نگاهی به بیست و ششمین کنفرانس بنیاد پژوهش های زنان ایران در لندن

بیست و ششمین کنفرانس بنیاد پژوهشهای زنان ایران در دانشگاه سواس، لندن از تاریخ ۱۴- ۱۶ اوت ۲۰۱۵ با عنوان "زنان، صلح و امنیت" برگزار شد. این گزارش نگاهی به عملکرد کمیته برگزاری این کنفرانس سه روزه دارد.

اهداف کنفرانس:

۱. استمرار کنفرانس های سالانه بنیاد پژوهش های زنان که برگزاری ۲۵ کنفرانس موفق در نقاط مختلف جهان را در کارنامه خود دارد.

۲. طرح بحث و ایجاد سوال و احتمال پیدا کردن راهکارها در چهارچوبه موضوع کنفرانس.

۳. حفظ پل ارتباطی و رشد شبکه های جدید در بین زنان ایرانی در داخل و خارج از کشور.

۴. افزایش مشارکت جوانان به عنوان سخنران و برگزارکننده.

۵. بازتاب نظریات و تجربیات زنان متعلق به گروههای اتنیکی غیر فارس در ایران.

بنیاد پژوهش های زنان ایران شاید تنها سازمان ایرانی است که تابحال توانسته ۲۵ کنفرانس در خارج از ایران برگزار کند و پلی برای ارتباط بین مدافعان و پژوهش گران حقوق زنان در داخل و خارج کشور بوجود بیاورد. این کنفرانس ها همچنین شبکه وسیعی از زنان ایرانی خارج از کشور را ایجاد کرده است که هر سال با عشق و علاقه به دیدار هم می شتابند. از آنجاییکه ما این کنفرانس را بخشی از جنبش زنان میدانیم، تصمیم گرفتیم که با برگزاری بیست و ششمین کنفرانس سالانه بنیاد به تداوم دستاوردهای آن کمک کنیم.

خلاصه ای از برنامه های کنفرانس:

موضوع کنفرانس با توجه به مخاطراتی که امنیت زنان را در ایران، خاورمیانه و عرصه بین المللی دچار تهدید جدی کرده است، انتخاب شد.
دکتر احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره وضعیت حقوق بشر در ایران، سخنران اول کنفرانس بود. سخنرانی ایشان در مورد معضل خشونت علیه زنان در جهان و دست آورد ها و چالش های برنامه های سازمان ملل برای مقابله با این پدیده جهانی بود. سپس سخنرانانی ازکوبانی، جامعه ایزدی ها و افغانستان، گزارش هایی از مشکلات و مقاومت های زنان درآن مناطق را به اطلاع جمع رساندند، مناطقی که همگی در طول چند سال گذشته، مورد تهاجم گروه های بنیادگرای اسلامی از جمله داعش و طالبان بوده اند و امنیت زنان در آنها بیش از بیش در مخاطره قرار گرفته است. در روز دوم و سوم کنفرانس سخنرانان مختلفی، وضعیت امنیت زنان به ویژه در ایران را از زوایای مختلف سیاسی، اجتماعی ،اقتصادی و فرهنگی مورد بحث و گفتگو قرار دادند. موضوع نظامی گری، مقاومت مسلحانه و الزامات صلح نیزبا نگاه به تجربه اخیر مقاومت زنان در کوبانی، مفصلا به بحث گذاشته شد.

هر ساله در کنفرانس های بنیاد پژوهشهای زنان ایران چندین نفر سخنران از داخل کشور شرکت میکنند. امسال سفارت بریتانیا به هیچکدام از سخنرانان دعوت شده از ایران ویزا نداد و متاسفانه از حضور سخنران از ایران محروم ماندیم. این مسئله ما را آزرده خاطر ساخت و باعث اتلاف وقت زیادی شد که بموقع بتوانیم برای جایگزینی آنان اقدام کنیم.علاوه بر ویزا ندادن به سخنرانان داخل، چند سخنران در اروپا نیز از گرفتن ویزا محروم شدند، اما با داشتن سه سخنران جوان که حدود یک سال پیش از ایران به اروپا آمده بودند وهمچنین حضور یکی از سخنرانان از ایران توسط اسکایپ، تا حدودی توانستیم این کمبود راجبران کنیم.

