسن روحانی با باراک اوباما را باز شدن روزنه ای برای نفوذ امریکا دانسته است.

نکته ی مهم در این مقاله این است که کیهان ضمن پرخاشگری ها و متلک پرانی های همیشگی اش٬ خیلی سخت و انعطاف ناپذیر این موضوع را مطرح نکرده و گزارش به نحوی تهیه شده که دیدار اتفاقی دو رییس جمهور٬ ممکن است با طراحی مدعیان اصلاحات و نشریات زنجیره ای آن ها و البته بر خلاف مشی و منش جمهوری اسلامی و خواست رهبری صورت بگیرد٬ همان طور که گفت و گوی تلفنی روحانی با اوباما در همین وضعیت صورت گرفت.

باید منتظر سفر روحانی به نیویورک ماند و نتیجه ی این احتمالات را مشاهده کرد.