آنچه تروريست‌هاى مسلمان بر روى آن حساب مى‌كنند، ف. م. سخن

در زمان جنگ و در دوران بحران هاى سياسى توازن ميان آزادى و امنيت بر هم مى خورد و كفه ى ترازو به سمت امنيت پايين مى رود. فرانسه طبق اعلام رييس جمهور اولاند وارد جنگ با تروريسم شده است و طبيعى ست كه در چنين شرايطى براى حفظ امنيت، آزادى هاى رايج در فرانسه تحت الشعاع قرار گيرد. اين يكى از اهدافى ست كه تروريست هاى مسلمان بر روى آن حساب مى كنند و اگر فرانسه به ناچار به چنين امرى تن دهد، تروريست ها با وحشتى كه ايجاد كرده اند به اين هدف مهم دست پيدا خواهند كرد.

اما به منظور كاستن اثرات ترور و ارهاب، بايد نكاتى را در نظر گرفت كه متاسفانه دولت هاى اروپايى كمتر به آن توجه مى كنند و ريشه هاى معضل را به همان صورت كه هست باقى مى گذارند. در شماره ى امروز نشريه ى معتبر «دى تسايت» اين سوال مطرح شده است كه بعد از وقوع حوادث پاريس چه بايد كرد و تعدادى پاسخ كليشه اى هم به اين سوال داده شده است. اين پاسخ ها بيش از آن كه جنبه ى درونى و روانشناسانه ى مبتنى بر شناخت روحيه ى دشمن داشته باشند، توجه خود را به عوامل بيرونى و فيزيكى معطوف مى كنند.

يكى از نكاتى كه كمتر به آن پرداخته مى شود موضوع مواردى است كه تروريست هاى مسلمان بر روى آن ها زيركانه حساب مى كنند و كار خود را با موفقيت در عمليات بعدى پيش مى برند. بارها گفته ايم و باز هم تكرار مى كنيم كه نبايد فريب ظاهر عقب مانده ى تروريست هاى مسلمان را خورد. اين اشخاص، اگر نگوييم تيزهوش، بسيار -در امر خرابكارى- مبتكر هستند و تشخيص اين كه اين افراد در عمليات آتى شان از چه ابتكار جديدى بهره خواهند برد و چه ورقى را رو خواهند كرد تقريبا غير ممكن است. اين برگ نامعلومِ برنده شايد مهم ترين دليل جلو بودن هميشگى تروريست ها از دستگاه هاى امنيتى كشورهاى غربى است.

اگر دستگاه هاى امنيتى، تنها در صدد نشان دادن واكنش به كنش تروريست ها باشند، هر بار با پديده اى جديد و شگفت انگيز رو به رو خواهند شد آن هم موقعى كه كار از كار گذشته است و جان عده اى بى گناه گرفته شده است. از ياد گرفتن طريقه ى ناوبرى هواپيما با «فلايت سيميوليتور مايكروسافت» كه در واقع، برنامه اى ست سرگرم كننده و البته مفيد براى آموزش خلبانى به منظور حمله به برج هاى دو قلوى نيويورك تا استفاده از دستگاه پلى استيشن ٤ سونى براى برقرارى تماس مطمئن و دور از دسترس دستگاه هاى شنود در عمليات پاريس.

در مقابل اين كنش مبتكرانه ى تروريست هاى مسلمان دستگاه هاى امنيتى شايد اقدام به جمع آورى و كنترل و محدود كردن دسترسى به برنامه هاى رايانه اى كنند (چنان كه پروژه به روز رسانى فلايت سيميوليتور مايكروسافت كه نزديك به دو دهه بى وقفه ادامه داشت -بدون ذكر دليل- متوقف شد) ولى بزرگ ترين اشتباه همين است كه اولا اين دستگاه هاى امنيتى تصور مى كنند تروريست ها راهى را كه يك بار رفته اند دوباره طى خواهند كرد، ثانيا تروريست ها مورد ابتكارى جديدى كشف نخواهند كرد.

اين واكنش هاى بى فايده و سلب كننده ى آزادى مردم، نه تنها وقت و انرژى زيادى را تلف مى كند بلكه هزينه تحقيق و مراقبت زيادى هم روى دست دولت هاى آسيب ديده از تروريسم مى گذارد در حالى كه در همين فاصله، تروريست ها مشغول كشف راه هاى ابتكارى جديد و بديع براى عمليات بعدى شان هستند. لذا محافظان آزادى و دمكراسى بهتر است به جاى عمل انفعالى و واكنشى، دست به عمليات مبتكرانه فعال و كنشى بزنند و به جاى غافلگير شدن، دشمنان آزادى و دمكراسى را غافلگير كنند. چنين عملى قطعا حمله ى نظامى و نابود كردن منابع و مردم يك كشور نيست و اين غير ابتكارى ترين و معمول ترين كارى ست كه هر حكومتى مى تواند انجام دهد كه اتفاقا تروريست ها روى اين واكنش ابتدايى و بدوى هم حساب مى كنند و از آن به شيوه هاى مختلف در جهت پيشبرد اهداف خود كه يكى از آن ها مظلوم نمايى است بهره مى گيرند.

در اين زمينه باز هم خواهيم نوشت.

«ادامه دارد...»

ف. م. سخن