از نکات قابل توجه در کنفرانس امسال، برگزاری میزگردی با حضور سخنرانان زن کرد، عرب و بلوچ بود. این میزگرد مسئله هویت خواهی و تبعیض های چندگانه علیه زنان متعلق به گروه های اتنیکی غیر فارس و توجه نکردن حکومت مرکزی به نیازهای مناطق حاشیه ای و اقلیت نشین ایران را مورد توجه قرار داد.

حضور سخنرانان جوان در کنفرانس امسال چشمگیر بود و مضمون صحبتهای آنان و تازگی پروژه های تحقیقی آنها مورد توجه حضار قرار گفت.

کمبود وقت برای طرح سوالات و نظرات از طرف حضار ونداشتن امکانات ترجمه همزمان برای صرفه جویی در وقت تا حدی به روی کیفیت کنفرانس تاثیر گذاشت.

موفقیت در برگزاری کنفرانس امسال سبب شد تا علاقمندی به ادامه برگزاری کنفرانسهای سالانه بنیاد پژوهش های زنان افزایش یابد. در پایان کنفرانس اعلام شد که کنفرانس سال آینده در واشنگتن دی سی برگزار می شود.

مدیریت مالی کنفرانس:

۱. یکی از دغدغه های اصلی ما مسئله مالی بود. ارزیابی ما برای هزینه ها، منهای کرایه سالن، سیزده هزار پوند بود. با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی انگلیس، شانس گرفتن کمک مالی از موسسات عمومی تقریبا صفر بود. بنابراین تصمیم گرفتیم به خود و دوستانمان متکی شویم و با پیش خرید بلیط های متعدد و اهدای کمک مالی، کار را شروع کنیم.

۲. انتخاب انگلیس که در ایران سفارت خانه ندارد هزینه ی ویزای سخنرانان که مستلزم سفر به کشور ثالث بود را سنگین تر می کرد. به همین دلیل این موضوع نیاز به برنامه ریزی دقیق مالی داشت.

۳. محدودیت های مالی کمیته برگزاری را نسبت به دعوت از هنرمندان از فاصله دور دچار مشکل و نگرانی کرد و برای کاهش این فشار مضاعف شاید بهتر می بود که گزینه دعوت از هنرمندان محلی در اولویت بیشتری قرار می گرفت وبرای دعوت از هنرمند و سخنران از راه دور اصرار نمیشد.

۴. معمولا کمیته های برگزاری کنفرانس های سالانه بنیاد پژوهش های زنان حدود یک سال وقت برای برنامه ریزی دارند اما امسال این زمان حدود هشت ماه بود و این مسئله بر روی جمع آوری کمک مالی برای کنفرانس تاثیر منفی گذاشت. این کمبود وقت هم چنین حل مسئله غیرقابل پیش بینی رد تقاضای ویزای سخنرانان را دشوارتر کرد. با توجه به این موضوع بهتر است برگزارکنندگان بیشتر از یک سال وقت برای برنامه ریزی های مالی داشته باشند.

کمیته مالی با در نظر گرفتن وضعیت مالی، با مدیریتی توانا موفق شد که همه مخارج را پرداخت کرده و مبلغ کاسه گردان بنیاد رانیز به مسول بنیاد برگرداند.

محدودیت های سالن:

کمیته برگزاری امسال موفق شد که با برقراری رابطه با دانشکده مطالعات جنسیتی دانشگاه سواس از یکی از سالن های خوب دانشگاه به صورت رایگان استفاده کند، اما متاسفانه شرایط استفاده از سالن به صورت مکتوب در یک قرارداد تدوین و تدقیق نشده بود و این موضوع منجر به بروز مشکلی جدی در پوشش خبری کنفرانس شد. به طور مشخص دانشگاه سواس قوانینی در رابطه با کسب مجوز برای فیلم برداری در محیط کنفرانس داشت که کمیته برگزاری از آنها مطلع نشده بود و تنها زمانی در جریان دقیق این مقررات قرار گرفت که رابط دانشگاه سواس با کمیته برگزاری، به طور مستقیم خود خبرنگاران حاضردر سالن رااز فیلم برداری منع کرد که با عکس العمل نادرست تر یکی از خبرنگاران، این مساله بغرنج و موجب سوء تفاهم شد.

یکی دیگر از محدودیت های سالن، عدم امکان دسترسی به سلف سرویس و یا آوردن غذا و نوشابه به محل سالن بود. ما باید مواد خوراکی را تنها از دانشگاه خریداری می کردیم وبا توجه به اینکه نمیدانستیم تعداد شرکت کننده ها چند نفر هستند، بطور طبیعی نمیتوانسیتم تصمیم دقیقی در مورد خرید چای و بیسکویت از دانشگاه بگیریم و حتی سفارش سبک غذا برای نهار را از قبل نمی توانستیم پیش بینی کنیم.

نظم کنفرانس:

همیشه چنین کنفرانسهایی دارای دو بخش مکمل همدیگر می باشند، در یک سمت برگزار کنندگان و یاران آنان و از طرف دیگر شرکت کننده های کنفرانس. اگر شرکت کننده های کنفرانس قواعد بازی را رعایت نکنند، مشکلات جدی برای سازماندهی کنفرانس بوجود می آید. مثلا نام نویسی در روز اول کنفرانس، شانس آمادگی کافی را از برگزار کنندگان جهت تدارکات مناسب با تعداد شرکت کننده ها را میگیرد. تقاضای گرفتن هتل و کنسل کردن آن در روزهای آخر، سر موقع به سالن نیامدن، اعتراضاتی که ناشی از عدم آگاهی نسبت به وقوع مسئله است، صحبت با هم و عدم رعایت احترام به سخنرانان و مواردی این چنینی سازماندهی دقیق کنفرانس را غیر عملی میکند. علیرغم این موارد، نظم در اجرای برنامه های کنفرانس، قابل توجه بود.

برنامه های هنری:

دو شب موزیک زنده با اجرای مجموعه ای از آهنگهایی قدیمی و جدید اجرا شد. همچنین برنامه های متنوع هنری از جمله اجرای خواننده جاز با تنبک، نمایش استند آپ کمدی و معرفی هنرمندان هنرهای تجسمی و نمایش فیلم در طی روز بین پنلها برگزار شد و آثار هنرمندان هنرهای تجسمی برای بازدید شرکت کنند گان بطور جداگانه به نمایش گذاشته شد.

انتقادات مطرح شده:

انتقاداتی در رابطه با کیفیت سخنرانی ها مطرح شده بود که توضیحی برای آن لازم است. ضمن اینکه شکی نیست که از نظر برخی می توانست مقالاتی با کیفیت بالا تر ارائه داد ولی کمیته سخنرانی فقط می توانست از میان فشرده های رسیده انتخاب کند. کمیته سخنرانی با در نظر گرفتن معیارهای ارتباط با موضوع کنفرانس، تازگی تحقیق، ساختار مناسب مقاله، واستفاده مناسب از زبان و ادبیات، بهترین مقاله های رسیده را انتخاب کند. از میان سخنرانان منتخب برخی به دلیل مشکلات پاسپورت، ویزا و مسائل شخصی قادر به شرکت در کنفرانس نشدند که در نتیجه می بایستی از نفرات جایگزین دعوت می شد.

واقعیت این است که در عمل متوجه شدیم که این معیارهای درست، به تنهایی کافی و مناسب شرایط ویژه بنیاد نیست. بلکه شرایط مالی و جغرافیایی نیز الزما در انتخاب سخنرانان موثر هستند، مثلا انتخاب ۹ فشرده مقاله از ایران بر اساس معیارهای اولیه، با توجه به ندادن ویزا به سخنرانان، ما را میتوانست با مشکل بیشتری مواجه کند.

عدم ارایه راه حل توسط برخی از سخنرانان یکی دیگر از موارد انتقاد بود. در پاسخ به این انتقاد تعدادی از شرکت کنندگان و اعضا کمیته برگزاری توضیح دادند که هدف ازیک کنفرانس پژوهشی الزاما ارائه راه حل نیست بلکه ایجاد سوال و اندیشیدن به جواب های ممکن است.

از دیگر انتقادات مطرح شده این بود که کنفرانس های بنیاد، تنوع عقاید سیاسی و فرهنگی را در برنمی گیرد. داشتن تنوع عقاید سیاسی و فرهنگی در برنامه کنفرانس وابسته به دریافت چکیده های متنوع از افراد با دیدگاه های متفاوت است.هرچه تنوع مقالات رسیده بیشتر باشد مسلما بر میزان تنوع دیدگاهای سیاسی در برنامه کنفرانس تاثیر می گذارد. گرچه معتقد هستیم که در کنفرانس، تنوع عقاید سیاسی و فرهنگی مناسبی وجود داشت.

پیشنهادات:

۱. اولین یادآوری این است که زمان زیادی برای برگزاری کنفرانس لازم است و بهتر است برگزار کنند گان از دو سال قبل در مورد آن آگاهی داشته باشند.

۲. مقررات بنیاد نباید تغییر ناپذیر باشد و تا حدی انعطاف پذیری در شرایط خاص الزامی است. به عنوان مثال اگر ما می توانستیم حد شرایط را برای ارائه مقاله از پنج سال به سه سال برسانیم و یا با توجه به چالش های پیش آمده، اگر قوانینی مناسب با شرایط خاص در بنیاد وجود داشته باشد که بتوان با استفاده از تکنولوژی جدید مثل استفاده از اسکایپ، مشکل عدم حضور سخنرانان را هر چه زودتر حل کرد، کمیته سخنرانی می توانست کیفیت سخنرانان کنفرانس را ارتقا ببخشد.

۳. کمیته برگزاری امسال تجربه مثبتی بود از حضور افراد دموکرات در کنار یکدیگر که می توانستند عقاید یکدیگر را تحمل کنند و بهم اعتماد نشان دهند و این ترکیب کمک کرد که درجه اتلاف وقت برای تصمیم گیری ها پایین بیاید. در عین حال اما در صورت بالاتر بودن تعداد اعضای کمیته برگزاری، تقسیم کارها می توانست بیشتر و فشار به روی افراد کمتر شود.

۴. با توجه به چند اتنیکی بودن جامعه ایران و استقبال از پنل زنان متعلق به گروه های اتنیکی غیرفارس پیشنهاد می شود که در کنفرانسهای آینده سعی شود زنان این جوامع تشویق شوند تا در کمیته برگزاری و کمیته های دیگر شرکت کنند و همچنین برای کنفرانس مقاله بدهند و تجربیات خود را با دیگران در میان بگذارند و آگاهی رسانی کنند.

۵. پیشنهاد می شود که یک پرونده از اسامی کسانی که در سالهای گذشته سخنرانی کرده اند یا فشرده مقالاتی داده و موفق به ارائه آن نشده اند در دست کمیته برگزاری باشد تا از اتلاف وقت پیش گیری شده و لازم نباشد مثلا فردی که مقاله اش پذیرفته شده بعد از مدتی معلوم شود که مطابق مقررات بنیاد ایشان نمی تواند شرکت کندو یا مثلا در صورت لزوم از افراد لیست برای ارائه مقاله دعوت به عمل آید.

۶. توصیه می شود ایمیل همه افرادی که در کنفرانس به عنوان سخنران یا شنونده شرکت می کنند هر سال جمع آوری و فراخوان و دیگر تبلیغات به آنها فرستاده شود.

امیدواریم این تجربه و ارزیابی ما بتواند مورد استفاده دوستان دیگری که در صدد برگزاری کنفرانس های بعدی هستند قرار بگیرد.

کمیته برگزاری بیست وششمین کنفرانس بنیاد پژوهشهای زنان ایران در لندن
رها بحرینی، سحر دیناروند، ناهید حسینی، کامران هاشمی، فتحیه یزدی
سپتامبر ۲۰۱۵